• Για τα χόρτα μέσα στην λίμνη λέμε που της δίνουν μια σουρεάλ αίσθηση λιβαδιού. Που την κάνουν να φαίνεται σαν ένα στερεό, συμπαγές έδαφος, σαν μια προέκταση σταθερή της ακτής

• Και το σίγουρο είναι πως έτσι και κατέβαζε κανένας τσομπάνος το κοπάδι του ίσαμε εκεί στην παραλία, όλα του τα ζα θα όρμαγαν να φάνε το ανέλπιστο γκαζόν.

• Το θέμα είναι ότι πρόκειται για μια κατάσταση που πέρα από την αντι-αισθητικότητα της στον κοινό οφθαλμό (κατά το ‘κοινή λογική’ πάει αυτό) συνεισφέρει και σε ένα προβληματισμό περί ‘φυσιολογικότητας’.

• Εντάξει, δεν τα φύτεψε κανείς εκεί τα χόρτα. Η λίμνη από μόνη της τα έβγαλε. Αλλά μπορεί όλη αυτή η παραγωγή, σε μια τόσο μεγάλη ποσότητα, να θεωρηθεί ως κάτι το φυσιολογικό? Είναι αναμενόμενο από τις λίμνες όλου του κόσμου κάθε φορά που το ημερολόγιο δείχνει καλοκαίρι να μετατρέπονται σε χλοοτάπητα?

• Δεν είμαι οικολόγος για να απαντήσω σε κάτι τέτοιο, αλλά και κάτι πραγματικούς πανεπιστημιακούς οικολόγους που ρώτησα δεν κατάφερα να πάρω σταράτες απαντήσεις.

• Επίσης ξεκάθαρη απάντηση δεν κατάφερα να πάρω και σε μια άλλη ιδέα που έθεσα προς ετυμηγορία.

• Τι θα συνέβαινε άραγε, αν αφαιρούσαμε όλη αυτή την άχαρη φυκοχορτούρα μας και την αντικαθιστούσαμε με ένα άλλο πιο ενδιαφέρον είδος? Με νούφαρα ας πούμε, τα οποία, την εποχή της άνθισης τους, θα προσέφεραν ένα υπερθέαμα και θα προσέλκυαν φωτογράφους από όλο τον κόσμο…

• Οι απαντήσεις και εδώ ήταν ‘ναι μεν αλλά…’ Υπάρχουν λίμνες που όντως έχουν νούφαρα και τα νούφαρα μια χαρά λιμνικό είδος είναι και κακό δεν κάνουν, αλλά να ξέρετε, δεν είναι ενδημικό της δικιάς μας λίμνης και αν μπει, μπορεί και να διαταράξει κατά κάποιον τρόπο την οικολογική της αλυσίδα… και τα λοιπά και τα λοιπά.

• Οπότε το συμπέρασμα είναι ένα:

• Μια χαρά είμαστε φίλοι Καστοριανοί και Καστοριανές με την χορτούρα μας και δεν πρόκειται να αποτολμήσει κανείς δημόσιος υπάλληλος να κάνει κάτι για να την αφαιρέσει ή να την εξωραΐσει.

• Κι αν υπάρχετε εκεί έξω μερικοί -σαν κι έμενα- που δυσφορείτε τώρα το καλοκαίρι περιδιαβαίνοντας τις ακτές της, δεν έχετε παρά να κοιτάτε από την άλλη μεριά.

• Η αν θέλετε πάλι γυρίστε το σε παιχνίδι, κατά πως κάνουν τα πιτσιρίκια με την έντονη περιβαλλοντική συνείδηση, τα οποία πολλές φορές τα έχω πιάσει να πετούν επάνω στα επιπλέοντα φύκια μεγάλα πλαστικά μπουκάλια προκειμένου να δουν αν αυτά θα βυθιστούν.

• Οπα! Δεν βυθίζεται λέμε ρε φιλάρα. Για πέτα ακόμα ένα….

Του Λεωνίδα Εκιντζόγλου