Σε ένα μικρό ελληνικό χωριό, με κατά κύριο λόγο ηλικιωμένους κατοίκους και λίγα παιδιά βρέθηκε το Spiege
Και κάνοντας μια αποτίμηση των προγραμμάτων διάσωσης και των μεταρρυθμίσεωνκαταλήγει: «Αποστολή εξετελέσθη -Η Ελλάδα πεθαίνει».
Αυτός είναι ο τίτλος του δημοσιεύματος του γερμανικού περιοδικού, που κάνει αναφορά στα 237,7 δισ. ευρώ που έδωσαν στη χώρας μας ΕΚΤ, Κομισιόν και ΔΝΤ. Και σημειώνει ότι ένα από τα μεγαλύτερα δράματα φτάνει προσωρινά σε ένα τέλος.
«Η χώρα μπορεί πια να δανειστεί μόνη της από τις διεθνείς αγορές. Ένα από τα μεγαλύτερα δράματα στην ευρωπαϊκή ιστορία φτάνει προσωρινά σε ένα τέλος: η ελληνική κρίση χρέους. Οδήγησε το ευρώ στο χείλος του γκρεμού και δίχασε την ΕΕ. Και μετέτρεψε την Ελλάδα σε μια άλλη χώρα. Κανένα άλλο κράτος του κόσμου δεν έχει μελετηθεί τόσο ενδελεχώς.
Με ένα σκληρό μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα περικόπηκαν μισθοί και συντάξεις και αυξήθηκαν οι φόροι.
Τουλάχιστον μέχρι το 2060 οι Έλληνες θα πρέπει να εξοφλήσουν τα χρέη τους. Παραδόξως παραβλέφθηκε το σημαντικότερο: χρέη μπορεί να αποπληρώσει μόνο μια χώρα που αναπτύσσεται.
Η Ελλάδα όμως συρρικνώνεται: 550.000 άνθρωποι έχουν μεταναστεύσει από την αρχή της κρίσης και περίπου 10,7 εκατ. άνθρωποι διαβιούν στη χώρα», αναφέρει το Spiegel.
Το γερμανικό περιοδικό σημειώνει τις προσπάθειες για εκσυγχρονισμό του δημοσίου με τη βοήθεια και γαλλικής τεχνογνωσίας, αλλά χαρακτηρίζει την όλη προσπάθεια ως ένα «πείραμα ανυπέρβλητων διαστάσεων». Αντίστοιχα δύσκολο είναι και το θέμα της ψηφιοποίησης της ελληνική διοικητικής και κυβερνητικής μηχανής που έχει αναλάβει ο αρμόδιος υπουργός Νίκος Παππάς, σημειώνει. «Άλλη μια επανάσταση. Η απαρχαιωμένη δομή της ελληνικής διοίκησης ήταν παροιμιώδης», σχολιάζει.
Παρά τη σημασία των μεταρρυθμίσεων, αυτές θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη μελλοντικά την αρνητική δημογραφική εξέλιξη στη χώρα σε συνάρτηση με την οικονομία, επισημαίνει το Spiegel.
«Πρέπει να σταματήσει η μετανάστευση των νέων, οι μετανάστες θα πρέπει να επιστρέψουν και οι συνθήκες ζωής να σταθεροποιηθούν ώστε οι οικογένειες να θέλουν και πάλι να αποκτήσουν παιδιά. (…) Τίποτα από όλα αυτά δεν θα συμβεί χωρίς σταθερή οικονομική ανάπτυξη αλλά κάτι τέτοιο δεν διαφαίνεται», εκτιμά το γερμανικό περιοδικό.
Επίσης, παρατηρεί ότι παρά τις μεταρρυθμίσεις η ελληνική αγορά εργασίας είναι από τις πιο απορρυθμισμένες στην ΕΕ και η ανεργία έχει μειωθεί ελάχιστα. Η ίδρυση νέων επιχειρήσεων είναι το ίδιο δύσκολη όσο και πριν από την κρίση ενώ δυσκολίες υπάρχουν και στον τομέα των ξένων επενδύσεων, όπου βέβαια «έχουν σημειωθεί επιτυχίες», όπως παρατηρεί το περιοδικό.
«Κάποτε φαινόταν ότι η ελληνική κρίση χρέους θα βύθιζε την ΕΕ στην άβυσσο. Αυτή τη στιγμή μοιάζει περισσότερο σαν μια δαπανηρή παράπλευρη απώλεια στην περαιτέρω ώθηση της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Ως το 2060 θα πρέπει το ελληνικό κράτος κάθε χρόνο να επιτυγχάνει πλεονάσματα στον προϋπολογισμό ώστε να εμβάζει το μεγαλύτερο μέρος του στους δανειστές, σύμφωνα με όσα ορίζουν οι κανόνες. Κάτι που είναι ένα δύσκολο καθήκον για μια οικονομικά πετυχημένη χώρα. Για τους Έλληνες θα πρέπει να είναι αδύνατο. Επειδή η δημογραφική ανάπτυξη συνδέεται άμεσα με την οικονομική ανάπτυξη», καταλήγει το δημοσίευμα.
