Πέντε φορές ψηφίσαμε μέσα σε διάστημα 7 ημερών και ξεχαρμανιάσαμε, που πέρασαν τέσσερα ολόκληρα χρόνια μακριά από την αγαπημένη μας κάλπη.
Δυο διαδοχικές Κυριακές επισκεφτήκαμε τα εκλογικά κέντρα. Και καλά εμείς που από πλευράς μας το γιορτάσαμε. Το ζόρι ήταν για τους ανθρώπους που δούλεψαν αφανώς πίσω από τις κάλπες για την δική μας διευκόλυνση. Για τους δικαστικούς επιμελητές την εφορευτική επιτροπή, τους παραστάτες των συνδυασμών. Που ξύπνησαν άγρια χαράματα και στάθηκαν φρουροί ακίνητοι δίπλα από τις κάλπες και τα παραβάν 12 ολόκληρες ώρες, με φαγητό στο πόδι, φυσικές ανάγκες σε καταστολή και με χαμόγελο και συγκαταβατικότητα για τους πιο νευρικούς από εμάς τους ψηφοφόρους.
Ο νόμος περί των ομάδων αυτών της εκλογικής διεργασίας έχει προβλέψει τα πάντα μέχρι και ποινές για αυτούς που την σκαπουλάρουν. Για αυτό και μερικοί γιατροί χτύπησαν υπερωρίες μοιράζοντας χαρτιά ‘αδυνάτου προς εργασίαν’. Το αποτέλεσμα ήταν το γνωστό. Οι πιο φιλότιμοι να επωμίζονται την δουλειά των απεχόντων κι αφιλότιμων.
Αλλά το πιο τρελλό του νόμου ήταν η πρόβλεψη πως τα άτομα γύρωθεν της κάλπης καλόν θα ήτο και την δεύτερη Κυριακή να ήσαν ενδεδυμένα με τα ίδια ρούχα της πρώτης. Δεν το πίστεψα στην αρχή αλλά με διαβεβαίωσαν περι τούτου δυο δικηγόροι. Μπάνιο κι αλλαγή εσώρουχων τους επιτρέπει ενδιαμέσως ο νόμος να κάνουν? ρωτησα. Δεν μου απάντησαν. Απομακρύνθηκαν μειδιώντες.

Αλέκτωρ εφώνησε