Τα επιτελεία των δημοτικών συνδυασμών όλο τους τον χρόνο, μέχρις στιγμής, τον αναλώνουν στην επιλογή των προσώπων

Τα επιτελεία των δημοσιογραφικών μέσων όλη τους την προσοχή, μέχρις στιγμής, την έχουν στραμμένη στα επιλεχθέντα πρόσωπα.

Οσο ευεξήγητο κι αν είναι αυτό, εν μέρει μόνον είναι σωστό κυρίως για έναν λόγο:

Δεν είναι τόσο τα πρόσωπα των δημοτικών συμβούλων αυτά που θα παίξουν τον καθοριστικό για το μέλλον της περιοχής ρόλο, όσο ο τρόπος που θα ενεργήσουν αυτά.

Κι ο τρόπος, μέχρις στιγμής, παραμένει δευτερεύον ζητούμενο.

Ό,τι δυστυχώς πρωτεύει και παίζει καθοριστικό ρόλο στην επιλογή τους δεν είναι ο τρόπος σκέψης τους και οι αληθινές (οι πέρα από τα τυπικά και φλύαρα εν πολλοίς βιογραφικά τους) ικανότητες, αλλά το βάθος και το πλάτος της κοινωνικής αποδοχής τους. Το πάνω χέρι έχουνε οι δημοφιλείς έναντι των έξυπνων και των ικανών, για άκρως ευνόητους λόγους πολιτικής οικονομίας. Αφού παραμένουνε οι ψήφοι το πραγματικό ζητούμενο πίσω από όλα αυτά, παραμένει το ρεύμα και η δυναμική που η συμπερίληψη τους θα αποδώσει στα ιστία του συνδυασμού.

Η όποια διαφορά μιας κακής επιλογής δεν είναι παρατηρήσιμη άμεσα. Είναι κάτι που θα διακριθεί αργότερα όταν τα πρόσωπα αυτά θα παρακολουθούν άλαλα, άνευρα κι αμέτοχα τα δημοτικά συμβούλια του επόμενου κύκλου. Είναι κάτι που συμβαίνει διαρκώς, είναι κάτι που έχουμε κατ’ επανάληψη δει στο παρελθόν -και δυστυχώς- είναι κάτι που θα πρέπει να προετοιμαζόμαστε να ξαναδούμε στο μέλλον.

Υπάρχει τρόπος άραγε να αλλάξει αυτό?

Όχι, αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές, όχι, λόγω κυρίως της διαδικασίας με την οποία σχηματίζονται τα Δημοτικά Συμβούλια και λόγω του εκλογικού συστήματος με το οποίο πραγματοποιούνται οι εκλογές.

Κανονικά, το βάρος θα έπρεπε να κατανέμεται ισομερώς ανάμεσα σε πρόσωπα και σχέδια.

Χωρίς πρόσωπα, θα αντιτείνει κάποιος, δεν μπορείς να φτάσεις πουθενά. Δίχως σχέδιο όμως δεν ξέρεις καν κατά που να βαδίσεις. ..

Δεν κερδίζονται οι πόλεμοι από τους στρατούς , αλλά από τον τρόπο που τους χρησιμοποιούν οι στρατηγοί. Δεν κερδίζονται στο σκάκι οι παρτίδες από τα πιόνια, αλλά από τον τρόπο που οι παίκτες τα μετακινούν επάνω στην εσκαλιέρα.

Δίχως ένα σχέδιο της προκοπής η κάθε δημοτική αρχή δεν είναι σε θέση να διαφέρει σε τίποτε ουσιαστικό από την προηγούμενη. Μπορεί να ευαγγελίζεται μια ανάπτυξη και πρόοδο στα λόγια, αλλά είναι αδύναμη να την μετατρέψει σε πραγματικότητα στην πράξη. Μια απλή διαχείριση θα κάνει, όπως έκαναν όλες, κι αυτό, έχουν παρέλθει πια οι εποχές, που μας φαινόταν αρκετό.

Διαχρονικά όλες οι δημοτικές αρχές απαρτίζονται από ανθρώπους που μόνον κατ΄ εμφάνιση διαφέρουν, εφόσον δεν έχουν μέσα τους την δύναμη για διαφορά. Από ανθρώπους, που μπορεί μεν να ποικίλουν σε ύψος σε εμφάνιση και σε κιλά, μα αυτά είναι ιδιότητες ατομικές, ιδιότητες ανούσιες για τα κοινά, ανίκανες να επιφέρουν δημόσιες επιπτώσεις.

Αυτό που χρειάζεται στα κοινά της Καστοριάς δεν είναι τόσο κάποια πρόσωπα διαφορετικά, όσο μια νέα νοοτροπία. Ενας νέος και πρωτότυπος τρόπος σκέψης. Ένα σχέδιο ουσιαστικό, δυναμικό, αποτελεσματικό και εφικτό, ικανό να σπάσει νέα αυγά και να κάνει μια νέα, μεγάλη και χορταστική για όλους ομελέτα.

Ένας χάρτης οδικός, σαφής και κατανοητός απ όλους, που να λέει ‘είμαστε εδώ και θέλουμε να πάμε εκεί’, ακολουθώντας αυτό το συγκεκριμένο μονοπάτι και βάζοντας αυτά κι αυτά τα ορόσημα στην διαδρομή. Ένας χάρτης που να εξουδετερώνει –ή να παρακάμπτει- το κάθε εμπόδιο που θα βρεθεί -ή άλλοι θα θέσουνε εμπρός του- και που τελικά θα βγάζει στο ξέφωτο της ευημερίας.

Οσο νωρίτερα γίνει αντιληπτό αυτό, όσο νωρίτερα οι υποψήφιοι δήμαρχοι στρέψουν την προσοχή τους στην στρατηγική και όχι στην επιμελητεία, τόσο το καλύτερο για την περιοχή και για την πόλη!

Λεωνίδας Εκιντζόγλου