Το θέμα της ημέρας είναι η καραντίνα των γιατρών στο νοσοκομείο Καστοριάς.
Έπρεπε να συμβεί κάτι τόσο χειροπιαστό και τόσο εγγύς προκειμένου να αρχίσουν να αντιλαμβάνονται οι μέσοι δημότες τον επικρεμάμενο κίνδυνο.

Διότι οι μέσοι δημότες δεν διαφέρουν κατά πολύ από τους ακουστικούς τύπους των οδηγών Εκείνους που αν δεν ακούσουνε το χαρακτηριστικό “γκνουπ” δεν καταλαβαίνουν ότι δεν τους παίρνει άλλο…
Εν τω μεταξύ μάλλον ελαφρά- ελαφρύτατα- έχουν πάρει τα παιδιά το θέμα της διακοπής των μαθημάτων που τους επεβλήθη από το Υπουργείο.
Η πρόθεση και το πνεύμα του Υπουργείου ήταν να τα περιορίσει στα σπίτια τους ελαχιστοποιώντας τις εξωτερικές τους επαφές.

Αυτό που επιτεύχθη όμως τελικά ήταν ακριβώς το αντίστροφο. Οι μαθητές το είδαν σαν ένα ανέλπιστο δώρο, σαν μία μεγάλη ευκαιρία ξεδώματος. Πέταξαν τις τσάντες και εφόρμησαν στις καφετέριες!
Παιδική αντίδραση θα πει κανείς, εν πολλοίς αναμενόμενη.
Οι γονείς ωστόσο θα έπρεπε να το σκεπτόντουσαν δυο φορές πιο σοβαρά πριν δώσουν την συναίνεση τους.
Δεν είναι τόσο το ότι μπορεί να αρρωστήσουν τα παιδιά. Αυτά, και να το πάθουν, θα περάσουν την ασθένεια στο πόδι, όπως τουλάχιστον έχει δείξει η διεθνής -μέχρι στιγμής- τεκμηρίωση.
Κινδυνεύουν όμως να μετατραπούν έτσι σε διασπορείς του ιού προς μεγαλύτερους ανθρώπους, συγγενείς τους πιθανότατα, οι οποίοι θα εκτεθούν σε πολύ μεγαλύτερο κίνδυνο.
Τελικά το πιο δύσκολο πράγμα σε αυτή την χώρα είναι να σκέπτεται κάποιος ΠΡΙΝ κάνει κάτι.
Απ’ ότι δείχνει η επικρατούσα πρακτική, έλληνας ΚΑΙ υπεύθυνος άνθρωπος είναι δύσκολο να συνταιριάσουν