“Πρέπει να αντιληφθούμε όλοι ότι το φετινό Πάσχα θα είναι διαφορετικό. Δεν θα πάμε στο χωριό, δεν θα σουβλίσουμε αρνιά με φίλους, δεν θα πάμε στις εκκλησιές αλλά θα προσευχηθούμε από τα σπίτια μας.
Φέτος μένουμε σπίτι για να μπορέσουμε τα επόμενα χρόνια να γιορτάσουμε το Πάσχα μαζί με όλους τους αγαπημένους μας και όχι χωρίς κάποιους από αυτούς”, ανέφερε πριν από λίγες μέρες σε μια αποστροφή του λόγου του ο υφυπουργός πολιτικής προστασίας, Νίκος Χαρδαλιάς.
Η καθημερινότητά μας έχει αλλάξει σημαντικά. Ο φόβος, το άγχος, η αβεβαιότητα έχουν εισβάλει στη ζωή μας. Κυριαρχεί η ανησυχία τόσο για μας όσο και για τα αγαπημένα μας πρόσωπα.
Οι μέρες διαδέχονται η μία την άλλη. Βλέπουμε ανθρώπους να παλεύουν ενάντια στον “αόρατο” εχθρό (COVID- 19). Εμείς υπακούωντας στις οδηγίες των ειδικών μένουμε σπίτι και συνεισφέρουμε σε αυτή τη προσπάθεια.
Και έφτασε ξανά το Πάσχα, εορτών εορτή και πανήγυρις πανηγύρεων όπως μας λέει ένα από τα τροπάρια της εορτής.
Ποιο είναι όμως το βαθύτερο νόημα της Ανάστασης του Χριστού;
Η Ανάσταση συνδέεται στενά με το Θείο Πάθος. Χωρίς τη Σταύρωση δε θα είχε όλη αυτή την αίγλη. Ο μαρτυρικός θάνατος του Χριστού είχε συγκινήσει τις ανθρώπινες ψυχές. Μέσα στον πόνο του Θεού, που είχε πάρει ανθρώπινες διαστάσεις πλέον, έβλεπε το δικό του πόνο.
Στην τυρρανισμένη Του ψυχή αντανακλούσαν τα ανθρώπινα βάσανα και εκείνο το “άφες αυτοίς” είχε έναν περίεργο γλυκό ήχο στην ψυχή τους. Και πάντα θα συγκινεί η συγγνώμη εκείνου που αδικεί. Ο Θεάνθρωπος, που φτάνει στο σημείο να δέχεται το Σταυρό του Μαρτυρίου για χάρη των άλλων ανθρώπων. Ο Σταυρός γίνεται Σύμβολο για τον κόσμο. Αυτό το φοβερό όργανο που χρησίμευε για τη θανάτωση των δούλων καθαγιάστηκε με το μαρτύριο του Χριστού. Πάνω στο Σταυρό θα ψελλίσει τα τελευταία του λόγια ο Χριστός, δεχόμενος το μαρτύριο από αυτούς που τον σταύρωσαν.
Γι’ αυτό η Ανάσταση δεν έχει νόημα χωρίς τη Σταύρωση. Η λύτρωση έχει αξία μετά το πάθος. Η νίκη μετά τον αγώνα. Έτσι, λοιπόν, η Σταύρωση και η Ανάσταση αποκτούν για κάθε άνθρωπο έναν προσωπικό χαρακτήρα, ανάλογα με το Σταυρό του μαρτυρίου του.
Ας μη ξεχνάμε την ελληνική ιστορική της Επανάστασης και τη στιγμή της απελευθέρωσης μετά από τους πολυάριθμους αγώνες του Γένους, που στέναζε κάτω από τους διάφορους εχθρούς και κατακτητές του.
Μετά τον αγώνα η νίκη ήταν πραγματικό πανηγύρι. Μέσα από τον πόνο βρίσκεται κι η μεγάλη ελπίδα. Γι’ αυτό κι ο καθένας βρίσκει να ταιριάζει και στον εαυτό του μέρος του μαρτυρίου του Θεανθρώπου και γιορτάζει λυτρωμένος έπειτα από Ανάσταση.
Ας ευχηθούμε η ζωή μας να έχει ένα ευτυχισμένο τέλος και ο Σταυρός μας να καταλήξει σε μιάν αληθινή Ανάσταση.