• Τα περισσότερα πράγματα στην χώρα μας δουλεύουν από κεκτημένη ταχύτητα και σταματούν να δουλεύουν ευθύς μόλις ξεμείνουν από καύσιμα.
• Πάρτε για παράδειγμα το σύστημα ελεγχόμενης στάθμευσης της πόλης μας.
• Είναι ένα σύστημα που ξεκίνησε στα τέλη του προηγούμενου αιώνα εν μέσω πολλών αντιδράσεων, αλλά στην συνέχεια έγινε πλήρως αποδεκτό, καθότι συνέβαλε τα μέγιστα προς δύο κατευθύνσεις: Αφενός στην αραίωση του παρκαρίσματος στο κέντρο –άρα την διευκόλυνση των εισερχομένων στην πόλη οδηγών και αφετέρου στην σοβαρή τόνωση των οικονομικών του Δήμου.
• Το πετυχημένο λοιπόν αυτό σύστημα δέχτηκε ένα γενναίο πλήγμα με την κατάργηση της Δημοτικής Αστυνομίας το 2011. Πέρασε έκτοτε στα χέρια κάποιων δημοτικών υπαλλήλων και σιγά-σιγά -με τους βανδαλισμούς και την καταστροφή των εκδοτικών μηχανημάτων- περιορίστηκε στα πάρκινγκ της Νομαρχίας και της Λαϊκής όπου και συνεχίζει ακόμα και σήμερα να αποδίδει έσοδα.
• Τι γίνεται όμως στην υπόλοιπη πόλη?
• Του Κουτρούλη ο γάμος.
• Το σύστημα εξακολουθεί να ισχύει στα χαρτιά και να είναι στοιχειωδώς λειτουργικό. Τα εκδοτήρια παραμένουν στην θέση τους (βρώμικα μεν και καραμπογιατισμένα ωστόσο όρθια ακόμη). Υπάρχουν τροχαίες επιγραφές ορισμού τομέων, υπάρχουνε σήματα υπόδειξης θέσεων έκδοσης, κυκλοφορεί κάπου-κάπου κι ένας υπάλληλος που περιοδεύει και μαζεύει κέρματα.
• Στην πράξη ωστόσο το σύστημα πάει καλιά του.
• Εμείς αναμεταξύ μας γνωρίζουμε φυσικά τον θάνατο του και κάνουμε τα αναμενόμενα. Παρκάρουμε όπου γουστάρουμε κι όπως γουστάρουμε, κλείνουμε τους άλλους προ-παρκαρισμένους, κάνουμε διπλές σειρές, φρακάρουμε εισόδους σπιτιών, μπλοκάρουμε μονοπάτια ΑμΕΑ, μπαίνουμε σε πεζόδρομους, καβαλάμε πεζοδρόμια (σιγά το φάρδος δηλαδή…) και γενικά συμπεριφερόμαστε κατά πως αρμόζει σε βέρους, μάγκες, έλληνες οδηγούς!
• Οι ξένοι όμως έχουν βρει μεγάλο μπελά και δεν αποφεύγουν την ταλαιπωρία. Παρκάρουν δοκιμαστικά κάπου, πάνε στα μηχανήματα, τα βαράνε, τα χαϊδεύουνε, τους ψιθυρίζουν ερωτόλογα και όταν συνειδητοποιήσουν ότι είναι πιο ψόφια κι από δεινοσαύρους αρχίζουν να ρωτούν τους περιπτεράδες και τους περαστικούς.
• Ξέρω τουλάχιστον έναν περιπτερά που το έχει κάνει κανονικό παιχνίδι το δούλεμα των ξέων οδηγών. Που να πληρώσω ρωτούνε αυτοί. Μωρέ δώσμου εμένα ένα πενηντάρικο τους λέει και παρκάρετε ελεύθερα όπου νάναι…
• Από την άλλη πλευρά πάντως ο Δήμος, σε μια εξαιρετικά δύσκολη για αυτόν οικονομική συγκυρία, σε μια εποχή δηλαδή όπου θα έπρεπε να κάνει τα πάντα για να επιτύχει μια οποιαδήποτε ενδυνάμωση των εσόδων του, δεν δέιχνει και πολύ ενδιαφερόμενος για το θέμα.
• Κι έτσι συμβαίνουν τα γνωστά.
• Τα μηχανήματα παραμένουν άχρηστα, εμείς οι ντόπιοι χαιρόμαστε αυθαιρεσία κι ο περιπτεράς ξεκαρδίζεται με τους ξένους.
• Μωρέ δώσμου εμένα ένα πενηντάρικο και πάρκαρε όπου λάχει…
Του Λ. Εκιντζόγλου