Το πρόβλημα του πύργου παρακολούθησης και αγωνομέτρησης των κωπηλατικών αγώνων στην Καστοριά είναι γνωστό.
Είχε δοθεί μια πρόσκαιρη λύση είχε γίνει μια πρόχειρη κατασκευή η οποία –αν δεν απομακρυνόταν με εντολή της Κτηματικής- στο τέλος θα σάπιζε και θα έπεφτε στα κεφάλια των διερχόμενων.
Άλλες πόλεις (λέγε με Γιάννενα) πήραν το θέμα στα σοβαρά και το έλυσαν με μόνιμο και κιμπάρικο τρόπο. Εμείς το μεταθέτουμε από χρόνο σε χρόνο και όταν έρχονται αγώνες στήνουμε ένα τσαντίρι στην νότια παραλία με ένα τραπέζι μέσα κι ένα σκοπευτικό απάνω στο τραπέζι για να σημαδεύουμε τις πλώρες κατά τον τερματισμό. Ετσι είμαστε έτοιμοι να διοργανώνουμε διεθνείς αγώνες με έναν καθαρά νεολιθικό τρόπο….
Το πρόβλημα ωστόσο μπορεί να δεχθεί μια λύση απλή σαν το αυγό του Κολόμβου. Αφού δεν μας αφήνουν να στήσουμε πύργο στην στεριά μπορούμε να τον στήσουμε μέσα στην λίμνη. Να ξεκινήσουμε έναν μακρύ πλωτό διάδρομο σαν αυτόν του Αγίου Αχίλλειου στις Πρέσπες, από το parking της Νομαρχίας, ο οποίος να καταλήγει σε ένα πλωτό νησί, επάνω στο οποίο να σηκώνεται ο πύργος τερματισμού.
Πλωτό ή πασσαλόμπηχτο, δεν έχει και τόση σημασία.
Το γεγονός ότι αυτό θα βρίσκεται στην σωστή θέση θα το καταστήσει αγωνιστικά αποδεκτό. Το γεγονός ότι θα είναι μέσα στην λίμνη θα το καταστήσει περαιτέρω χρήσιμο.
Η όλη κατασκευή θα μπορεί να χρησιμοποιείται σαν αποβάθρα ελλιμενισμού των τουριστικών μας πλοιαρίων. Θα εξυπηρετεί επίσης, σαν ντοκ αγκυροβόλησης, ένα σωρό μικρά σκάφη των ερασιτεχνών αλιέων. Και θα μπορεί επιπροσθέτως να καταστεί ένας εξαιρετικός διάδρομος επιβίβασης/ αποβίβασης μιας μελλοντικής γραμμής υδροπλάνων που θα χρησιμοποιεί τον στίβο κωπηλασίας μας σαν διάδρομο προσαπογείωσης.
Και αν τυχόν οι αρχιτέκτονες που θα σχεδιάσουν την όλη κατασκευή βάλουν και λίγο παραπάνω μεράκι, τότε σίγουρα αυτή θα αποτελέσει ένα πρόσθετο τουριστικό αξιοθέατο της πόλης και έναν πόλο έλξης επισκεπτών στο συγκεκριμένο σημείο.
Άλλες πόλεις (λέγε με Γιάννενα) πήραν το θέμα στα σοβαρά και το έλυσαν με μόνιμο και κιμπάρικο τρόπο. Εμείς το μεταθέτουμε από χρόνο σε χρόνο και όταν έρχονται αγώνες στήνουμε ένα τσαντίρι στην νότια παραλία με ένα τραπέζι μέσα κι ένα σκοπευτικό απάνω στο τραπέζι για να σημαδεύουμε τις πλώρες κατά τον τερματισμό. Ετσι είμαστε έτοιμοι να διοργανώνουμε διεθνείς αγώνες με έναν καθαρά νεολιθικό τρόπο….
Το πρόβλημα ωστόσο μπορεί να δεχθεί μια λύση απλή σαν το αυγό του Κολόμβου. Αφού δεν μας αφήνουν να στήσουμε πύργο στην στεριά μπορούμε να τον στήσουμε μέσα στην λίμνη. Να ξεκινήσουμε έναν μακρύ πλωτό διάδρομο σαν αυτόν του Αγίου Αχίλλειου στις Πρέσπες, από το parking της Νομαρχίας, ο οποίος να καταλήγει σε ένα πλωτό νησί, επάνω στο οποίο να σηκώνεται ο πύργος τερματισμού.
Πλωτό ή πασσαλόμπηχτο, δεν έχει και τόση σημασία.
Το γεγονός ότι αυτό θα βρίσκεται στην σωστή θέση θα το καταστήσει αγωνιστικά αποδεκτό. Το γεγονός ότι θα είναι μέσα στην λίμνη θα το καταστήσει περαιτέρω χρήσιμο.
Η όλη κατασκευή θα μπορεί να χρησιμοποιείται σαν αποβάθρα ελλιμενισμού των τουριστικών μας πλοιαρίων. Θα εξυπηρετεί επίσης, σαν ντοκ αγκυροβόλησης, ένα σωρό μικρά σκάφη των ερασιτεχνών αλιέων. Και θα μπορεί επιπροσθέτως να καταστεί ένας εξαιρετικός διάδρομος επιβίβασης/ αποβίβασης μιας μελλοντικής γραμμής υδροπλάνων που θα χρησιμοποιεί τον στίβο κωπηλασίας μας σαν διάδρομο προσαπογείωσης.
Και αν τυχόν οι αρχιτέκτονες που θα σχεδιάσουν την όλη κατασκευή βάλουν και λίγο παραπάνω μεράκι, τότε σίγουρα αυτή θα αποτελέσει ένα πρόσθετο τουριστικό αξιοθέατο της πόλης και έναν πόλο έλξης επισκεπτών στο συγκεκριμένο σημείο.
Λεωνίδας Εκιντζόγλου
