Πολλές φορές ένα δικαστήριο δυσκολεύεται στο να αποδώσει ευθεία κρίση, διότι, δεν πληρούται η υποκειμενική και αντικειμενική υπόσταση ενός εγκλήματος.
Μία στυγνή δολοφονία και μία μακροχρόνια δίκη που ακόμη και σήμερα στοιχειώνει…
Τι έγινε πραγματικά στη Διδότου 3 στο Κολωνάκι; Ποια ήταν η διαβολική σύμπτωση στο εν λόγω διαμέρισμα;
Τα “σκοτεινά μονοπάτια του εγκλήματος” γυρνάνε το χρόνο στις 24 Σεπτεμβρίου 1984 με μια δολοφονία που συγκλονίζει την κοινή γνώμη και θα μείνει στην ιστορία ως το “έγκλημα στο Κολωνάκι”.
Ο 72χρονος έμπορος και λογοτέχνης Θανάσης Διαμαντόπουλος δέχεται 97 χτυπήματα με σφυρί.
Η δημοσιογράφος Βένια Γονατοπούλου μένει στην ίδια πολυκατοικία με το θύμα, έναν όροφο κάτω. Ο ήσυχος ύπνος της ταράζεται όταν από το ρετιρέ του Διαμαντόπουλου ακούει δύο ανθρώπους να λογομαχούν έντονα. Ύστερα από λίγο θα ακούσει κάποιον να εκλιπαρεί “Μη Θανάση! Έλεος Θανάση!Μη με χτυπάς Θανάση!”
Αρχικά θα μπερδευτεί και θα πιστέψει ότι ο γείτονας της επιτίθεται σε κάποιον. Σε λίγο οι αστυνομικοί θα βρουν τον 72χρονο συγγραφέα νεκρό μέσα στο μπάνιο του, με πολτοποιημένο κεφάλι, έχοντας χτυπηθεί λυσσαλέα με 97 σφυριές. Οι χώροι του σπιτιού δεν ήταν αναστατωμένοι πράγμα που σημαίνει ότι δεν υπήρχε κίνητρο ληστείας.
Λίγες μέρες μετά, ο γιος του Διαμαντόπουλου καταγγέλλει ως δράστη τον Θανάση Νάσιουτζικ, πρόεδρο της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών.
Ο Νάσιουτζικ που θεωρείται πλέον ο βασικός ύποπτος, αρνείται τις κατηγορίες και μάλιστα καλεί στο σπίτι του, τους δημοσιογράφους για να τους πείσει ότι είναι αθώος. Τους δείχνει τα χέρια του που τρέμουν. “Με αυτά τα χέρια μπορώ εγώ να σκοτώσω άνθρωπο”;
Έκπληκτοι οι δημοσιογράφοι του επισημαίνουν ότι αυτό ακριβώς υποστηρίζει η αστυνομία, ότι δηλαδή το χέρι που σκότωσε τον Διαμαντόπουλο ήταν αδύναμο και ασταθές…
Όσο διαρκεί η έρευνα ο Νάσιουτζικ κάνει απόπειρα αυτοκτονίας παίρνοντας υπερβολική δόση χαπιών. Η πολιτική αγωγή αμφισβήτησε την απόπειρα καθώς και τα κίνητρα του Νάσιουτζικ αλλά οι συνήγοροί του απέδωσαν την ενέργεια του στην τρομακτική αδικία που, όπως είπαν αιστάνθηκε και όχι στην ενδεχόμενη ενοχή του.
Η δίκη αρχίζει τον Απρίλιο του 1986. Στο πλευρό του βρίσκονται η σύζυγός του και οι δύο κόρες του.
Στα δικαστικά χρονικά έχει μείνει και η σκληρή διαμάχη των δύο δικηγόρων, του Αλέξανδρου Λυκουρέζου για την οικογένεια Νάσιουτζικ και του Νίκου Κωνσταντόπουλου για την οικογένεια Διαμαντόπουλου.
Η δίκη κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης.
