Τρέχοντας στην γυρολιμνιά για πολλοστή φορά μου ήρθε στο μυαλό η εικόνα από την ταινία “Το εξπρές του μεσονυχτιού”
.
Εκεί όπου οι ψυχολογικά καταρρακωμένοι φυλακισμένοι περπατούσαν αργά κάνοντας κύκλους μη έχοντας όμως καμία βούληση και σκέψη.
Μη μου πείτε πως δεν έχετε ακούσει να αποκαλούν κάποιον που τρέχει “τρελό”?
Το μόνο τρελό πράγμα όμως στη σημερινή διαδρομή ήταν ότι μετρήσα όλα τα δέντρα από την μυτκα έως το ναυτικό όμιλο από την πλευρα της λιμνης.
Είναι τόσες πολλές οι σκέψεις που κάνει κάποιος όταν τρέχει!
Μία εσωτερική ψυχανάλυση, ένας μικρός διαλογισμός!
Σκέψεις για το παρελθόν αλλά και το μέλλον. Ίσως κι ένας απολογισμός της μερας που πέρασε και σχεδιασμός της επόμενης!
Σήμερα ένα πράγμα μονοπώλησε τις σκέψεις μου.
Αν γύριζε ο χρόνος πίσω ίσως αυτό που πραγματικά θα ήθελα να κάνω είναι να σπουδάσω αρχιτέκτων μηχανικός (περιβαλλοντολογικη μελέτη).
Η ίδια η γυρολιμνια και το πως θα μπορούσε να γίνει επιτέλους στολίδι ίσως να ήταν το όνειρο ζωής.
Χωρίς να έχω όμως ιδέα για το τι επιτρέπεται να γίνει και τι όχι και ποιος είναι ο υπεύθυνος φορέας για τη διαδρομή αυτή, συνέχισα να μετράω τα δέντρα.
Ποιο θα ήταν το “κόστος” (οικονομικο,οικολογικό, περιβάλλοντολογικο) να κοπούν αυτά τα δέντρα(όχι απαραίτητα όλα) ώστε να γίνει μια διαπλάτυνση και μια ανάπλαση όλης αυτής της περιοχής.
Να γίνει μια μελέτη ώστε η διαδρομή να γίνει θεματική (ίσως και αθλητική) !!!
Με τον ποδηλατοδρομο που απαιτείται για τους ποδηλάτες.
Σημερα θεωρείται ότι κάνουν moto cross.
Μία ασφαλτοστρωση για να μπορεί επιτέλους να βολτάρει κάποιος με το αυτοκίνητο του με ασφάλεια και να έχει αμορτισέρ όταν ξαναμπεί στην πόλη.
Την κατασκευή ίσως κάποιων ακόμη καταστημάτων εστίασης και αναψυχής με αρχιτεκτονική ανάλογη των αρχοντικων μας και ονόματα όπως “γουλιανός” καθώς κι ένα “γουναράδικο” όπου ο επισκέπτης θα μπορούσε να ενημερωθεί για την ιστορία του επαγγέλματος ακόμη και με προγραμματισμένες live εργασίες ως επίδειξη.
Με πινελιές και εικαστικές παρεμβασεις σε όλη την διαδρομή που να αναδεικνύουν τι ακριβώς είναι η Καστοριά και η λίμνη της.
Ομπρέλες σε σχήμα πλατανοφυλου σε Mini πλακοστρωτες πλατείες για να ξαποσταινει ο περιπατητής.
Atletic spots λίγων τετραγωνικών με πλαστικό τάπητα για ατομικές προπονήσεις
Μικρά λιμανάκια όπου καινούριες βάρκες σχεδιασμένες με τον παραδοσιακό Καστοριάνο μοντέλο θα μπορούσαν να πραγματοποιούν βολτιτσες.
Σε κάθε χιλιόμετρο που τελείωνε άφηνα πίσω μου κι από μια εικόνα.
Ήταν όμως τόσο φανταστική (κυριολεκτικά) η διαδρομή που μόλις έφτασα στον Ναυτικό Όμιλο νόμιζα πως πέρασα κάτω από μια αψίδα τερματισμού φτιαγμένη από κουπιά
Ο χρόνος για τους δρομείς είναι αμείλικτος.
Επίσης και για όλους τους ανθρώπους. Αν και το κειμενάκι αυτό δημοσιεύεται σημερα, είναι γραμμένο εδώ και 10 μέρες. Ο χρόνος άφησε το σημάδι του και στο σκηνοθέτη της ταινίας Άλαν Πάρκερ ο οποίος απεβίωσε προχθές
Ο χρόνος σίγουρα δε γυρίζει πίσω.
Αν σήμερα όμως κάποιος (που μπορεί) οραματιστει κάτι… μάλλον θα το πετύχει.
Ps1: υποχρεωτική αναδάσωση ίδιου αριθμού δένδρων
Ps2: προτεινόμενο όνομα για το γουναραδικο “μαλιαμορδα”
Ps3 : οι στίχοι του τραγουδιού “the loneliness of the long distance runner( η μοναξιά του μαραθώνοδρομου) των Iron Maiden λέει ξεκάθαρα σε κάποιον που θα συνάντησει εμπόδια στο δρόμο του ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ
DETERMINATION, I have got to keep running and win at all costs (αποφασιστικοτητα : πρέπει να συνεχίσω να τρέχω και να νικήσω με οποιοδήποτε κόστος.
ΔΗΜΙΟΙ