Με ποια λόγια να σχολιάσει κανείς όλα όσα διαδραματίζονται στον αθλητικό τομέα στην Καστοριά το τελευταίο διάστημα.
Μια περιοχή που από ότι φαίνεται αρκείται με «το τίποτα» ή για να ακριβολογούμε με εκείνο «το ελάχιστο» που επιτρέπει σχόλια και γκρίνια.
Της Χρυσούλας Κυρατζή
Ποδόσφαιρο; Μπάσκετ; Κωπηλασία; Στίβος; Ποιο από τα αθλήματα αυτά έχει τελικά τις βάσεις ώστε να εξελιχθεί στην πόλη μας;
Πώς εκμεταλλεύτηκε η περιοχή τις τελευταίες δεκαετίες τη μεγάλη επιτυχία του Κυπέλλου Ελλάδας το 1980; Με εικόνες φρίκης από τις εγκαταστάσεις όπως αυτές που δημοσιεύτηκαν από φιλοξενούμενο σύνδεσμο τον Απρίλιο του 2018 (δείτε εδώ);
Πόσο πιθανό είναι να δούμε νέους Ολυμπιονίκες στην κωπηλασία όπως η Χριστίνα Γιαζιτζίδου και ο Γιάννης Χρήστου, όταν οι όποιοι αγώνες πραγματοποιούνται τελευταία στη λίμνη μας διεξάγονται με Πύργο Τερματισμού ένα γελοίο τσαντίρι, όταν τα γειτονικά Γιάννενα π.χ. έχουν τις πιο σύγχρονες εγκαταστάσεις;
Πόσο πιθανό είναι να πανηγυρίσουμε σύντομα ξανά την άνοδο και καλή πορεία στην Α2 μπάσκετ, να φτάνουμε να διεκδικούμε θέση ακόμη και στην Α1, όταν η παραίτηση του προέδρου του ΔΣ είναι ικανή να τινάξει την ομάδα στον αέρα; Ποιες βάσεις και ποια θεμέλια έχουν μπει ώστε καμία αποχώρηση να θέτει σε κίνδυνο την ιστορική ομάδα;
Στίβο; Για ποιον στίβο μιλάμε στην Καστοριά; Πόσο μπορεί ένα νέο παιδί εδώ να ανακαλύψει το ταλέντο του στο άλμα εις μήκος (πχ); Ευτυχώς πραγματοποιείται ένα γκραν πρι στο Άργος Ορεστικό κάθε χρόνο να αποδείξει πως κάτι γίνεται στο νομό….
Υποδομές λοιπόν και θέληση κάτω του μετρίου οδηγούν στην αδιαφορία και τελικά στην απαξίωση του αθλητισμού. Ευτυχώς υπάρχουν λίγες αλλά σοβαρές εξαιρέσεις αθλημάτων…
Σήμερα χάθηκε το μεγάλο στοίχημα του μπάσκετ. Η ομάδα βρίσκεται ένα τσακ πριν από τη διάλυση, όταν θα έπρεπε να οργανώνεται για τη νέα σαιζόν.
Ήταν η παραίτηση του κ. Δίτσιου κεραυνός εν αιθρία; Μάλλον όχι…Ίσως κανείς δεν μάθει ποιος είναι ο λόγος που ένας επιχειρηματίας ακυρώνει την προσπάθεια χρόνων, τα άγχη, τα έξοδα, τις ελπίδες, τις επιτυχίες, τα όνειρα και κυρίως τον αγώνα να φτάσει σε ανώτερο επίπεδο την στιγμή που πατάει με το ένα πόδι στην κορυφή, αποχωρώντας ψυχολογικά ηττημένος.
Οι κουβάδες του κλειστού για τα νερά της βροχής είναι μάλλον η αφορμή…η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι!
Φταίει η πολιτεία που δεν στάθηκε άξια να εκπληρώσει υποσχέσεις και δεσμεύσεις για τα προβλεπόμενα;
Φταίει ο κόσμος που αδιαφόρησε περισσότερο από όσο θα έπρεπε ακόμα και την στιγμή της επιτυχίας;
Φταίει η έλλειψη τεχνοκρατών;
Ό,τι έγινε έγινε…Δεν έχει νόημα να αναλωθεί ο χρόνος σε περιττά σχόλια που δε θα αλλάξουν κάτι από την κατάσταση.
Οι φίλοι της ομάδας της Καστοριάς πρέπει να οργανωθούν, να την πάρουν από το χέρι και να την οδηγήσουν όσο μακριά γίνεται…Χωρίς υψηλούς στόχους αλλά με αγάπη πραγματική…Παίρνοντας δύναμη από το χαμόγελο κάθε νέου παιδιού της πόλης κάθε φορά που σκοράρει…
Η πολιτεία και τα αθλητικά σωματεία πρέπει να συμμαχήσουν για το καλό του Καστοριανού αθλητισμού.
Σωστές υποδομές, υγιή Δ.Σ., άνθρωποι με διάθεση για δουλειά και έρχονται και οι επιτυχίες. Αλλιώς οφείλουμε να προσφέρουμε στα νέα παιδιά τη δυνατότητα να κάνουν τις προπονήσεις τους σε άρτιες συνθήκες, έστω και σε γειτονικές πόλεις, μισθώνοντας μεταφορικά μέσα…
Έχουμε αγγίξει τον πάτο του βαρελιού…
….σηκωνόμαστε ή απλά περιμένουμε;