Ενα επίκαιρο , όμορφο και ευαίσθητο ποίημα της Θεοφανώς Π. Θεοχάρη
ΑΥΓΟΥΣΤΙΑΤΙΚΟ ΦΕΓΓΑΡΙ
Λάμψε Αυγουστιάτικο ολόγιομο φεγγάρι!
Σκόρπισε χρυσόσκονη στην γη!
Χρύσωσε τους θάμνους, το χορτάρι..
Κάνε να γυαλίζουνε οι πλάκες στην αυλή!
Χρυσά πρεβάζια και ολόχρυσες οι γλάστρες!
Μοσχοβολιά απ΄ τις γαρυφαλλιές τις άσπρες,
τα γιασεμιά, τ΄ αγιόκλημα, τα γιούλια..!
Βάψε χρυσά τ΄ ασβεστωμένα τα πεζούλια
κι ολόχρυσα της σταφυλιάς τα φύλλα!
Και κάθε ρόγα και τσαμπί τα ώριμα σταφύλια!!
Όλα μα όλα στο χρυσό σου φως
Φεγγάρι μου λουσμένα…!
και τα καλύβια των φτωχών
μοιάζουν παραμυθένια…!!
Κάνε με τα μάγια σου να βγουν αληθινά
τα όνειρα που κάνουνε το βράδυ τα παιδιά!
-Διαμάντια, κρύσταλλα, γαλάζια τζάμια..
διώξε με την λάμψη σου τον δράκο και την Λάμια..!
Άλλαξε την πλοκή στα παραμύθια.
Νύχτες και νύχτες μαγικές..!
Τα όνειρα να βγαίνουνε αλήθεια..
με χορούς και μουσικές…!!
Ασήμωσε τον δρόμο στην λιμνούλα!
Να πλέει η βάρκα η χρυσή..!
Βαρκάρης ο έρωτας, τα δίχτυα του να ρίχνει ..
κι αντί για άστρα να είναι… η αγάπη μου και εσύ…!!