Εισήγηση του πρ. Πρόεδρος της Βουλής Φίλιππου Πετσάλνικου στην Κεντρική Πολιτική Επιτροπή στις 29/9/2019

– Αποτίμηση εκλογικού αποτελέσματος Κινήματος Αλλαγής στις εκλογές του Ιουλίου 2019

• Το εκλογικό αποτέλεσμα 8,1% στις εθνικές εκλογές τον Ιούλιο του 2019 έχει διπλή ανάγνωση.
• Η αύξηση κατά τι του ποσοστού σε σχέση με τις Ευρωεκλογές και περίπου κατά δύο μονάδες σε σχέση με τις εθνικές του Σεπτεμβρίου του 2015 έδειξε ότι το ΚΙΝΗΜΑ ‘άντεξε’ σε συνθήκες οξύτατης πόλωσης μεταξύ Ν.Δ και ΣΥΡΙΖΑ.
• Στην πόλωση προστέθηκε βέβαια και η ένταση της προσπάθειας ‘αφαίμαξης’ ψηφοφόρων του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ με την υποδοχή και ανάθεση ρόλων κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ σε αναγνωρίσιμα πρώην στελέχη του χώρου.
• Τις τελευταίες ημέρες προ των εκλογών έπαιξε ρόλο τόσο η επιθυμία μέρους των ψηφοφόρων του ΚΙΝΑΛ να ‘φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ’ όσο και αντιθέτως άλλου ποσοστού που στράφηκε προς ΣΥΡΙΖΑ ‘για να μην ξανάλθει παντοδύναμη η Δεξιά’.
• Το 8,10% ωστόσο είναι εμφανώς κατώτερο των στόχων και των επιθυμιών για ποσοστό άνω του 10%, ώστε το ΚΙΝΑΛ να αποτελέσει σημαντικό παίκτη στον πολιτικό χώρο και να διεκδικήσει μελλοντικά τον κύριο ρόλο στον χώρο της Προοδευτικής Παράταξης.
• Οι λόγοι αυτής της καθήλωσης κατά την άποψή μου είναι κυρίως:

ü Η έλλειψη συγκεκριμένων ριζοσπαστικών θέσεων που θα εντύπωναν την ταυτότητα του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ στην συνείδηση του κόσμου. Αντιθέτως προκρίθηκε η ‘εκπόνηση’ ενός αναλυτικού κυβερνητικού προγράμματος που δεν συγκίνησε τον κόσμο, ο οποίος δεν ανέμενε άλλωστε από ένα μικρό κόμμα ότι θα κυβερνούσε την Ελλάδα.

ü Η έλλειψη πολιτικού στίγματος (η «σοσιαλδημοκρατία» και δεν αρκεί από μόνη της) και συγκεκριμένων προοδευτικών θέσεων για τα σύγχρονα προβλήματα, που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν και πάλι ακροατήριο και να συγκινήσουν.

ü Η επίκληση συνεχώς της «εθνικής συναίνεσης» και η αμφισημία για το αν θα συνεργαστεί το ΚΙΝΑΛ με το πρώτο κόμμα για σχηματισμό κυβέρνησης, δημιουργούσαν την εντύπωση ότι επιδιώκει μεν την Τρίτη θέση, αλλά αποδεχόταν συμπληρωματικό (κυβερνητικό) ρόλο!! Το συμπλήρωμα δεν γοητεύει ούτε προσελκύει ψηφοφόρους.

ü Η αδυναμία να πείσουμε ότι για την κρίση και τα μνημόνια δεν έφταιγε το ΠΑΣΟΚ καθώς και η χλωμή έως ανύπαρκτη υπεράσπιση του έργου και της προσφοράς του κατά (αλλά και πριν) την κρίση.

ü Αδυναμίες σε ψηφοδέλτια πολλών περιοχών με την έννοια της έλλειψης αναγνωρισιμότητας των υποψηφίων.

ü Η πολύ μικρή ανταπόκριση στους νέους και τις γυναίκες επειδή δεν πείσαμε ότι προτείνουμε σύγχρονες και ριζοσπαστικές λύσεις για τα προβλήματα που τους απασχολούν.

ü Η (σχεδόν) ανυπαρξία οργανώσεων που θα μπορούσαν να δώσουν με δυναμισμό την μάχη μέσα στην κοινωνία.

ü Ο καταποντισμός στα μεγάλα αστικά κέντρα, που χρειάζεται βέβαια ειδική προσέγγιση και ανάλυση.

ü Και τέλος το πολύ αδύναμο brand name του ΚΙΝΑΛ που δεν κατάφερε να συγκινήσει τον κόσμο όπως και το χωρίς ελκυστικότητα σήμα του. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο κόσμος που ερχόταν σε εκδηλώσεις μας προτιμούσε να φωνάζει συνθήματα και να εμφανίζεται ως ΠΑΣΟΚ.

• Χρειάζεται να διαμορφώσουμε με σαφήνεια και τόλμη το πολιτικό μας στίγμα ως σύγχρονου ριζοσπαστικού σοσιαλιστικού κόμματος.
• Είναι αναγκαίο να διατυπώσουμε θέσεις προωθημένες, για θέματα όπως η ανεργία των νέων, το δημογραφικό, η αντιμετώπιση των τεράστιων προβλημάτων που δημιουργούνται από την κλιματική κατάρρευση.
• Οπωσδήποτε πρέπει να διατυπώσουμε τις θέσεις μας για τις επιπτώσεις από την αυτοματοποίηση και την ρομποτοποίηση που θα επηρεάσουν την αγορά εργασίας, την βιωσιμότητα των ασφαλιστικών συστημάτων, τη λειτουργία της ίδιας της Δημοκρατίας.
• Να διαμορφώσουμε με σαφήνεια τις θέσεις μας για την Υγεία, την Παιδεία και την Κοινωνική Δικαιοσύνη.
• Να αποτινάξουμε από πάνω μας την υποψία ότι κατά βάθος μας ενδιαφέρει η συμμετοχή σε κυβερνητική εξουσία αποδεχόμενοι οριστικά τον ρόλο ενός μικρού συμπληρωματικού κόμματος «μπαλαντέρ».
• Να αλλάξουμε ριζικά τον τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας του Κινήματος.
• Αν δεν προχωρήσουμε σε όλα αυτά, φοβάμαι ότι η αποψίλωση του χώρου μας δεν θα είναι μόνο σε ό,τι αφορά κάποια μωροφιλόδοξα πρώην στελέχη μας, αλλά ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ θα λεηλατήσουν το εκλογικό μας σώμα.
• Το αποτέλεσμα του 8,1% «δίνει πράγματι μια ανάσα», αλλά πρέπει με γρήγορους ρυθμούς πολλά να γίνουν και κυρίως ακόμη περισσότερα να αλλάξουν.