Μια μέρα που τα φασιστικά τερατουργήματα κατά την περίοδο της κατοχής της Χώρας μας από τους Γερμανούς, ξυπνάνε  μνήμες ενός μαρτυρίου.

Χωριά κάηκαν. Γυναικόπαιδα εκτελέστηκαν χωρίς κανέναν ενδοιασμό. Νέοι στήθηκαν στον απόσπασμα και τουφεκίστηκαν. Παιδιά πέθαναν από την πείνα και πολλά αλλά που σου έρχονται στην μνήμη όταν κάθεσαι μπροστά από το μνημείο του ολοκαυτώματος εδώ στην μαρτυρική Κλεισούρα.

Ανατριχίλα διαπερνά το σώμα μου, για όλα αυτά που βίωσαν τότε όλοι αυτοί οι μάρτυρες του τόπου μας.
Ψυχές που χάθηκαν άδικα για εγκλήματα που δεν διέπραξαν αυτές, αλλά τα πλήρωσαν με την ζωή τους.
Αιμοσταγείς φασίστες και κομιτατζίδες που χωρίς οίκτο και ενοχές, έκαψαν, σκότωσαν, δολοφόνησαν και μέχρι σήμερα δικαίωση δεν δόθηκε .
Ο αξιωματικός που έδωσε την διαταγή του φονικού αθωώθηκε και τα εγκλήματα του έμειναν στην λήθη του μυαλού και της ιστορίας.
Η χώρα που τους ανέθρεψε ακόμα να πράξει το χρέος της. Μετά από τόσα χρόνια, ακόμα να πληρώσει τις επανορθώσεις και τις αποζημιώσεις που οφείλει για τις καταστροφές και τις ψυχές που πήρε…
Λαμπρό παράδειγμα όμως, που μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι υπάρχει τελικά ανθρωπιά και ελπίδα, δυο Γερμανοί που είναι απόγονοι Γερμανών στρατιωτών, ζήτησαν συγνώμη με σκυμμένο το κεφάλι και με ειλικρίνεια, για τα εγκλήματα και τις βαρβαρότητες που διέπραξαν οι παππούδες τους.

Εδώ λοιπόν μπροστά από αυτό το μνημείο με χαραγμένα τα ονόματα τον προγόνων μας, παραθέτω φόρο τιμής και σεβασμού, για αυτούς τους αδικοχαμένους μάρτυρες του γένους μας, Κλεισουριώτες.
Ζήτω η Ελλάς!!!