*Εμφανίζεται τωρα τελευταία στον νομό ένα περίεργο κοινωνικό-οικονομικό φαινόμενο.

*Ενας οργανισμός ή μια εταιρία να επιχειρεί αναδίπλωση και συρρίκνωση, με κλείσιμο υποκαταστημάτων που έχει σε μία περιοχή και οι κάτοικοι εκείνης της περιοχής να αντιδρούν, συνηθισμένοι όπως είναι σε μια εύκολη παροχή υπηρεσιών δίπλα τους.

*Το πρόβλημα είναι διττό. Εχει αναμφίβολα μια κοινωνική πλευρά -μιας και οι κάτοικοι ΄χάνουν την βολή τους- αλλά από την άλλη έχει και μια οικονομική πλευρά, η οποία, καλώς ή κακώς, είναι η πλέον καθοριστική για το τελικό εξαγόμενο.

*Αν μία εταιρία δεν τα βγάζει οικονομικά πέρα, είναι εκ της λογικής υποχρεωμένη να προχωρήσει σε περικοπές δαπανών. Και κάθε εταιρία, στα κεντρικά της, έχει πλήρη τεκμηρίωση ποιος είναι ο πλέον αδύνατος κρίκος στο δίκτυο των υποκαταστημάτων της και ποιο από όλα την συμφέρει να κλείσει.

*Τι γίνεται ωστόσο όταν αυτή η εταιρία είναι δημόσια και όχι ιδιωτική?

*Τοτε αρχίζουν τα παιχνίδια παλαιοκοματισμού. *Οι κάτοικοι από την στιγμή που διαπιστώνουν ότι η κανονική αίτηση τους για ακύρωση της μεταφοράς ή κλεισίματος του υποκαταστήματος δεν αποδίδει, ακολουθούν τακτικές έμμεσης επέλασης. κι αρχίζουν να παρενοχλούν την πολιτική ηγεσία, μήπως και έτσι, παρασκηνιακά, με άσκηση κρυφών πιέσεων καταφέρουν το οικονομικά ακατόρθωτο.

*Το βλέπουμε να συμβαίνει τωρα τελευταία σε δύο σημεία στον νομό μας.

*Στο Αργος Ορεστικό το οποίο συνειδητοποιεί πως θα χάσει το υποκατάστημα της τράπεζας Αlpha αλλά και στην Κορησσό η οποία βλέπει να κλείνει το εκεί υπάρχον ταχυδρομικό υποκατάστημα.

*Και επίσης βλέπουμε και την πολιτική παρέμβαση, η οποία έπιχειρεί να ανατρέψει τα δρομολογημένα *Αν το επιτύχει, τότε τα μετατρέψει το τοπικό κόστος σε εθνικό κόστος.

*Πράγμα το οποίο φυσικά ποτέ δεν ενδιέφερε κανέναν πολιτικό που εκλέγεται με τοπικές ψήφους…