Στην νότια παραλία έχουν βάλει μια από κείνες τις αστείες φαγάνες/μπρελόκ -πουναι σαν τηλεφωνικοί θάλαμοι με λοξό φτυάρι- να καθαρίζει τον προβλήτα πέρα δώθε.

Το θέμα είναι πως όταν κατεβάζεις το χιόνι στο επίπεδο της πλακόστρωσης, η πρόσφυση του χάνεται τελείως και όποιος πάει με σιγουριά να πατήσει επάνω του αρχινά να αρμενίζει, σαν νάναι σε χιονοδρομικό.

Όλοι οι γνωστικοί άνθρωποι που είδαν τι έκανε η κολυμπήθρα στο τέλος ΚΑΤΗΡΓΗΣΑΝ τελείως την περπατησιά στο μονοπάτι που άφηνε ξοπίσω της και έπιασαν να ανοίγουν άλλο, δικό τους, μονοπάτι μέσα απο τις πρασιές με το αφράτο χιόνι.

Σκέφτηκα πως όταν ο χειριστής έβλεπε από το καθρεφτάκι του τι κατάφερε να αφήσει πίσω του θα τα παρατούσε, αλλά αυτός συνέχισε το βιολί μέχρι το τέλος της βάρδιας του.

Πήγαινε κι ερχόταν από αναψυκτήριο του Ντολτσού μέχρι Νομαρχία και πάλι πίσω, ανοίγοντας έναν δρόμο που κανείς, μα κανείς, δεν χρησιμοποιούσε. Αν και φορούσα ειδικές γαλότσες χιονιού και έξτρα υπόσολες με ειδικά παγόκαρφα, μόλις δοκίμασα να περπατήσω στην καθαρισμένη λεωφόρο, έφαγα δυο φορές τα μούτρα μου. Μερικές φορές αυτό που φαίνεται καλό απλά ΔΕΝ είναι.