Η δυσπραξία είναι η δυσκολία του ατόμου να σκεφτεί, να σχεδιάσει και να εκτελέσει αισθητηριακές/ κινητικές δραστηριότητες.
Κάποιες φορές ονομάζεται και «σύνδρομο του αδέξιου παιδιού». Το παιδί ή το άτομο που έχει δυσπραξία μπορεί να έχει δυσκολία στον συντονισμό μικρών κινητικών λειτουργιών, όπως για παράδειγμα στο να δέσει τα κορδόνια του ή να κουμπώσει τα κουμπιά των ρούχων του. Μπορεί να υπάρχουν δυσκολίες με την ισορροπία και τον συντονισμό μεγάλων κινητικών δραστηριοτήτων όπως π.χ. δυσκολία στο να οδηγήσει ποδήλατο ή να πιάσει μία μπάλα.
Μπορούν τα παιδιά να ξεπεράσουν τη Δυσπραξία;
Η βασική απάντηση στο ερώτημα είναι όχι. Οι έρευνες δείχνουν πως η κινητικές δυσκολίες, όπως η δυσπραξία, δεν εξαφανίζονται τόσο απλά καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν.
Ωστόσο, οι ουσιαστικές παρεμβάσεις από ειδικό μπορούν να μειώσουν το αντίκτυπο των δυσκολιών που δημιουργεί η δυσπραξία στην καθημερινή ζωή των παιδιών.
Για παράδειγμα, επαναλαμβάνοντας μια συγκεκριμένη δραστηριότητα, όπως το περπάτημα σε δοκό ισορροπίας μπορεί να βοηθήσει τα παιδιά να αναπτύξουν αυτό που ονομάζεται «κινητικό μονοπάτι«.
Αυτό το «μονοπάτι» βοηθά τον εγκέφαλο να σχεδιάσει πιο εύκολα την κίνηση και να την εκτελέσει.
Για να κατανοήσουμε καλύτερα πως η εξάσκηση βοηθά τα παιδιά με δυσπραξία να κάνουν πιο ομαλές κινήσεις, σκεφτείτε τον εγκέφαλο σαν ένα λιβάδι με ψηλό γρασίδι. Δημιουργώντας ένα «κινητικό μονοπάτι» είναι σαν να κάνετε ξανά και ξανά την ίδια διαδρομή μέσα στο γρασίδι, μέχρι να σχηματιστεί ένα μονοπάτι.
Όσο βαθύτερο το μονοπάτι, τόσο πιο εύκολο είναι για τους άλλους να κατανοήσουν πως κινηθήκατε και να χρησιμοποιήσουν λιγότερη προσπάθεια για να κάνουν την ίδια διαδρομή.
Αυτός είναι ο λόγος που αθλητές, μουσικοί και χορευτές ασκούν μια συγκεκριμένη δεξιότητα ξανά και ξανά. Είναι ο λόγος επίσης που πολλοί ερασιτέχνες καταφέρνουν με πολλή προσπάθεια και εξάσκηση να γίνουν πολύ καλοί στο αντικείμενό τους.
Ειδικός Παιδαγωγός
MSc Σχολική Ψυχολογία