Η διαδρομή στον κόσμο του βιβλίου συνεχίζει το μαγευτικό της ταξίδι με τον Ντέιβιντ Γκούτερσον και το βιβλίο του “Χιόνι πάνω στους Κέδρους”.
Ποιος είναι όμως ο συγγραφέας ο οποίος, με απλή γλώσσα και με δυνατή αφήγηση σκιαγραφεί τις προσωπογραφίες των ηρώων του με ακρίβεια χειρουργικού νυστεριού, περιγράφοντας με αλάνθαστη κρίση το δράμα των συγκρουόμενων πολιτισμών;
Για όσους δεν γνωρίζουν ο Ντέιβιντ Γκούτερσον γεννήθηκε το 1946. Πήρε το διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον και ζει στο νησί Πάτζετ Σάουντ, στη Δυτική Ακτή των Ηνωμένων Πολιτειών με τη γυναίκα και τα παιδιά του. Το πρώτο του βιβλίο ήταν μια συλλογή διηγημάτων με τίτλο “Η χώρα μπροστά από εμάς, η χώρα πίσω μας” που του άνοιξε το δρόμο για τη συγγραφή του μυθιστορήματος “Χιόνι πάνω στους Κέδρους”.
Αφορμή γι’ αυτό στάθηκε μια πολύκροτη δίκη που έγινε στο Πάτζετ Σάουντ αμέσως μετά το β’ Παγκόσμιο πόλεμο. Το βιβλίο γνώρισε πρωτοφανή επιτυχία τόσο στην Αμερική όσο και στην Ευρώπη. Είναι απο τα ελάχιστα βιβλία που για 54 εβδομάδες, δηλαδή πάνω από έναν ολόκληρο χρόνο, έμεινε όχι απλώς στις πρώτες θέσεις αλλά στην 1η θέση του καταλόγου μπεστ σέλερ (Publishers Weekly, 1996). Το βιβλίο έκανε 40 επανεκδόσεις και έχει πουλήσει πάνω από 2 εκατομμύρια αντίτυπα ενώ έχει τιμηθεί με το σημαντικό βραβείο PEN\FAUKNER η δε κινηματογραφική εταιρεία Γιουνιβέρσαλ έχει αγοράσει τα δικαιώματα αντί του ποσού του 1 εκατομμυρίου δολαρίων.
Σήμερα, ο Ντέιβιντ Γκούτερσον ασχολείται κυρίως με το γράψιμο ενώ αρθρογραφεί συστηματικά στο περιοδικό Harper’s Magazine.
Περίληψη:
Στο Σαν Πιέδρο, ένα νησάκι άγριας ομορφιάς, ένας Αμερικανός ψαράς ιαπωνικής καταγωγής περνάει από δίκη με την κατηγορία της εν ψυχρώ ανθρωποκτονίας. Βρισκόμαστε στο έτος 1954 και η σκιά του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου πλανάται μέσα στη δικαστική αίθουσα. Ο Ίσμαελ Τσέιμπερς, ο οποιος έχασε το ένα του χέρι στον πόλεμο του Ειρηνικού και τώρα διευθύνει την τοπική εφημερίδα καλύπτει τη δίκη που τον φέρνει κοντά στη Χατσούε, σύζυγο του κατηγορουμένου και αξέχαστη εφηβική αγάπη του ίδιου του Ίσμαελ.
Η Χατσούε και ο Ίσμαελ, στα χρόνια που πέρασαν μαζί προτού τους χωρίσει ο πόλεμος, περνούσαν ώρες κρυμμένοι μέσα στην κουφάλα ενός τεράστιου Κέδρου. Τώρα, καθώς η μανιασμέμη χιονοθύελλα κυκλώνει το Δικαστικό Μέγαρο οι δύο τους, καθώς και όσοι εμπλέκονται στην υπόθεση, πρέπει να ξεκαθαρίσουν τους λογαριασμούς τους με το παρελθόν, τη κουλτούρα τους, τη φύση και τον έρωτα, όπως και με τις δυνατότητες της ανθρώπινης θέλησης. Συναρπαστικό και καλογραμμένο το “Χιόνι του Κέδρους” απεικονίζει την ψυχολογία μιας κοινωνίας, την αμφιλογία της δικαιοσύνης, το ρατσισμό που διατηρείται ακόμα και ανάμεσα σε γείτονες και την αναγκαιότητα για ατομικές ηθικές πρωτοβουλίες ενάντια στην αδιαφορία της φύσης και των περιστάσεων.
Απόσπασμα:
“Τα λέω επειδή ως γηραιότερος έχω την τάση να εξετάζω τα πράγματα υπό τη σκιά του θανάτου, με τρόπο διαφορετικό από το δικό σας. Μοιάζω με ταξιδιώτη που κατέβηκε από τον Άρη και κοιτάζει έκπληκτος τα όσα συμβαίνουν εδώ. Κι αυτό που βλέπω είναι η ανθρώπινη αδυναμία που περνάει από γενιά σε γενιά. Αυτό που βλέπω ξανά και ξανά είναι η ίδια θλιβερή ανθρώπινη αδυναμία. Μισούμε ο ένας τον άλλο, είμαστε θύματα παράλογων φόβων. Και τίποτα στο ρου της ιστορίας μας δεν αφήνει να εννοηθεί πως κάποτε θα αλλάξουμε. Θα ήθελα απλώς να τονίσω πως απέναντι σ’ έναν τέτοιο κόσμο μπορούμε να βασιστούμε μονάχα στον εαυτό μας. Πρέπει να πάρετε μια απόφαση. Ο καθένας μόνος του. Θα συνεισφέρετε κι εσείς στις αδιάφορες δυνάμεις που συνωμοτούν ακατάπαυστα με στόχο την αδικία; Η θα υψώσετε το ανάστημά σας ενάντια σ’ αυτήν την αέναη παλίρροια και θα φερθείτε σαν αληθινοί άνθρωποι; Επιστρέψτε τον άνθρωπο αυτό στη γυναίκα του και τα παιδιά του. Αφήστε τον ελεύθερο”.
Χαρακτηριστικό του μυθιστορήματος είναι η αριστοτεχνική πλοκή, καθώς κινείται σε δύο τουλάχιστον επίπεδα. Μας δίνει ένα γρίφο που πρέπει να λυθεί και την ίδια στιγμή μας προσφέρει ένα μυστήριο στο σύνολό του πολύ πιο πλούσιο και βαθύ.
Μέσα από τη δίκη ζωντανεύει μια ολόκληρη εποχή στα μάτια των πρωταγωνιστών της.
Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου βλέπουμε τον συνήγορο της υπεράσπισης να επισημαίνει τη φράση “οι ίδιες ανθρώπινες αδυναμίες περνούν από γενιά σε γενιά…”
Εμείς άραγε ποια έφεση θα καταθέταμε στο δικαστήριο της συνείδησής μας;
Θα έρθει τελικά η αλήθεια για την τραγική αυτή ιστορία;
Ένα απολαυστικό μυθιστόρημα το οποίο διαβάζοντάς το έχει πολλά να μας προσφέρει. Ανθρώπινο, καλογραμμένο που ολοκληρώνεται με το ηθικό δίδαγμα πως όλοι οι άνθρωποι είναι ισότιμα ανεξιχνίαστοι.
