• Φθινόπωρο πια μπαίνει και το μέγα ερώτημα είναι πως θα πάνε τελικά τα παιδάκια στο σχολείο? Με μάσκες ή χωρίς ?
• Το τελευταίο διάστημα αυτό το δίλλημα έχει διχάσει τους έλληνες και κυριαρχεί στην δημοσιότητα των κοινωνικών δικτύων. Απόψεις και επιχειρήματα εκφέρονται και τις δυο πλευρές και μάλιστα -όπως συνήθως γίνεται- με τρόπο άκρως επιθετικό.
• Η αλήθεια είναι ότι πολλές φορές η ανθρώπινη σκέψη καταντά εγωκεντρική και μαξιμαλιστική. Επιδιώκει να προσαρμόσει την πραγματικότητα στις θέσεις της και όχι τις θέσεις της στην πραγματικότητα.
• Το μέγα ζητούμενο επί του συγκεκριμένου θέματος είναι να δημιουργηθεί μια ρεαλιστική βάση συζήτησης.
• Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι η χρήση της μάσκας είναι μια ευχάριστη και απολαυστική διαδικασία. Δεν την φορούμε επειδή μας αρέσει, μα επειδή είμαστε υποχρεωμένοι να το πράξουμε. Συνιστά ένα από τα πλέον βασικά μας όπλα ενάντια στην ύπουλη αυτή καινούργια ασθένεια που τόσο ξαφνικά μας προέκυψε μέσα στο 2020 και τόσο πολύ εξαπλώθηκε ανά υφήλιο. Και δυστυχώς όπλα εναντίον της στην φαρέτρα μας δεν διαθέτουμε πολλά… • Όταν οι επιστήμονες συνέστησαν το φόρεμα μάσκας στα σχολεία είχαν πλήρη επίγνωση του πόσο δυσάρεστο θα μπορούσε αυτό να αποβεί για τα πιτσιρίκια και πόσο έντονες αντιδράσεις θα μπορούσε να προκαλέσει. Αυτό ωστόσο που δεν περίμεναν ήταν τις αντιδράσεις να τις εισπράξουνε προκαταβολικά, όχι από τα παιδιά, αλλά από τους γονείς τους.
• Οι οποίοι γονείς ξιφούλκησαν με μεγάλο μένος εναντίον της απόφασης απορρίπτοντας την πριν καν την δοκιμάσουν. Μέσα σε μία μόλις ημέρα μια σελίδα που επί τουτου δημιουργήθηκε στο facebook “κανένα παιδί με μάσκα» συγκέντρωσε 14.000 ομονοούντες. Οι αρχές θορυβήθηκαν και αντέδρασαν έντονα. Πρόκειται για μια στάση, είπαν, που αν αφεθεί να γιγαντώσει, μπορεί να θέσει σε τεράστιο κίνδυνο το σύνολο του πληθυσμού και να οδηγήσει σε καταστάσεις που κάποιος δεν θα αποτολμούσε ούτε καν να σκεφθεί.
• Το θέμα θα πρέπει να το βλέπουμε στην βάση του ως καθαρά ιατρικό και καθόλου πολιτικό. Καταλήγει ωστόσο να εμφανίζεται σαν πολιτικό επειδή απαιτεί μεθοδεύσεις τις οποίες οι ίδιοι οι ιατροί δεν είναι σε θέση από μόνοι τους να επιβάλλουν και κρίνουν την επιβολή τους τόσο κρίσιμη ώστε να καλούν σε αρωγή τους μηχανισμούς επιβολής της πολιτείας.
• Τα παιδιά αυτά καθ’ εαυτά -απ ότι έχουν δείξει οι μέχρι σήμερα έρευνες- δεν κινδυνεύουνε σημαντικά. Μπορούν όμως να μεταγγίσουν πανεύκολα τον ιό το ένα εις το άλλο και έτσι –με τον πλέον ύπουλο τρόπο να τον εμβάσουν σε όλα τα σπίτια. Σε σπίτια όπου δεν ζούνε ασφαλώς από μόνα τους αλλά μαζί με μεγαλύτερους και ευπαθέστερους γονείς και παππούδες. Είναι πραγματικά αστείο να φοβηθεί ένας παππούς και μια γιαγιά το ίδιο τους το εγγόνι και δεν τους περνάει καν από το μυαλό η ιδέα του να κρατηθούν σε απόσταση από αυτό μήπως και κινδυνεύσουν . Και όμως αυτή τους η αδυναμία μπορεί να αποβεί θανάσιμη εάν σε ένα πρωθύστερο στάδιο αν δεν ληφθούν μέτρα
. • Τι μέτρα? Η χρήση της μάσκας για παράδειγμα.
• Δεν χρειάζονται αντιδράσεις και μάλιστα τόσο απόλυτες και τόσο επιθετικές. Χρειάζεται συζήτηση και προβληματισμός ως προς το πώς η εφαρμογή των μέτρων μπορεί να γίνει πιο ήπια και πιο ανεκτά. Να φοριέται λόγου χάρη η μάσκα μόνον μέσα στις τάξεις και όχι έξω έξω, ΥΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΗ όμως ότι έξω δεν θα υπάρχουν οι γνωστές παιδικές διαχυτικότητες, οι εναγκαλισμοί, τα στενά μαρκαρίσματα στα ομαδικά αθλήματα. Θέλει κόπο η προσπάθεια και διαρκή παρακολούθηση, θέλει διαρκείς υπενθυμίσεις και ‘μη’ και συμβουλές από τους μεγάλους για να κατορθωθεί αυτό. Αλλά δεν γίνεται διαφορετικά.
• Το διακύβευμα εδώ είναι υπέρτατο. Είναι η ίδια η ανθρώπινη ζωή. Πρόκειται για ζήτημα κυριολεκτικά ζωής και θανάτου. Δεν σηκώνει παραξενιές, δεν σηκώνει αδιαφορίες και τσιριμόνιες. Ολοι θα πρέπει να συμμετέχουμε στην προσπάθεια να διατηρηθούμε υγιείς και να διακόψουμε την μεταφορά του ιού από τον ένα στον άλλο.
• Το εμβόλια είναι κοντά από ό,τι λέγεται στις ειδήσεις. Που σημαίνει πως ένα αίσιο τέλος σε όλη αυτή την δοκιμασία είναι πλέον ορατό. Λίγη υπομονή χρειάζεται ακόμα και μετά θα χουμε να διηγούμαστε το πόσο δύσκολη αποδείχθηκε αυτή η χρονιά και πως τα καταφέραμε όλοι μαζί να επιβιώσουμε.