Ας υποθέσουμε ότι στεκόμαστε εξόχως τυχεροί και στις επόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές από την πλέμπα των μύριων τυχάρπαστων υποψηφίων, επιλέγουμε τον καλύτερο

Λεωνίδας Εκιντζόγλου

Ας υποθέσουμε ότι στεκόμαστε εξόχως τυχεροί και στις επόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές από την πλέμπα των μύριων τυχάρπαστων υποψηφίων, επιλέγουμε τον καλύτερο. Τον άριστο των αρίστων, ένα πραγματικό διαμάντι. Τον ψηφίζουμε, εκλέγεται εν χορδαίς και οργάνοις και ανακηρύσσεται νέος Δήμαρχος.

Πάει κι εγκαθίσταται στο μέγαρο της Σκαπερδείου, ανασηκώνει τα μανίκια και ξεκινά με αδυσώπητη φιλοτιμία την δουλειά του.

Στρώνει καινούργια πίσσα σε όλους τους δρόμους, τους σκουπίζει τους ψεκάζει με άζαχ και τους γυαλίζει με κερωμένο vetex να γυαλίζουν και να στραφτοκοπάνε.

Κουρεύει όλα τα ‘γκαζά’ της πόλης, βράζει και αποστειρώνει όλους τους κάδους σκουπιδιών, κλαδεύει σε ωραία σχήματα τους θάμνους, ασβεστώνει μεσόκορμα όλα τα δέντρα, αλλάζει λαμπόγυαλα σε όλους τους στύλους, καθαρίζει αγάλματα και ντουβάρια από τα αισχρά γκράφιτι, διαγραμμίζει τους δρόμους, ευπρεπίζει τα πάρκα, βιδώνει όλες τις βίδες στις κούνιες των παιδικών χαρών και γενικά κάνει με το παραπάνω ό,τι θα περίμενε ο κάθε δημότης από έναν καλό και άξιο Δήμαρχο.

Με όλα αυτά κατά το δοκούν καμωμένα σαν τι θα κέρδιζε άραγε πραγματικά η πόλη? Ποιο είναι αλήθεια το ζητούμενο σε μια πόλη που πνέει τα λοίσθια? Τι διαφορά θα έκανε η καθαριότητα σε μια πόλη που δεν έχει πια κατοίκους να πετάξουν σκουπιδάκια?

Σε μια πόλη που έχει δει τα 2/3 του πληθυσμού της να μεταναστεύουν στα μεγάλα αστικά κέντρα, στα τουριστικά νησιά αλλά και στο εξωτερικό?

Τι νόημα θα είχαν άραγε οι άψογες παιδικές χαρές και οι καλο-βαμμένες σχολικές αίθουσες σε μια πόλη που έχει δει τους πληθυσμούς των πιτσιρικιών της όλο και να μειώνονται?

Τα παιδικά χαχανητά στα σχολεία της να αραιώνουν? Τι νόημα έχουν οι διαγραμμισμένοι δρόμοι σε μια πόλη δίχως αυτοκίνητα και κίνηση? Τι θα εξυπηρετούσαν τα μειωμένα δημοτικά τέλη μια πόλη δίχως επιχειρήσεις?

Η φωταγωγίες σε μια πόλη με τους κεντρικούς δρόμους άδειους από βιτρίνες μαγαζιών, με γυμνές προθήκες καλυμμένες από δεκάδες «ενοικιάζεται», με τους λιγοστούς διαβάτες να περπατούν κατηφείς, σκυμμένοι, βιαστικοί, απορροφημένοι από τις σκέψεις και τα προβλήματα τους?

Τι θα εξυπηρετούσε η παρουσία και η δράση ενός τέτοιου τύπου Δήμαρχου στην Καστοριά? Θα ήταν σαν να ψάχνουμε ηθοποιό να παίξει σε μια παράσταση που έχει πλέον κατεβεί σε ένα θέατρο προ πολλού ερειπωμένο…