Μάτι, «καμένη γη» για ανθρώπους και κυβέρνηση
H τραγωδία στο Μάτι ξαναζωντανεύει αυτή τη φορά μέσα από τις σελίδες της εφημερίδας Süddeutsche Zeitung του Μονάχου. Η ανταποκρίτρια της εφημερίδας στην Αθήνα περιγράφει με μεγάλη λεπτομέρεια τα δραματικά γεγονότα εκείνης της Δευτέρας και μέσα από εξιστορήσεις παθόντων επισημαίνει την παντελή απουσία κάθε πρόληψης και οργανωμένης αντιμετώπισης μιας από τις χειρότερες πυρκαγιές των 100 τελευταίων χρόνων στην Ευρώπη.
«Η καταστροφή μετά την καταστροφή»
«92 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, πολλές περιοχές ερημώθηκαν, αλλά οι φλόγες κατέστρεψαν κάτι περισσότερο, την εμπιστοσύνη των Ελλήνων σε ένα κράτος που δεν είναι σε θέση να προστατεύσει τους πολίτες του» επισημαίνεται στην εισαγωγή του άρθρου. «Εάν οι αρχές είναι συνυπεύθυνες, γίνεται αντικείμενο έρευνας από την Εισαγγελία, το αποτέλεσμα θα μπορούσε να φέρει σε δύσκολη θέση την κυβέρνηση».
Η αρθρογράφος κάνει εκτενείς περιγραφές δίνοντας εικόνες πλήρους καταστροφής των σπιτιών και της φύσης, την παρουσία του στρατού, «σαν να ήταν η Χρυσή Ακτή πεδίο μάχης μόλις μια ώρα μακριά από το κέντρο της Αθήνας».
Αποτέλεσμα των ερευνών δεν υπάρχει ακόμη, αλλά οι μαρτυρίες παθόντων είναι ήδη πολύ σοκαριστικές: λεπτά μετά την πυρκαγιά το ηλεκτρικό και οι αντλίες νερού, ακόμη και αυτές για την πυροσβεστική, δεν λειτούργησαν στο Μάτι, οι πυροσβέστες δεν μπορούσαν να επικοινωνήσουν με τους πιλότους των ελικοπτέρων, η αστυνομία οδηγούσε τους ανθρώπους προς την κατεύθυνση της φωτιάς, σύστημα συναγερμού με SMS δεν βρίσκονταν σε λειτουργία. Αλλά υπάρχουν κι άλλα πολλά που έχουν εξοργίσει τους ανθρώπους».
Στο άρθρο περιγράφονται επίσης πτυχές «της καταστροφής μετά την καταστροφή», για τις επιπτώσεις των καμένων υλικών, όπως μπαταρίες, αμιάντος ή άλλα επικίνδυνα οικοδομικά υλικά. Και γίνεται αναφορά στην αυθαίρετη δόμηση «σε ένα κομμάτι γης που θεωρείται επίσημα ακόμη δάσος και όπου από τη δεκαετία του 1960 ξεκίνησε η άναρχη δόμηση πρώτα σπιτιών και μετά δρόμων με δαιδάλους που βγάζουν στο πουθενά».
«Μεγάλη, ανεξίτηλη ουλή» από τα μνημόνια
Απολογισμό των οκτώ χρόνων ευρωπαϊκής πολιτικής διάσωσης της Ελλάδας κάνει με άρθρο του στην Frankfurter Allgemeine Zeitung ο ευρωβουλευτής και καθηγητής Οικονομικών Μπερντ Λούκε, ιδρυτής του εθνολαϊκιστικού κόμματος Εναλλακτική για τη Γερμανία AfD, από το οποίο αποχώρησε στη συνέχεια.
Ο πολέμιος της ευρωδιάσωσης της Ελλάδας αναλύει τρία σημεία που κατά την άποψή του η πολιτική αυτή απέτυχε. «Στόχος της πολιτικής διάσωσης ήταν μεταξύ άλλων η μείωση του χρέους που τότε κυμαινόταν στο 146% αλλά σε αυτό δεν επέτυχε. Παρά του κούρεμα χρέους το 2012, το 2017 βρίσκονταν στο 179%, τριπλάσιο από το επιτρεπόμενο στην ΕΕ» επισημαίνει στο άρθρο του.