Στην απολογία του ο Νάσιουτζικ επανέλαβε ότι είναι αθώος: “στον χαρακτήρα μου μπορείτε να βρείτε λάθη αλλά όχι βιαιότητες”.
Κατά του Νάσιουτζικ βάρυνε και κάτι ακόμη, την ώρα του εγκλήματος ειχε πάρει τηλέφωνο τη γραμματέα της Ένωσης Λογοτεχνών και της είπε “Γειά σου τι κάνεις, έτσι σε πήρα, δεν σε θέλω κάτι. Σου τηλεφωνώ από το σπίτι μου”. Στη συνέχεια ο Νάσιουτζικ της ζήτησε να πει ότι εκείνη τον ειχε καλέσει. Επίσης, έβαλε μία μάρτυρα να πει ότι ο κηπουρός της τον ειδε σπίτι. Και τα δυο άλλοθι κατέρρευσαν στο δικαστήριο με αποτέλεσμα η απόφαση να είναι καταδικαστική.
Ο Νάσιουτζικ περνάει τρία χρόνια στη φυλακή αλλά το Μάιο του 1998 έρχεται η ώρα του Εφετείου, όπου καλούνται να καταθέσουν και ιατροδικαστές για να κρίνουν αν ήταν ικανός να διαπράξει το έγκλημα.
Η απόφαση του Εφετείου βγαίνει στις 27 Μαΐου του 1988. Ο Νάσιουτζικ κρίνεται αθώος λόγω αμφιβολιών.
Όπως αποκάλυψε αρκετά χρόνια αργότερα η κόρη του Παυλίνα σε ένα διάλειμμα της δίκης τον πλησίασε ο δραπέτης Βαγγέλης Ρωχάμης, ντυμένος γυναίκα και του πρότεινε να τον βοηθήσει να αποδράσει. Όμως αρνήθηκε γιατί ήταν βέβαιος ότι θα τον αθώωνε το δικαστήριο. Όπως και έγινε με τον ίδιο να δηλώνει στους δημοσιογράφους ” Ευχαριστώ τη δικαιοσύνη. Τώρα θα ψάξω να βρω τον πραγματικό δολοφόνο”.
Αμέσως μετά την απόφαση η πλευρά Διαμαντόπουλου δηλώνει ότι θα ζητήσει αναίρεση της απόφασης αμφισβητώντας το σκεπτικό της.
Έτσι, παραπέμπει την απόφαση στον Άρειο Πάγο, ο οποίος θα αναιρέσει την απόφαση. Ο Νάσιουτζικ υποχρεώνεται να καθίσει κάθε πάλι στο εδώλιο του κατηγορούμενου και βάσει της πρώτης απόφασης θα ξαναμπεί φυλακή. Στο 2ο Εφετείο που γίνεται τον Ιούνιο του 1990, ο Νάσιουτζικ για μια ακόμη φορά, θα αθωωθεί με ψήφους 4 έναντι 3. Η υπόθεση παραπέμπεται στον Άρειο Πάγο, που θα αποφασίσει ξανά ότι ο Νάσιουτζικ πρέπει να ξαναδικαστεί. Στο τρίτο και τελευταίο Εφετείο, ο Νάσιουτζικ θα καταδικαστεί σε 15 χρόνια φυλάκιση θα εκτίσει μερικούς μήνες μόνο κάνοντας χρήση της ευνοϊκής διάταξης για το προχωρημένο της ηλικίας του και έχοντας εκτίσει μέρος της ποινής θα αποφυλακιστεί τον Απρίλιο του 1995. Έφυγε από τη ζωή το 2005.
Αξίζει να σημειωθεί οτι, οι απανωτές εφέσεις κράτησαν την υπόθεση στα δικαστήρια για σχεδόν δέκα χρόνια και εξετάστηκαν 80 μάρτυρες.
Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι όταν το βιβλίο του Γιάννη Μαρή “Έγκλημα στο Κολωνάκι” το 1959 έγινε ταινία τα γυρίσματα είχαν γίνει στο εν λόγω διαμέρισμα.
Πηγές: Μηχανή του Χρόνου
Nomika- near.gr
Astinomiko.gr