Μένουμε μέσα και μετά από λίγο αρχίζουμε να τρωγόμαστε με τον εαυτό μας, μας ενοχλεί το ένα, το άλλο, μας πνίγουν οι τοίχοι, δεν μας χωρά ο χώρος. Μας λένε διαβάστε βιβλία και βαριόμαστε,

ανοίγουμε ένα στην τύχη και μετά από λίγες σελίδες το παρατάμε γιατί διαβάζουμε υπό πίεση κι από υποχρέωση, όπως στο σχολείο.

Δυστυχώς την ανάγνωση την απομάθαμε στο σχολείο, όπου κάθε γνώση έγινε απωθητική, μια στεγνή διαδικασία αφομοίωσης. Τα βιβλία του σχολείου δικαίως μας φαίνονταν απωθητικά, γιατί ήταν. Το καλό βιβλίο είναι πρωτίστως ένα ωραίο και καλαίσθητο βιβλίο — μας τραβάει ως αντικείμενο. Ως τυπογραφικό καλλιτέχνημα. Αναζητήστε ένα βιβλίο που σας αρέσει να κρατάτε στα χέρια σας.

Το μυστικό είναι να ξεκινήσουμε από το κέφι μας. Τα αναγνωστικά ταξίδια είναι άπειρα. Εντονότερα κι από τα ταξίδια μέσω οθόνης, γιατί τις εικόνες και τα τοπία τα αναπλάθουμε μαζί με τον συγγραφέα στο μυαλό μας εμείς οι ίδιοι. Ξεκινήστε με μια περιπέτεια που δεν θα μπορείτε να αφήσετε από τα χέρια σας σαν το Αρμαντέιλ του Wilkie Collins ή τον Μάγο του Fowles ή την Φόνισσα του Παπαδιαμάντη. Τον Ρίπλει της Χάισμιθ, Το Σολάρις ή το Πόλεμος και Πόλεμος του Κραζναχορκάι — οι επιλογές είναι άπειρες.

Επιλέξτε εσείς το ταξίδι σας, χωρίς καμία υποχρέωση ή έξωθεν επιταγή. Αν δεν σας αρέσει η επιλογή σας, αφήστε το βιβλίο στη μέση και πιάστε κάποιο άλλο. Γρήγορα θα βρεθείτε με το βιβλίο που ψάχνατε χωρίς να το γνωρίζετε, στην αγκαλιά σας. Ανοίξτε ένα γερό δοκίμιο, μια αρχαία τραγωδία, ένα θεατρικό, βυθιστείτε στα άδυτα της ανθρώπινης ψυχής με οδηγό έναν από τους μεγάλους ανατόμους της. Εναν Πλάτωνα, έναν Αριστοτέλη, έναν Σοφοκλή, τον Ηράκλειτο ή έναν Ντοστογιέφσκι. Τον Αγκάμπεν ή τον Στάινερ. Το Τρακτάτους ή την Ανθρώπινη Κατάσταση. Γιατί όχι και το κείμενο του Ντεριντά για τη Συγγνώμη. Οι επιλογές είναι άπειρες.

Θέλετε αστυνομικό; Διαβάστε τους μεγάλους στυλίστες που θα σας σαγηνεύσουν με τις λέξεις κι όχι με το αίμα. Διαβάστε Τζον λε Καρέ, Τσάντλερ, Σιμενόν, Το τέλος της διαδρομής του Burnett.

Αν θέλετε να σκεφτείτε πάνω στον εκνευρισμό σας, στην αίσθηση ότι σας είναι αδύνατο να μείνετε κλεισμένος μέσα για πολύ, διαβάστε το σχετικό απόσπασμα του Πασκάλ για τον άνθρωπο που δεν μπορεί να μείνει μόνος με τον εαυτό του.

Ή ξεκινήστε ένα ακόμα μεγαλύτερο σε μάκρος και βάθος ταξίδι πιάνοντας το  “Ο Ιωσήφ και οι Αδελφοί αυτού”,  το Αναζητώντας τον Χαμένο Χρόνο ή την Αννα Καρένινα. Τους Αθλίους του Ουγκώ ή τον Κόμη Μοντεχρίστο του Δουμά. Ή τις Μέρες του Σεφέρη. Την Οδύσσεια. Οι επιλογές είναι περισσότερες απ’ όσες νομίζετε.