«Η πολιτική διάσωσης επέτυχε το αντίθετο από αυτό που θα έπρεπε. Η πορεία είχε προδιαγραφεί διότι, αφενός, η Ελλάδα πήρε στο μεταξύ δάνειο ύψους 176 δις ευρώ, με αποτέλεσμα να αυξηθεί το χρέος, και αφετέρου, η χώρα έπρεπε να μειώσει τις δημόσιες δαπάνες και να αυξήσει τους φόρους με αποτέλεσμα να πέσει δραματικά το ΑΕΠ. Και όταν το δημόσιο χρέος ανεβαίνει και η οικονομική ανάπτυξη πέφτει με βάση το ΑΕΠ, ανεβαίνει συνολικά το ποσοστό χρέους».
Το καταληκτικό συμπέρασμα του αρθρογράφου είναι ότι ελάχιστα επετεύχθησαν κατά τα τελευταία οκτώ χρόνια. Τα εισοδήματα των Ελλήνων συρρικνώθηκαν δραματικά, η ανεργία ξετινάχτηκε στα ύψη και μαζί τα κόκκινα δάνεια των τραπεζών.
«Σε σύγκριση με άλλες γειτονικές χώρες η Ελλάδα μένει πίσω. Σε κανένα τομέα δεν διαφαίνεται εισοδηματική ανάκαμψη μέσω μιας άνω του μέσου όρου ανάπτυξης. Η πολιτική διάσωσης άφησε μια μεγάλη, ανεξίτηλη ουλή» καταλήγει ο Μπερντ Λούκε.
Ανταλλάγματα για τη διμερή συμφωνία επαναπροώθησης;
Για την προσφυγική κρίση που κόντεψε να τινάξει στον αέρα τις σχέσεις των δύο αδελφών κομμάτων, Χριστιανοδημοκρατών και Χριστιανοκοινωνιστών, γίνεται εκτενής λόγος στον γερμανικό τύπο με αφορμή την υπογραφή της πρώτης διμερούς συμφωνίας ανάμεσα στη Γερμανία και την Ισπανία για επαναπροωθήσες στην χώρα πρώτης υποδοχής. Παρόμοιες συμφωνίες επίκεινται με την Ιταλία και την Ελλάδα.
Σε συνέντευξη που θα δημοσιευτεί ολόκληρη αύριο Παρασκευή από την Passauer Neue Presseο γερμανός υφυπουργός Εσωτερικών Στέφαν Μάιερ, αποκαλύπτει ότι οι διαπραγματεύσεις με την Ελλάδα βρίσκονται εν εξελίξει και εκφράζει την αισιοδοξία του για την έκβασή τους. «Κυρίως με την Ελλάδα η ολοκλήρωση αναμένεται στο πολύ εγγύς μέλλον, η συμφωνία με την Ισπανία αποτελεί σημαντική πολιτική επιτυχία και δίνει μήνυμα προς τις άλλες δύο χώρες» επισημαίνει.
Σε σχόλιό της με τον τίτλο «Ανταλλάγματα» η Frankfurter Allgemeine Zeitung δεν συμμερίζεται την ευφορία του πολιτικού αξιωματούχου. «Δεν αποτελεί το μεγάλο βήμα προς τα μπρος που υποσχέθηκε ο υπουργός Εσωτερικών Χορστ Ζεεχόφερ όταν μιλούσε για στροφή στην πολιτική ασύλου» σημειώνει ο αρθρογράφος.
Σε σχέση με τυχόν ανταλλάγματα η εφημερίδα εικάζει ότι αν και δεν δόθηκαν όπως αναφέρθηκε από επίσημα χείλη, η Γερμανία δεν άφησε τίποτα που να μην χρησιμοποιήσει για να πείσει την Ισπανία να καταγράφει τους νέους πρόσφυγες.
«Διότι ποια θα ήταν η σημασία της διαδικασίας του Δουβλίνου, εάν η Μαδρίτη σταματούσε την ταυτοποίηση ή την αφαιρούσε γνωρίζοντας κάποια στιγμή ο πρόσφυγας φεύγοντας προς το βορρά, θα επιστρέψει και πάλι στη χώρα. «Γι αυτό η Ισπανία, η Ιταλία και η Ελλάδα θα επιμείνουν για μια δίκαιη κατανομή των προσφύγων μέσα στην ΕΕ.
Λόγω χωρών σαν την Ουγγαρία, σημασία στις διμερείς διαπραγματεύσεις παίζει η διασφάλιση της Γερμανίας ότι θα πάρει ένα κομμάτι βάρους από αυτές τις μεθοριακές χώρες της ΕΕ. Δεν θα δυσκολευτεί να σταθμίσει την κατάσταση, γιατί ως μεγαλύτερη χώρα της ΕΕ θα πρέπει να φέρει και το μεγαλύτερο βάρος και δεν θα έχει κανένα συμφέρον να αφήσει την Ισπανία, την Ιταλία και την Ελλάδα στα ερείπια του Κανονισμού του Δουβλίνου. Στην Ιταλία βλέπουμε τα αποτελέσματα».
Πηγή: Deutshe Welle