– Ότι είναι για το Νεστόριο το River Party είναι για την Καστοριά τα Ραγκουτσάρια: Η μεγαλύτερη ευκαιρία προσέλκυσης τουριστών που έχουμε, σε ετήσια βάση.
Τα Ραγκουτσάρια συνιστούν τον κυριότερο μηχανισμό παραγωγής τουριστικών εισροών στην πόλη μας και -παρ’ όλα αυτά- ΚΑΝΕΙΣ σε επίπεδο τοπικής διοίκησης δεν έχει ακόμη ασχοληθεί σοβαρά μαζί τους.
Τα τοπικά μας καρναβάλια –ακόμα- επαφίονται στην ιδιωτική πρωτοβουλία και στον ατομικό αυθορμητισμό. Υπάρχουν ως δρώμενα επειδή τα κάνουν κέφι οι δημότες και διαδραματίζονται κατά τον τρόπο που τα κάνουν κέφι. Αυτό θα μας ήταν υπεραρκετό εάν, ως φολκλορικό στοιχείο, τα Ραγκουτσάρια μας αφορούσαν την έκφραση του τοπικού πληθυσμού και μόνον και τίποτε παραπέρα.
Αλλά εδώ και μια-δυο δεκαετίες συμβαίνει να έχουν μεταβληθεί σε κύριο όπλο στην τουριστική φαρέτρα της πόλης και σε σπουδαίο μηχανισμό εισροής έξωθεν κεφαλαίων. Σαν τέτοια χρήζουν σοβαρού ελέγχου, επιστασίας, μέριμνας και επαναρρύθμισης. Πράγμα το οποίο δεν θάλεγε κανείς πως συμβαίνει. Πράγμα το οποίο μάλλον αποφεύγεται μεθοδικά να γίνει από την εκάστοτε αυτοδιοίκηση και όλα τα διοργανωτικά των ημερών, πλην των παγίων, ωθούνται προς την πλευρά των ελάχιστων εναπομεινόντων πολιτιστικών συλλόγων, των σχολείων και των ad hoc συντιθέμενων εκάστοτε ευκαιριακών ομάδων.
Κανονικά θα έπρεπε να υφίσταται μία ειδική αντιδημαρχία καρναβαλιών η οποία να ασχολείται μαζί τους 365 ημέρες τον χρόνο. Με την λήξη μίας διοργάνωσης να ξεκινά αμέσως την προετοιμασία της επόμενης. Να καθορίζει την διάρκεια των φεστιβικών εκδηλώσεων, την τοποθεσία, τον χαρακτήρα και το πνεύμα τους, να δρομολογεί νέα δρώμενα που να έρχονται να προστίθενται κάθε νέο χρόνο στον θεσμό, κατανεμημένα και ισοζυγιασμένα ομοιόμορφα μέσα στην πόλη, (φέτος κάτι πήγε να γίνει με το ‘Βαλκανικό φεστιβάλ’) να εξασφαλίζει χορηγίες μπουλουκιών και αρμάτων αλλά και γενικές χρηματοδοτήσεις από εθνικά και ευρωπαϊκά προγράμματα, να διαφημίζει εγκαίρως και μεθοδικά την όλη διοργάνωση στα ΜΜΕ της υπόλοιπης χώρας, να στέλνει καρναβαλικές αποστολές αλλαχού, να επιλύει θέματα συνάφειας με την παράδοση, να παράγει σχετικές εκδόσεις και έντυπο πληροφοριακό υλικό, να επινοεί τρόπους αντιμετώπισης εκτάκτων περιστατικών στις κατειλημμένες ζώνες από τους καρναβαλιστές, να παράγει κονκάρδες. αφίσες, διαφημιστικό υλικό και τουριστικά δώρα, να στολίζει ανάλογα την πόλη, να διοργανώνει τις λεπτομέρειες της μεγάλης παρέλασης, να διορίζει master of ceremonyκαι βοηθούς του που να εποπτεύουν τους χρόνους κίνησης των παρεών και να αποτιμά τέλος, με συμπαγή κι αδιαμφισβήτητα αριθμητικά δεδομένα, την εκάστοτε επιτυχία των εκδηλώσεων.
Πόσοι επισκέπτες υπήρξαν, που και πως κατανεμήθηκαν, τι διαφορές σημειώθηκαν στους τζίρους των συναφών επιχειρήσεων κοκ. Χρειάζεται μια τέτοια αντιδημαρχία που να τα υλοποιεί όλα αυτά μεθοδικά και οργανωμένα με συνεχείς συσκέψεις παραγόντων απλωμένων μέσα σε όλη την χρονιά.
Αλλά μια τέτοια ακόμη σήμερα δεν υφίσταται. Τα Ραγκουτσάρια μας καλύπτονται, όπως- όπως, από την υπάρχουσα αντιδημαρχία πολιτισμού καθώς και από ορισμένες επι τούτου συσταθείσες επιτροπές μερακλήδων δημοτών οι οποίες, άλλοτε δουλεύουν και άλλοτε όχι… Κανείς δεν αντιλέγει πως η διοργάνωση αυτή είναι θετική. Μπορεί όμως να γίνει θετικότερη.
Ο θεσμός αυτός έχει τόσο πηγαίο κέφι και ζωντάνια και πρωτοτυπία μέσα του που συμπαρασύρει και συναρπάζει τους πάντες και είναι άκρως δελεαστικός σε πανελλήνιο επίπεδο.
Διαθέτει πολύ μεγάλα περιθώρια βελτίωσης και εκμετάλλευσης ακόμα. Αυτό που απομένει είναι να διοργανωθεί με έναν ακόμα πιο σοβαρό τρόπο μια ακόμα μεγαλύτερη φαιδρότητα αυτού του τριημέρου. Να πετύχουμε κάποτε μια διοργάνωση που να αφήνει τους πάντες χαρούμενους, ψυχικά αλλά και υλικά!
Λεωνίδας Εκιντζόγλου