Η συμπεριφορά των πουλιών της λίμνης έχει αλλάξει δραματικά τα τελευταία χρόνια καθώς ολοένα και αυξάνεται η εξάρτηση τους από τον παράγοντα ‘άνθρωπο’.

Η λιμνίσια μας πανίδα δεν μπορεί βασίμως πλέον να αποκαλείται ‘άγρια’, καθότι το μεγαλύτερο κομμάτι της διατροφής της έχει μάθει να το εναποθέτει στην σίτιση από ανθρώπινο χέρι,
Αυτό είναι και καλό και κακό.
Είναι καλό γιατί τους χειμερινούς ειδικά μήνες ο διατροφικός πλούτος και οι παροχές της λίμνης αναγκαστικά μειώνονται, οπότε τα πουλιά υποσιτίζονται και αρχίζουν να ψάχνουν εναλλακτικές πηγές.
Είναι κακό γιατί η διατροφή τους από χέρια τουριστών δεν είναι η απολύτως ενδεδειγμένη και μερικές φορές καταντά και άκρως επικίνδυνη ή τοξική.
Εχω με τα μάτια μου επανειλημμένως δει τουρίστες να ρίχνουν στους κύκνους τις χήνες και τις μπίμπες κομμάτια τούρτας, κρουασάν, σοκολάτας, ό,τι πέσει στα χέρια τους. Νομίζουν πως κάνουν καλό αλλά δεν κάνουν. Και αν η κατάσταση αυτή αφεθεί ανεξέλεγκτη, ειδικά τις μέρες τώρα των εορτών, με την αυξημένη παρουσία ξένων στην πόλη, μπορεί να δούμε και μερικά πουλιά νεκρά…
Μια ιδέα θα ήταν να τοποθετήσει στις προβλήτες ο Δήμος μερικές ενημερωτικές πινακίδες που να δείχνουν τι επιτρέπεται και τι απαγορεύεται να ρίχνεται στα πτηνά. Η μπορεί ακόμα και να μοιράζει κάποιο φυλλάδιο με σχετικές οδηγίες…
Οπωσδήποτε, ο σύλλογος φίλων περιβάλλοντος θα πρέπει να ξαναδείξει έμπρακτα το ενδιαφέρον του για την διατροφή της λιμνοπανίδας μας, τις μέρες τουλάχιστον που η λίμνη θα βρίσκεται παγωμένη.

Αλέκτωρ εφώνησε