— Με ζέστες μας αποχαιρετά ο Αύγουστος προσπαθώντας να μας κάνει να πιστέψουμε ότι είναι και αυτός ένας από τους καλοκαιρινούς μήνες. Μόνο που φέτος καλοκαίρι της προκοπής δεν είδαμε

. Μια εναλλαγή είδαμε κρύου/ζεστού, σαν κάποιος να μας περιέπαιζε διαρκώς, και έναν άστατο καιρό είδαμε, που διαρκώς δοκίμαζε τα νεύρα μας. Αφθονες βροχές και όχι μόνο, αφού μέσα στο κατά-καλόκαιρο έριξε και χαλάζι σε μέγεθος χειροβομβίδας, προκαλώντας τεράστιες ζημιές στα χωριά που εκτείνονται στους πρόποδες του Γράμμου. Η λίμνη, είναι η πρώτη χρονιά φέτος που έμεινε δίχως φυρονεριές.

Σαν μέτρο της στάθμης της μπορεί κανείς εύκολα να χρησιμοποιήσει τον ναυτικό προβλήτα, εκεί μπροστά από τον πύργο των αγώνων. Κάθε χρόνο, στα τέλη Αυγούστου, σε εκείνο το σημείο το νερό υποχωρούσε τόσο, όσο να αποκαλυφθεί και το τελευταίο διάζωμα, φέτος όμως το νερό δεν έχει τραβηχθεί παρακάτω από την μέση. Σε τι μεταφράζεται αυτό? Σημαίνει πως μέσα στο κατά-καλόκαιρο φέτος έπεσαν περισσότερες και μεγαλύτερες ποσότητες νερού από το σύνηθες.

Καλό ή κακό είναι αυτό ποιος μπορεί να ξέρει…. Ας χαιρετίσουμε λοιπόν το καλοκαίρι του 2020 που σιγά μας αποχαιρετά κι ας ελπίσουμε να σέρνει ξοπίσω του μια μεγάλη και μακριά ουρά. Μπορεί να το τραβήξει έτσι ίσαμε τον Δεκέμβρη? Κανένας ποτέ δεν μίσησε την καλοκαιρία.

Του Λεωνίδα Εκιντζόγλου