φιλοσοφίες του στυλ ‘η ζωή είναι μικρή’, ‘η ζωή είναι στιγμές’, δίνουν και παίρνουν μέσα στα κοινωνικά δίκτυα

. Η αλήθεια είναι πως η ζωή εξαρτάται από το που ακριβώς διάγεται.

Ο Κόσμος είναι κάπως σαν την πατικωμένη ρόδα ενός απλωμένου γαλαξία. Το πως θα ζήσει κανείς, εξαρτάται -κατ’ αρχήν- από το που βρίσκεται. Στο κέντρο ή σε κάποιο σπείρωμα ή έξω-έξω στα απόλυτα άκρα της περιφέρειας…

Επίσης εξαρτάται και από το πώς δρα και συμπεριφέρεται ο ίδιος. Η φράση ‘ένα Σαββατοκύριακο μου, η ζωή σου!’ έχει μια αποδεκτή ισχύ. Διαφορετικοί άνθρωποι ζουν ζωές με διαφορετικούς ρυθμούς και τρόπους. Μια Κυριακή που ξοδεύει κάποιος στο κρεβάτι του παίζοντας με το κινητό, είναι οπωσδήποτε διαφορετική από μια Κυριακή στην Καραϊβική, απάνω σε ένα γιωτ.

Μια γεμάτη μέρα της Μαίρης Παναγιωταρά είναι οπωσδήποτε διαφορετική από τις 24 ώρες του Κίφερ Σάντερλαντ που κράτησαν μια ολόκληρη τηλεοπτική σαιζόν. Το τι κάνει κανείς με την ζωή του, είναι θέμα προσωπικό. Είναι σχέδιο προσωπικό και βίωμα προσωπικό.

Δυο άνθρωποι που στέκουν δίπλα-δίπλα, δεν μετρούν τον χρόνο με τον ίδιο τρόπο, δεν τον αισθάνονται ίδιο, δεν τον βιώνουν ίδιο, δεν είναι ίδιος ο χρόνος που τρέχει μέσα στις συνειδήσεις τους, ό,τι κι αν συμφωνούνε τα ρολόγια.

Λένε πολλοί πως η ζωή είναι ένας κύκλος… Δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Αν ήταν σώνει και καλά να δίναμε ένα σχήμα αντιπαραβολής στην ζωή μας αυτή θα έμοιαζε περισσότερο με ένα φράκταλ δέντρου, όπου κανείς μπορεί να μετακινηθεί απρόοπτα από κλαδί σε κλαδί, πηδώντας καμιά φορά και υπερβολικά μακριά, σαν τις μαϊμούδες.

Υπάρχουν κινήσεις και κόλπα κοινωνικής κινητικότητας τα οποία μπορούν άσημους έως χθες ανθρώπους να τους τοποθετήσουν αιφνιδιαστικά στο κέντρο της δημοσιότητας και διάσημους να τους εξαφανίσουν από την σκηνή εν ριπή οφθαλμού!

Η ζωή είναι αυτό που φτιάχνουμε, όταν θέλουμε να ασχοληθούμε ή αυτό που μας συμβαίνει όταν δεν θέλουμε. Σε καμία περίπτωση πάντως δεν είναι τα virtual που φαντασιωνόμαστε οριζοντιωμένοι στο κρεβάτι μας.