Τον καιρό που η γουνοποιία ήκμαζε στην Καστοριά οι γουναράδες -που τότε ήταν χιλιάδες- ήταν σκυμμένοι πάνω από τα τεζιάκια τους

και ελάχιστοι από αυτούς ασχολούταν και με τον συνδικαλισμό του κλάδου.

Υπήρχε ένας και μοναδικός εκπροσωπικός φορέας και τους ήταν υπεραρκετός. Αργότερα, και καθώς η γουνοποιία έπαιρνε την κατιούσα, το συνδικαλιστικό τους ενδιαφέρον έπαιρνε την ανιούσα. Οσο ο αριθμός των εν ενεργεία γουναράδων μειωνόταν τόσο ο αριθμός των εν συνδικαλισμώ γουναράδων αυξανόταν. Από ένα σημείο και μετά τους φάνηκε πως ο ένας φορέας δεν ήταν αρκετός. Ετσι φτιάξανε κι άλλον. Συν μια ομοσπονδία.

Κι επειδή και η μια έκθεση γούνας μόνον δεν τους φαινόταν αρκετή, φτιάξανε κι άλλη. Καθώς κι ένα σωρό παραμάγαζα στις ανα τις αμμουδιές της χώρας και σε ένα σκασμό μέρη στο εξωτερικό. Διασκορπίσανε και κατασπαλήσανε τις δυνάμεις τους και ακυρώσανε εν τοις πράγμασι το brand name της Καστοριάς πιστεύοντας ότι έτσι θα βγαίναν κερδισμένοι…

Όπως ήταν αναμενόμενο, δεν βγήκαν!! Και σήμερα, οι καστοριανοί συνδικαλιστές γουνοποιοί κατέληξαν να είναι περισσότεροι από τους Καστοριανούς εν ενεργεία γουναράδες. Οπότε, αφού μετρήθηκαν και ξαναμετρήθηκαν με οδυρμούς και με κλάματα, μαζώχτηκαν πια οι δυο φορείς και άρχισαν να το συζητάνε πως θα ξαναγίνουν ένας. Είναι καλή ιδέα αλλά για να ευδοκιμήσει χρειάζεται μια προυπόθεση: Να πάψει να υφίσταται η καστοριανή γούνα όλως διόλου!

Αλέκτωρ φωνήσαι.