Με λίγη σωστή διαφήμιση μια τέτοια εφαρμογή η χρήση του Κάρανος θα μπορούσε να αποδειχθεί στ’ αλήθεια χρυσοφόρα.
Οι Φράγκοι δεν είναι σίγουρα χαζοί. Το είπε κι ο Τσιφόρος. Μ’ όλα αυτά έχουν ένα μεγάλο μειονέκτημα απέναντί μας. Μας θεωρούν σοβαρούς. Κι επειδή εμείς, μετά από αιώνες σκληρής προπόνησης καταφέρνουμε να δειχνόμαστε μια χαρούλα «σοβαροί», τους κερδίζουμε στα σημεία.
Οσο να καταλάβουν οι καημένοι με ποιους έχουν πραγματικά να κάνουν, τους έχουμε αδειάσει τις τσέπες. Ετσι καταφέραμε εύκολα να τους φάμε τα πακέτα ευρωπαικής βοήθειας που μας χορηγούσαν την περίοδο 1981-2001 προκειμένου να κάνουμε (υποτίθεται) υποδομές. Μετά καταφέραμε να αντλήσουμε άφθονο χρήμα με φθηνό δανεισμό την περίοδο 2001-2010 και μετά –ενώ είχε μεσολαβήσει και το επίσημο φαλιμέντο μας- καταφέραμε το 2016 τους πείσουμε πως εμείς εδώ στην Καστοριά χρειαζόμασταν απεγνωσμένα ένα αυτοενεργειακό σκάφος για την λίμνη.
Τι θα το κάνετε αυτό ρε παιδια? μας ρώτησαν. Ουυυυ… έχουμε μεγάλα σχέδια, τους είπαμε. Κι ας μην είχαμε κανένα…
Ετσι τον Σεπτέμβριο του 2016 μέσω του σχεδίου «Προμήθεια ηλιακού σκάφους με σκοπό την διεξαγωγή περιηγητικών διαδρομών στη λίμνη της Καστοριάς» εντεταγμένου στο διασυνοριακό πρόγραμμα GALET (Ελλάδα/Αλβανία 2007-2013 Ενέργεια και Τουρισμός) οι κουτόφραγκοι μας παραχώρησαν ένα πανέμορφο φωτοβολταικό μικρό πλοιάριο αξίας 100.000 ευρώ, το οποίο καθελκύσαμε με τιμή και δόξα με πολλά ‘ταρατατζούμ’ και ‘κυριε ελέησον’. Ξέρετε δα πως γίνονται αυτές οι διαδικασίες, που μαζεύονται όλες οι αρχές και οι υπο-αρχές, οι λοιποί συγγενείς και φίλοι και καμώνονται και κορδώνονται και τους θαυμάζει το φιλοθεάμον κοινο, τι σας φέραμε, βρε τι σας φέραμε εμείς, οοοεεε? Το ρίξανε λοιπόν το πλοιάριο στην λίμνη και αντί να σπάσουν το κεφάλι τους να δουν τι μπορούν να κάνουν με αυτό, ο,τιδήποτε που, έστω και κάπως, θα συνεισέφερε στον τοπικό τουρισμό και οικονομία, αυτοί έπιασαν να τσακώνονται για κανά δυο μήνες πώς να το βαπτίσουν…
Είπε ο ένας το μακρύ του, είπε ο άλλος το κοντό του κι ευτυχώς δηλαδή που δεν επεκράτησαν οι ακραίοι και δεν την ξαναπάθαμε, όπως τότε με το όνομα του ενυδρείου (που πρέπει να είναι κι μοναδική περίπτωση στα παγκόσμια χρονικά όπου ένα μη πνευματικό ίδρυμα ονοματίστηκε με όνομα Πατριάρχη) και τελικά το πλοιάριο βαφτίστηκε ‘Κάρανος’. Πολύ αρχαίο και πολύ ηρωικό όνομα αυτό, που άξιζε να δοθεί σε αεροπλανοφόρο ολόκληρο και όχι σε σκαφίδιο, αλλά πολύ μικρή είναιτη η λίμνη μας, αεροπλανοφόρα δε σηκώνει, βολευόμαστε μ’ ό,τι έχουμε! Το ‘Κάρανος’ λοιπόν είναι πλαστικό σκάφος που πολύ δύσκολα βουλιάζει, έχει χώρο για καθισιό δέκα-δώδεκα ατόμων κατά πως τα λέει η μαμά του εταιρία, αλλά εγώ πήγα και το μέτρησα και σας πληροφορώ ότι πολύ στριμωχτά χωράει έως οκτώ και με άνεση κατεβαίνει στα έξη άτομα συν τον κάπταιν.
Είναι πλήρως καλυμμένο με τέντα, δέχεται και πλαινά παραπετάσματα, οπότε μπορεί να χρησιμοποιηθεί με ήλιο και με βροχή. Παντός καιρού πλεούμενο βέβαια δεν το λες, αλλά όσο το κυματάκι παραμένει χαμηλό, μια χαρά σε πάει και σε φέρνει. Στο πίσω μέρος, δίπλα από την προπέλα, η πρύμνη του είναι διαμορφωμένη σε σκαλίτσες που διευκολύνουν τα μάλα την επιβίβαση/ αποβίβαση, αλλά και τυχόν κολυμβητές που θα ήθελαν να σκαρφαλώσουνε σε αυτό. Στην πλώρη έχει και μια μικρή ξύλινη κουβέρτα, να στέκεται άμα θέλει ο κάθε Αχάμπ έτοιμος να καμακώσει τον Μόμπυ Ντικ του ή κανένας πλοηγός σε περίπτωση ομίχλης, όπως στα ‘μυστικά του Βάλτου’ ή καμιά ρομαντική τουρίστρια, Θανάσηηηηηη, βγάλε ρε καμια σέλφιιιι….
