«Η φιλία είναι ένα είδος αρετής ή τουλάχιστον συνυφασμένη με την αρετή
. Εκτός όμως απ΄ αυτό, η φιλία είναι και πράγμα πάρα πολύ αναγκαίο στη ζωή του ανθρώπου, γιατί κανείς δεν θα προτιμούσε να ζει χωρίς φίλους, έστω κι αν έχει στην κατοχή του όλα τα άλλα αγαθά. Γι΄αυτό ακόμα και οι πλούσιοι και εκείνοι που κατέχουν αξιώματα και πολιτική εξουσία, πιστεύουν ότι η παρουσία φίλων είναι πολύ μεγάλη ανάγκη. Εξάλλου οι άνθρωποι στη φτώχεια και στις άλλες δυστυχίες τους, πιστεύουν ότι το μόνο καταφύγιο είναι οι φίλοι. Επιπλέον, οι φίλοι συνδράμουν τους νέους, ώστε να τους αποτρέψουν από τα λάθη, και, προκειμένου, για τους μεγάλους στην ηλικία, τους φροντίζουν και αναπληρώνουν τις δυνάμεις που τους λείπουν. Δύο πηγαίνουν μαζί, διότι και οι δυο είναι πιο ικανοί να κατανοήσουν από κοινού και να ενεργήσουν». Αριστοτέλης
Σήμερα, για πολλούς από εμάς τους ανθρώπους το να κάνουν ή να διατηρούν φίλους είναι δύσκολο. Είναι πολύ δύσκολο ειδικότερα στις μέρες μας να βρούμε αληθινούς φίλους. Πότε όμως είναι μια φιλία αληθινή, προορισμένη να αντέξει στις τρικυμίες του χρόνου, και πότε είναι απλώς και μόνο μια «παρέα», που σήμερα είναι και αύριο δε θα είναι;
Το βασικό που πρέπει να κοιτάξουμε για να διαχωρίσουμε αυτές τις δύο καταστάσεις, είναι τα κίνητρα. Σε μια αληθινή φιλία, βρίσκομαι μαζί με τον άλλο άνθρωπο για να μοιραστούμε την ίδια τη ζωή, τις χαρές και τις λύπες της. Ο αληθινός φίλος είναι συνοδοιπόρος μου, όχι μόνο στις εύκολες και ευχάριστες στιγμές, αλλά επίσης στις αναπόφευκτες περιόδους θλίψης και δυσκολίας δεν είναι ο νεκροθάφτης μου, όταν εγώ δεν είμαι παρών.
Είναι παράλληλα έτοιμος να σεβαστεί τις επιλογές μας, έστω και αν διαφωνεί, χωρίς να φύγει από το πλευρό μας. Αντιθέτως όταν μιλάμε για «σκέτη παρέα» τα κίνητρα είναι διαφορετικά. Εδώ συναντιόμαστε για να ευχαριστηθούμε κάποια συγκεκριμένα πράγματα, πρόσκαιρα πράγματα, που τυγχάνει να μας αρέσουν και των δύο.
Σε διαφορετική περίπτωση πολλοί καλοί μας φίλοι σύντομα μας ξεχνούν, φορούν μια όμορφη αποκριάτικη μάσκα χαρούμενη και τακτικότατα μας κερνάνε γενναίες μερίδες ψευδών και μύθων που έχουν την ψευδαίσθηση ότι δεν θ΄αποκαλυφθούν ποτέ….
Όπως εκείνοι που κάνουν χρήση ναρκωτικών και καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες αλκοόλ, έτσι και εκείνοι που ψεύδονται, συνήθως δεν το παραδέχονται. Όμως, τις περισσότερες φορές το ψέμα ανιχνεύεται εύκολα, όταν ξέρουμε τι ενδείξεις ν΄ αναζητούμε.
Βέβαια, ο επαγγελματίας ψεύτης φίλος που δυστυχώς όλοι μας συναντούμε τέτοιους στην ζωή μας, συχνά χαρακτηρίζεται και από μια ψυχική νόσο την μυθομανία… Δημιουργεί δηλαδή από τα συνεχή ψέματα έναν φανταστικό κόσμο και αποκτά ο ίδιος χαρακτηριστικά που δεν είχε ποτέ, αλλά όμως θα επιθυμούσε διακαώς πάρα πολύ ν΄αποκτήσει.
Η μυθομανία είναι μια διαταραχή της προσωπικότητας και ο μυθομανής ζει κυριολεκτικά μια ψεύτικη ζωή. Πρόκειται για μια παθολογική κατάσταση που χρειάζεται ψυχολογική- ψυχοθεραπευτική, πολλές φορές φαρμακευτική υποστήριξη, καθώς την προσοχή και κυρίως την προσευχή μας, που θ΄αποδειχθούν και πάλι οι εξάντες στην τρικυμία της ζωής μας, αφού συχνά ο μυθομανής δεν υποφέρει μόνο από μυθομανία… Ο μύθος μύθος του Αισώπου : « ο ψεύτης βοσκός», μας θυμίζει κάτι?