Ο λόγος για την 32χρονη σήμερα Jo Barton που όπως αποκαλύπτει στα 13 της χρόνια βρέθηκε αντιμέτωπη με την κατάθλιψη και τον αλκοολισμό.

Έναν χρόνο αργότερα, στα 14, παράτησε τις σχολικές της σπουδές. Η μητέρα της υπέφερε από μανιοκατάθλιψη, με αποτέλεσμα να νοσηλεύεται συχνά, ενώ ο πατέρας της είχε μετακομίσει, αφήνοντας την Barton και την αδερφή της μόνες κατά την εφηβεία τους.

Σύμφωνα με όσα δηλώνει η 32χρονη: «Άφησα το σχολείο στα 14 και κατέληξα να παραλείπω πολλά πράγματα και να μην ζω στο σπίτι. Έμπλεξα με το αλκοόλ σε πολύ νεαρή ηλικία, στα 13 μου και έπινα κάθε μέρα. Νομίζω ότι είχα κατάθλιψη, αλλά τότε δεν το καταλάβαινα. Στράφηκα στο αλκοόλ και άρχισα να επαναστατώ και αυτό με οδήγησε σε πολλούς μπελάδες στην εφηβεία μου».

Η κατηφόρα της Βρετανίδας συνεχίστηκε για τα επόμενα τρία χρόνια, όταν στα 17 της, έχοντας αποκτήσει πολύ κακή φήμη στην περιοχή, αποφάσισε πως δεν μπορεί να συνεχίσει αυτή τη ζωή και έπιασε δουλειά ως σερβιτόρα. Αν και κατάφερε να διατηρήσει αυτήν τη δουλειά μόλις για έναν μήνα, η Jo είχε αποφασίσει πως δεν ήθελε να επιστρέψει στην προηγούμενη ζωή της και στη συνέχεια βρήκε δουλειά στoν κλάδο της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης.

Η συνέχεια για τη ζωή της νεαρής γυναίκας, θα ήταν μόνο ανοδική αλλά όχι εύκολη. Παράλληλα με τη δουλειά της άρχισε να μελετά σκληρά για τον τίτλο επαγγελματικών σπουδών στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Δύο χρόνια αργότερα, και ενώ αποκτούσε εμπειρία ως εργαζόμενη στο νοσοκομείο Princess Alexandra, αποφάσισε να συνεχίσει να σπουδάζει για να αποκτήσει το πτυχίο της νοσηλευτικής.

Η ίδια παραδέχεται πως ήταν αρκετά δύσκολη εκείνη η περίοδος καθώς για να αντεπεξέλθει οικονομικά στις σπουδές της, χρειαζόταν να εργάζεται 60 ώρες την εβδομάδα, ενώ έπρεπε να φροντίζει και την μητέρα της, της οποίας η κατάσταση είχε επιδεινωθεί.

Μετά από τον τίτλο της νοσοκόμας, η Barton ήρθε σε επαφή με τη χειρουργική και συνειδητοποίησε πως το όνειρο της είναι να γίνει χειρούργος γιατρός. Μετά από πολλή μελέτη, διαγωνίσματα, αλλά και απορρίψεις από πανεπιστήμια, έγινε δεκτή σε εξαετές πρόγραμμα στο νοσοκομείο St. George, από το οποίο αποφοίτησε πριν τρία χρόνια.

Ωστόσο, η 32χρονη σήμερα γυναίκα έχει ήδη θέσει τον επόμενο στόχο της, καθώς ονειρεύεται να ακολουθήσει τον δρόμο της παθολογίας. Η ίδια μιλώντας για την εντυπωσιακή ιστορία της, υποστηρίζει: «Απλώς θέλω να ξέρει ο κόσμος ότι αν προέρχεσαι από το απόλυτο τίποτα, υπάρχουν επιλογές αν είσαι διατεθειμένος να προσπαθήσεις. Χρειάζεται συγκέντρωση και προσήλωση στην εκπαίδευση».

Παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπισε, σύμφωνα με τα λεγόμενα της ίδιας, αν είχε μια φυσιολογική εφηβεία ίσως να μην ανακάλυπτε ποτέ το πάθος της για την ιατρική. Ακόμα, το παρελθόν της, της επιτρέπει να την εμπιστεύονται περισσότερο οι ασθενείς με κατάθλιψη, καθώς γνωρίζει πως να τους προσεγγίσει.