Πολλές γραμμές αφιερώθηκαν για να περιγράψουν αλλά και να ερμηνεύσουν τα τοπικά συλλαλητήρια που έλαβαν πριν δυο ημέρες σε διάφορες πόλεις της Ελλάδος
με ένα και μοναδικό αίτημα: την μη χρησιμοποίηση του ονόματος ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ στο κρατικό μόρφωμα της γειτονικής χώρας. Οι ερμηνείες ποικίλουν κι συνήθως επικεντρώνονται στα δυο άκρα, αυτό της υπεροπτικής απαξίωσης από κυβερνητικούς φορείς των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, και αυτό της υπερβολικής επιτυχίας από τους οργανωτές και λοιπές εκδηλώσεις που συμμετείχαν.
Το ίδιο σκηνικό περίπου επαναλαμβάνεται και στην Καστοριά. Εμφανέστατη η απουσία κάθε κυβερνητικού στελέχους ή κομματικού μηχανισμού από την χθεσινή συγκέντρωση, που ως ένα βαθμό κρίνεται δικαιολογημένη και κατανοητή αφού πρεσβεύουν ξεκάθαρα διαφορετική πολιτική επιλογή.
Αλγεινή εντύπωση ωστόσο προκάλεσαν οι σχολιασμοί υποτιθέμενα «ψαγμένων, ψευτοκουλτουριάρηδων, αυτοαποκαλούμενων φυσικά ως πνευματικών (!) ανθρώπων του τόπου» για τα κοροϊδευτικά και υποτιμητικά σχόλια, κυρίως στο διαδίκτυο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης!
Εντύπωση επίσης και άξιο σχολιασμού, προκάλεσε το έντονο και παρατεταμένο κύμα αποδοκιμασίας της κ. Αντωνίου, βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας , του κόμματος δηλαδή της αξιωματικής αντιπολίτευσης που αντί να «εισπράξει» την φθορά του κυβερνητικού σχήματος φαίνεται να χάνει το κόμμα της έδαφος, κυρίως για την μη ξεκάθαρη του στάση απέναντι στο ζήτημα αυτό.
Το ίδιο φαίνεται να συμβαίνει και σε αρκετούς δημοτικούς αλλά κυρίως περιφερειακούς συμβούλους, επέλεξαν την συνολική αποχή όχι μόνο του εαυτού τους αλλά και συλλογικών φορέων που μετέχουν από την χθεσινή εκδήλωση για την ελληνικότητα της Μακεδονίας μας!
Απεναντίας, η Εκκλησία, τουλάχιστον τοπικά φαίνεται να ακολουθεί το μονοπάτι της αγωνιστικής ιεροσύνης του ένδοξου παρελθόντος και να στέκεται δίπλα στον αγωνιζόμενο λαό. Μια στάση που πλέον αναγνωρίζεται ξεκάθαρα και στον Αντιπεριφερειάρχη κ. Αδαμόπουλο που καταφέρνει να αναδειχθεί ως κυρίαρχη φιγούρα στην πατριωτική σφαίρα των διεκδικήσεων.
Μεγαλύτερος κερδισμένος όλων όμως παραμένει ο Καστοριανός Λαός, που κόντρα σε δυσκολίες και προκλήσεις, κατάφερε να σηκωθεί από τον καναπέ και την κριτική της καρέκλας και να βροντοφωνάξει για αυτό που αυτονόητα θεωρεί δίκαιο και καθήκον. Άνθρωποι και φορείς που ίσως είναι γνωστοί τοπικά για κόντρες και διαμάχες στάθηκαν δίπλα-δίπλα για ένα και μοναδικό σκοπό: την υπεράσπιση όχι κάποιας ατομικής διεκδίκησης (τιμή πετρελαίου, ανεργία, κοκ) αλλά την προάσπιση των εθνικών ιερών και οσίων. Και αυτό είναι η μεγαλύτερη παρακαταθήκη που άφησαν οι συγκεντρώσεις αυτές σε όλες τις πόλεις και φυσικά και στην Καστοριά μας…