Μάλλον οδεύουμε προς την οριστική κατάργηση του έντυπου τύπου. Τουλάχιστον του ημερήσιου. Πιθανόν να διασωθούν τα κυριακάτικά φύλλα αν κι εφ’ οσον συνεχίσουν τις δελεαστικές προσφορές τους… Οι εφημερίδες ειδικά στην Ελλάδα ήταν η πεμπτουσία της πολιτικής. Ηταν ο κατεξοχήν μηχανισμός ενημέρωσης και διαμόρφωσης της κοινής γνώμης. “Στέκουν στο περίπτερο διαβάζουν φυλλάδες με μιάμιση δραχμή” τραγουδούσε την δεκαετια του 70 ο Σαββόπουλος.

“Μη με κρεμάσετε στα μανταλάκια” παρακαλουσαν καποτε οι πολιτικοί που έτρεμαν την κριτική των συντακτών. Τα μέσα κοινωνικής δικτυωσης έχουν πλέον μεταφέρει την διατύπωση γνώμης από τον χώρο του τύπου στον χώρο του ίντερνετ. Και την έχουν διασπείρει στους πολλούς. Κάθε πολίτης σήμερα, έξυπνος ή χαζός, μορφωμένος ή αμόρφωτος, έχει την ευκαιρία και την δυνατότητα να διατυπώνει άποψη να συζητά και να κρίνει αλλότριες απόψεις ακόμα και να συνδιαλέγεται σε πραγματικό χρόνο με τους ίδιους τους πολιτικούς.

Οι εφημερίδες πλέον έχουν χάσει τα 8/10 του παραδοσιακού τους ρόλου οπότε σαν ιστορικά απολιθώματα οδεύουν προς εξαφάνιση. Και είναι κρίμα, γιατί είχαν και πρώτη και δεύτερη χρήση. Ποιος δεν θυμάται το καθάρισμα τζαμιών με τσαλακωμένα φύλλα εφημερίδας? ‘Η το τύλιγμα των προιόντων στα μπακάλικα με αυτές? Ή το σκούπισμα στους τούρκικους χαλέδες? Παλιές καλές εποχές….