Μια αποτυχία ή μια καταστροφή είναι μονοσήμαντα συμβάντα, ανεκδοτολογικού χαρακτήρα. Για τον απαισιόδοξο προφανώς
Ο Μάρτιν Σέλιγκμαν, ένας από τους πλέον εξέχοντες ψυχολόγους των Ηνωμένων Πολιτειών, εξηγεί ότι οι άνθρωποι είναι αισιόδοξοι ή απαισιόδοξοι ανάλογα με τον τρόπο που ερμηνεύουν τις εμπειρίες που έχουν ζήσει. Ο αισιόδοξος θεωρεί ότι οι κακές στιγμές είναι πάντα παροδικές, ενώ, αντίθετα, οι στιγμές ευτυχίας είναι διαρκείς.
Μια αποτυχία ή μια καταστροφή είναι μονοσήμαντα συμβάντα, ανεκδοτολογικού χαρακτήρα. Για τον απαισιόδοξο προφανώς και ισχύει το εντελώς αντίθετο και κινείται επενδύοντας σε αυτή την προοπτική. Το επεξηγηματικό μας σύστημα – λέει ο Σέλιγκμαν- αυτό που αποφασίζει αν είμαστε αισιόδοξοι ή απαισιόδοξοι – έχει τρία θεμελιώδη συστατικά:
1) Διάρκεια :
Αν οι κακές εμπειρίες προσλαμβάνονται σαν κάτι που θα διατηρηθεί αιώνια, τότε βρισκόμαστε μπροστά σε μια απαισιόδοξη τάση.
Ο άνθρωπος που λέει «δε θα το καταφέρω ποτέ» ή «όλοι με μισούν» όχι μόνον αισθάνεται προς στιγμή άσχημα αλλά μονιμοποιεί τις καταστάσεις αυτές.
2) Γενίκευση ή εξειδίκευση:
Όταν πρόκειται για μια αρνητική εμπειρία, ο απαισιόδοξος τείνει να γενικεύει και ο αισιόδοξος να εξειδικεύει (‘όλα μού πάνε στραβά’, ‘αυτό μου βγήκε άσχημα’ ). Αντίθετα, όταν πρόκειται για μια θετική εμπειρία, συμβαίνει το αντίθετο: ο απαισιόδοξος τείνει να εξειδικεύει και ο αισιόδοξος να γενικεύει.
3) Εσωτερίκευση ή εξωτερίκευση: Οι απαισιόδοξοι συνήθως εσωτερικεύουν τις αρνητικές εμπειρίες με τη μορφή τραύματος, ενώ οι αισιόδοξοι τις εξωτερικεύουν, δηλαδή τις μοιράζονται με τους άλλους για να τις απαλύνουν και να τις μετριάσουν.
Το να λες τελικά τον καημό σου σε έναν καλό κι εχέμυθο φίλο είναι εκ των ουκ άνευ για την συναισθηματική σου υγεία.
Λεωνίδας. Εκιντζόγλου
https://www.google.com/search?q