Πλησιάζει η ώρα των εκλογών και η στιγμή που όλοι θα κληθούμε να ψηφίσουμε τους ”εκλεκτούς” μας για την επόμενη περίοδο.
Το κυρίαρχο ερώτημα μεταξύ όλων στις συνευρέσεις μας αλλά και με τον εαυτό μας είναι ποιόν θα ψηφίσουμε, είτε για το τοπικό, είτε για το δημοτικό, είτε για το περιφερειακό συμβούλιο, με τα ονόματα να πηγαίνουν και να έρχονται στις συζητήσεις.
Όταν όμως η κουβέντα περνάει από την ονοματολογία και φτάνει στο ερώτημα “γιατί” να ψηφίσουμε τον ένα ή τον άλλον, δυστυχώς οι απαντήσεις περιορίζονται σε 3-4 βασικά κριτήρια: η συγγένεια, η γειτονιά, η φιλία και φυσικά επειδή είναι “καλό παιδί”!
Κυρίως προτιμάμε κάποιον από τον συγγενικό μας κύκλο, και αν δεν υπάρχει (πράγμα περίεργο στις φετινές εκλογές) τότε βλέπουμε ποιος υποψήφιος είναι από την γειτονιά, το χωριό ή την φυλή/καταγωγή μας, σε συνδυασμό μερικές φορές βέβαια με παλιές φιλίες ή συναδελφικότητα στην δουλειά, στην ομάδα, στο σύλλογο, στο κόμμα κοκ.
Δυστυχώς όμως πουθενά δεν ακούγεται κάτι για ικανότητες και δεξιότητες των υποψηφίων, για προηγούμενη εμπειρία και αναγνωρισμένη αποτελεσματικότητα αυτών που θα επιλέξουμε να μας εκπροσωπήσουν.
Ακόμα και αν υπάρχουν καταξιωμένοι υποψήφιοι στον επαγγελματικό και κοινωνικό στίβο του τόπου μας, φαίνεται να αγνοείται από τους περισσότερους σαν κριτήριο. Τι και αν κάποιοι έχουν αφιερώσει χρόνια σε σπουδές και εξειδικεύσεις αλλά είναι από άλλο χωριό και δεν παίζαμε μαζί τους μπάλα ή μπάσκετ; Δεν φαίνεται να μας απασχολεί ιδιαίτερα αν κάποιος έχει αποδείξει μέσα από τις δράσεις του και την συμμετοχή του ότι πραγματικά μπορεί να φέρει εις πέρας μια αποστολή και ένα έργο.
Αντίθετα, θα ρωτήσουμε να μάθουμε ποιανού παιδί είναι, αν πηγαίναμε σχολείο ή στον στρατό με τον πατέρα του υποψηφίου, αν υπάρχει συγγένεια, συμπεθεριά και κουμπαριά με κάποιον από την οικογένεια του, αν δουλεύαμε, παίζαμε, διασκεδάζαμε ή ταξιδεύαμε μαζί πριν 10, 20, 30 χρόνια και φυσικά αν είναι “δικό” μας και “καλό” παιδί!
Και αφού λοιπόν επιλέξουμε με βάση αυτά τα εσφαλμένα κριτήρια, θα έρθει η στιγμή της κριτικής και της κατηγορίας του καναπέ ακριβώς από την επόμενη ημέρα των εκλογών για τις ικανότητες και τα αποτελέσματα των νικητών.
Όπως συμβαίνει τώρα, έτσι και σε λόγο χρόνο μετά τις εκλογές, θα αρχίσουν οι ψίθυροι και τα παράπονα για την αναποτελεσματικότητα των αιρετών, για το ότι δεν θα έπρεπε να ήταν εκλεγμένοι και γενικά πως πρόκειται για τους λάθος ανθρώπους για αυτές τις θέσεις και ότι “τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει” σε αυτόν τον τόπο.
Και εκεί ακριβώς είναι όλη η αλήθεια: τίποτα δεν θ αλλάξει αν δεν αλλάξουμε πρώτα εμείς. Αν δεν παραμερίσουμε τα λάθη του παρελθόντος όταν ψηφίζουμε, που ευθύνονται περισσότερο από οτιδήποτε άλλο για την κατάσταση που βρισκόμαστε σήμερα, τότε σίγουρα δεν θα αλλάξει τίποτα και στον τόπο μας. Αν συνεχίσουμε να επιλέγουμε.
Θεοδώρα Κωτσοπούλου