Το θέμα είναι ότι αυτό το καταπληκτικό πλεούμενο δυο χρόνια τώρα σαπίζει εκεί στον προβλήτα της νότιας παραλίας εμπρός από τις δημοτικές τουαλέτες (συμβολικό αυτό) δίχως να έχει χρησιμοποιηθεί ούτε μια φορά και δίχως κανένας να ξέρει τι να το κάνει, εκτός από τους γλάρους. Απ’ ότι δε δείχνουν τα πράγματα, εκεί θα ξεμείνει, όσο να φθαρεί το άφθαρτο κύτος του, να τρυπήσει και να γίνει υποβρύχιο. Αλλά πως μπορεί στ’ αλήθεια να χρησιμοποιηθεί ένα τέτοιο σκάφος προκειμένου να δικαιολογήσει τα λεφτά και τον όλο κόπο που κόστισε? Η αρχική θολή ιδέα ήταν να χρησιμοποιηθεί για τουριστικές βόλτες «Άλλος με την βάρκα μας?» που έλεγε κι η Βουγιουκλάκη.
Ανεβαίνει δηλαδή μια παρέα την πάμε ίσαμε τον Σταυρό και την ξαναγυρνάμε. Σας άρεσε παιδιά? Πέστε τώρα από ένα τάληρο για τις μπενζίνες (ποιες μπενζίνες, ήλιο δεν καίει?) Δεν είναι άσχημη ιδέα σαν κορμός. Pas mal, pas mal. Αυτό που θα την βελτίωνε θα ήταν να μεγαλώναμε κάπως την διαδρομή, να τους φορούσαμε ακουστικά και να τους μεταδίδαμε κατά την διάρκεια του πλόα ένα μαγνητοφωνημένο μήνυμα περιήγησης και ιστορικής ενημέρωσης.
Με γλαφυρότητα, ζωντάνια, χιούμορ ΚΑΙ με χρήση της φωνής ενός καλού ηθοποιού μας. Να μάθουν οι άνθρωποι δυο τρία πράγματα για την πόλη, να πληροφορηθούν και για τα άλλα αξιοθέατα που κρύβει η περιοχή (αβαντάρουμε έτσι το συνολικό τουριστικό μας προιόν) και νάχουνε και κάτιτις να πούνε σ’ εκείνους που, πίσω στο σπίτι, θα τους ρωτήσουν πως περάσανε.
Δεύτερη ιδέα είναι το σκάφος να χρησιμοποιηθεί πιο μεθοδικά σαν περιπολικό της λίμνης. Σαν ένα σκάφος/παρατηρητήριο πουλιών, ελέγχου φωλεών στα παραλίμνια δάση, αστυνόμευσης της αλιείας στις εποχές κλεισίματος της Ορεστιάδας, στάθμισης και ελέγχου της ποιότητας των νερών και όλα τα συναφή. Να ξεκινά νωρίς το πρωί με τον ήλιο και να επιστρέφει πριν το δείλι, διατρέχοντας όλη την περίμετρο της λίμνης.
Και τρίτη ιδέα είναι ο Κάρανος να μετατραπεί σε ένα recreational fishing vessel (RFV) το οποίο θα καπαρώνουν επί ημερήσια πληρωμή παρέες ξένων ή ντόπιων ψαράδων και θα ξανοίγεται σε μυστικά λημέρια ψαριών για μεγάλες σοδειές και τρανταχτά ψαρέματα. Με λίγη σωστή διαφήμιση μια τέτοια εφαρμογή θα μπορούσε να αποδειχθεί στ’ αλήθεια χρυσοφόρα. Κι αν η παρέα τύχαινε να αποτελείται από πρωτάρηδες και άσχετους εις τα λιμνοψαρικά, έχουμε στο άστυ και κάτι πολύ διαβασμένους ντόπιους ψαράδες, που δεν φαντάζομαι να αρνούνταν την ιδέα να μπαρκάρανε μαζί τους προκειμένου -έναντι ενός χαρτζιλικιού- να τους δείχνανε πως βγαίνουν έξω από το νερό οι γίγαντες κι αθάνατοι κυπρίνοι των 15 κιλών…
Ολα αυτά τα πλάνα προϋποθέτουν φυσικά μια στοιχειώδη δημοτική οργάνωση.
Ένα λυόμενο περίπτερο κάπου κει κοντά, ας πούμε, όπου ένας δημοτικός υπάλληλος με βάρδια, θα κόβει εισιτήρια, θα δίνει πληροφορίες και θα κρατά τους χρόνους των διαδρομών. Και θα διατηρεί ασύρματη επικοινωνία, αφενός με το σκάφος, για την περίπτωση που -ο μη γένοιτο- κάτι ήθελε προκύψει κι αφετέρου με το τμήμα υδάτινης διάσωσης του τοπικού ΕΤΑΚ.
