Ποια είναι τα κριτήρια και η πορεία των υποψήφιων δημοτικών συμβούλων ως τις εκλογές και ποια η μετέπειτα τύχη τους?
Αυτές τις μέρες διεξάγεται ένας τιτάνιος αγώνας στην πόλη και τους οικισμούς της για τον οποίο λίγα μαθαίνονται και ελάχιστα στοιχεία διαρρέουν.
Οι υποψήφιοι δήμαρχοι παλεύουν να συμπληρώσουν τους συνδυασμούς τους με συμβούλους που να συνδυάζουν ένα κάρο αρετές. Πράγμα διόλου εύκολο.
Ενας καλός υποψήφιος σύμβουλος θα πρέπει να είναι κατ’ αρχήν αγαπητός και δημοφιλής. Ο κυριότερος λόγος που του γίνεται πρόσκληση να επανδρώσει ένα ψηφοδέλτιο είναι για να φέρει μαζί του μια όσο το δυνατόν μεγαλύτερη προίκα ψήφων. Αν ένας υπ. Δ.Σ. έχει όλα τα άλλα χαρίσματα αλλά στερείται αυτού του πρωταρχικού τότε κρίνεται εξαρχής ως ακατάλληλος.
Το δεύτερο χαρακτηριστικό που επιζητάται από το πρόσωπο ενός υ.Δ.Σ. είναι ο συγχρωτισμός με τον επικεφαλής του συνδυασμού, τον υπ. Δήμαρχο. Ο Σύμβουλος θα πρέπει απαραιτήτως να κουμπώνει, να επικοινωνεί και να συνεργάζεται αγαστά μαζί του. Υποψήφιοι με ιδιαίτερα ισχυρές προσωπικότητες, εριστικοί και απόλυτοι, με τυμπανιαίο
Εγώ και υποψήφιοι με άμετρες πολιτικές φιλοδοξίες, είναι φυσιολογικό να μην προτιμούνται από έναν νουνεχή Δήμαρχο. Το τρίτο γνώρισμα ενός καλού υ.Δ.Σ είναι να κατέχει καλά ένα συγκεκριμένο πεδίο γνώσης. Να είναι καλός -έως πολύ καλός- σε έναν τομέα, στον τομέα των σπουδών, της ειδίκευσης, της εργασίας του, όποιος και αν είναι αυτός.
Πολλοί πιστεύουν ότι σε αυτή την κατεύθυνση παίζουν ρόλο τα πτυχία και τα αποδεικτικά που κατέχει ένας άνθρωπος, αλλά αυτά αφηγούνται μόνο την μισή ιστορία.
Η άλλη μισή είναι το τι στ’ αλήθεια είναι ικανός να κάνει στην ΠΡΑΞΗ ένας άνθρωπος, και αυτό βασικά εξάγεται από το τι έχει ήδη καταφέρει να κάνει στην ζωή του. Για δε τους ανθρώπους μικρής ηλικίας, για αυτούς οι οποίοι δεν έχουν ακόμα ξεκινήσει καριέρα, αυτό είναι ένα σημείο στο οποίο παίζει μεγάλο ρόλο η κρίση του επιλέγοντος και τα συμπεράσματα που αυτός μπορεί και βγάζει μέσα από μια ενδελεχή συνέντευξη μαζί τους. Το τέταρτο χαρακτηριστικό είναι ο υπ.Δ.Σ. να αποδειχθεί πειθαρχημένος και ομαδικά συνεργάσιμος. Να ενταχθεί και να αφομοιωθεί από την πολιτική του ομάδα με έναν εποικοδομητικό και αδιατάρακτο τρόπο.
Τα κοινά συνιστούν ομαδικό άθλημα και ο κάθε συνδυασμός πρέπει να κινείται σαν ένας καλοσυντονισμένος μηχανισμός, σαν ένα ‘όλον’. Ανθρωποι οι οποίοι αποτυγχάνουν να ενταχθούν σε αυτό το ‘όλον’ δεν μπορούν και να προτιμούνται. Το δε τελευταίο χαρακτηριστικό ενός υ.Δ.Σ είναι φυσικά το να παραμένει διαθέσιμος. Να μην έχει ήδη προσεγγιστεί, συζητήσει, διαρπαγεί και καρπωθεί από κάποιον αντίπαλο συνδυασμό.
Οι άξιοι υ.Δ.Σ. δεν είναι κουτοί. Εχουν πλήρη συναίσθηση της αξίας και της δύναμης τους. Βλέπουν ποιος αρχηγός τους ταιριάζει περισσότερο σαν προσωπικότητα, εκτιμούν ποιος αργηγός έχει τις περισσότερες πιθανότητες να εκλεγεί και κοιτούν να βρεθούν όσο το δυνατόν νωρίτερα σκαρφαλωμένοι στο σωστό πλεούμενο.
Είναι πολύ πιθανόν στην αρχή μιας εκστρατείας να κάνουν αυτοί οι ίδιοι το πρώτο βήμα επαφής με κάποιον αρχηγό και ακόμη πιθανότερο -εφόσον κυλήσει καιρός και δουν πως δεν δέχονται πρόταση από κανέναν- να κάνουν και το τελευταίο. Συνήθως οι αξιολογότεροι και πιο έμπειροι από αυτούς δέχονται καταιγισμό προτάσεων από τα σπάργανα μιας προεκλογικής περιόδου. Και συνήθως καταλήγουν παζαρεύοντας την θέση που θα αποκτήσουν στο τελικό διοικητικό σχήμα.
Ετσι έχουν τα πράγματα για τους συμβούλους έως τις εκλογές. Το θέμα όμως είναι τι γίνεται και μετά από αυτές… Αλλά αυτό θα γίνει αντικείμενο επόμενου άρθρου.
Λεωνίδας Εκιντζόγλου