Τα κονδυλώματα εμφανίζονται στην πρωκτογεννητική περιοχή έπειτα από λοίμωξη από τον ιό των ανθρώπινων θηλωμάτων (HPV).
Σε ποσοστό 90%, τα κονδυλώματα προκαλούνται από δύο συγκεκριμένα στελέχη του HPV, το 6 και το 11, τα οποία πολύ σπάνια συνδέονται με την εμφάνιση καρκίνου, σε αντίθεση με άλλα στελέχη –όπως το 16 και το 18.
Αν και ο ιός HPV είναι αδύνατο να εκριζωθεί από τον οργανισμό, υπάρχουν αποτελεσματικές θεραπείες για την αντιμετώπιση των κονδυλωμάτων.
1. Θεραπείες τοπικής εφαρμογής
Υπάρχουν αρκετές συνταγογραφούμενες θεραπείες σε μορφή κρέμας ή τζελ για χρήση στο σπίτι. Οι τρεις κυριότερες είναι οι εξής:
Ποδοφυλλοτοξίνη (podofilox): Ένα διάλυμα που πρέπει να εφαρμόζεται δύο φορές την ημέρα για τρεις μέρες.
Ιμικιμόδη (imiquimod): Ένα φάρμακο τοπικής εφαρμογής που ενεργοποιεί το ανοσοποιητικό σύστημα να αντιμετωπίσει τα κονδυλώματα.
Σινεκατεχίνες (sinecatechins): Μια αλοιφή που περιέχει εκχύλισμα πράσινου τσαγιού και έχει μεγάλη περιεκτικότητα σε αντιοξεδωτικές ουσίες που ονομάζονται κατεχίνες. Εφαρμόζεται τρεις φορές την ημέρα και δεν επιτρέπεται το σεξ όσο η αλοιφή βρίσκεται επάνω στο δέρμα.
Για όσους ανησυχούν ότι μπορεί να ξεχάσουν να τηρήσουν την αγωγή, ο γιατρός μπορεί να εφαρμόσει ένα φάρμακο που ονομάζεται ποδοφυλλίνη (podophyllin resin) έως και μία φορά την εβδομάδα για έξι εβδομάδες περίπου ή μέχρι να υποχωρήσουν τα κονδυλώματα. Το συγκεκριμένο φάρμακο πρέπει να ξεπλένεται από το δέρμα μία με τέσσερις ώρες μετά την εφαρμογή του.
2. Κρυοθεραπεία
Η κρυοθεραπεία στοχεύει στην καταστροφή των κονδυλωμάτων μέσω της εφαρμογής υγρού αζώτου.
Ο γιατρός που θα εφαρμόσει την κρυοθεραπεία θα πρέπει να είναι αρκετά έμπειρος ώστε να έχει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Να σημειωθεί ότι η συγκεκριμένη θεραπεία μπορεί να αποδειχτεί αρκετά επίπονη. Εάν τα κονδυλώματα είναι μεγάλα σε μέγεθος, πριν την κρυοθεραπεία συχνά εφαρμόζεται τοπική αναισθησία.
3. Όξινα διαλύματα
Το τριχλωροξικό οξύ (TCA) και το διχλωροοξικό οξύ (BCA) είναι διαβρωτικά οξέα που καταστρέφουν τα κονδυλώματα στοχεύοντας στον ιστό επάνω στον οποίο εφαρμόζονται. Η εφαρμογή τους γίνεται αποκλειστικά από τον γιατρό και συνήθως δεν είναι η πρώτη θεραπευτική επιλογή για την αντιμετώπιση των κονδυλωμάτων, καθώς ενδέχεται να προκαλέσουν βλάβες στο υγιές δέρμα που υπάρχει γύρω από τα κονδυλώματα.
4. Χειρουργείο
Αν ο αριθμός των κονδυλωμάτων είναι μεγάλος, αν τα κονδυλώματα καλύπτουν μεγάλη περιοχή του δέρματος ή αν δεν έχουν υποχωρήσει με άλλες θεραπείες, τελευταία λύση είναι το χειρουργείο. Η επέμβαση συνήθως απαλλάσσει από τα κονδυλώματα σε μία μόνο επίσκεψη και μπορεί να πραγματοποιηθεί με ποικίλες μεθόδους: λέιζερ, νυστέρι ή ηλεκτροκαυτηρίαση.
Δεν αποκλείεται ο γιατρός να συστήσει απλή παρακολούθηση έως ότου τα κονδυλώματα να υποχωρήσουν από μόνα τους. Περίπου στο ένα τρίτο των περιπτώσεων τα κονδυλώματα υποχωρούν αυτόματα σε διάστημα έως και δύο ετών. Ένα επιπλέον 30% των ασθενών απαλλάσσεται από τα κονδυλώματα με μία από τις παραπάνω θεραπείες, ενώ στο υπόλοιπο 30% παρατηρείται «αντίσταση» των κονδυλωμάτων στις διαθέσιμες θεραπείες.
ΠΗΓΗ: www.onmed.gr , menshealth.com