• Μέχρι τώρα η κίνηση των νοτιο-ανατολικών λαών προς την βορειοκεντρική ευρώπη αντιμετωπιζόταν με ανθρωπιστικούς όρους

• Οι καημένοι… οι κατατρεγμένοι… οι δυστυχείς… οι χρήζοντες της αγάπης της στοργής και της περίθαλψης μας…. • Μα σταδιακά, καθώς ο αχός των μετακινήσεων κατακάθεται και οι καταστάσεις παγιώνονται, η ανθρωπιστική αποτύπωση υποχωρεί και αντικαθίσταται από μια πιο ρεαλιστική και πιο πολυπράγμονα.

• Δυο κυρίως στοιχεία δίνουν το στίγμα των νέων επισκοπήσεων της όλης υπόθεσης: Το πρώτο είναι το στοιχείο της ασφάλειας και το δεύτερο το στοιχείο της επ’ αμοιβή φιλοξενίας των νέων πληθυσμών

• Το στοιχείο της ασφάλειας σημαδεύει την ανησυχία της κοινής γνώμης. Οι μετακινούμενοι, ως ενδεείς, αλλόθρησκοι και αλλόγνωμοι, εκφράζουν την πλέον παραδοσιακή και την κατ΄ εξοχήν ιδέα του κινδύνου. Κατά τους λαϊκούς φόβους και δοξασίες μπορούν να κλέψουν, να καταστρέψουν, να βιάσουν, να μολύνουν, να ανατρέψουν οικολογικές ισορροπίες, ο,τιδήποτε τέτοιο. Κατά συνέπεια, πρέπει με κάποιον τρόπο κι επειγόντως να ελεγχθούν.

• Το στοιχείο του οικονομικού κέρδους βρίσκεται φυσικά συνυφασμένο με το προηγούμενο. Αν εμείς σαν κοινωνία, λένε οι απολογητές του, κάνουμε την θυσία να συγκεντρώσουμε και να περιθάλψουμε εδώ στα μέρη μας συγκεκριμένες ομάδες τέτοιων ανθρώπων, δεν είναι μήπως σωστό να κερδίσουμε και κατιτίς για τον κόπο μας?

• Ένα γκέτο μεταναστών άλλωστε προκειμένου να στηθεί και να λειτουργήσει χρειάζεται αδιαμφισβήτως πολλά χέρια. Πόσα χέρια? Διακόσια πενήντα άτομα! Τα μέτρησε κι όλας στο μυαλό του ένας ντόπιος πολιτευόμενος. Διακόσιες πενήντα φρέσκες/ νέες θέσεις εργασίας σε έναν οικονομικά χειμαζόμενο νομό είναι μεγάλη υπόθεση δεν είναι?

• Οπότε μπορούμε να πάμε την όλη υπόθεση σαν την ταινία ‘καλως ήρθε το δολλάριο’. Ακόμα κι αν δεν μας αρέσει δηλαδή αυτό που κάνουμε, εντάξει! Θα το κάνουμε ρε παιδιά αφού μας αφήνει καλά λεφτά…

• Με την ίδια ωραία αναπτυξιακή λογική μπορούμε να πριμοδοτήσουμε τον νομό μας (και να δρέψουμε χειροκροτήματα και ψήφους) ιδρύοντας τοπικά ένα τρελλοκομείο, μια φυλακή υψίστης ασφαλείας, έναν πυρηνικό σταθμό δίπλα στην λίμνη, ένα κέντρο εναπόθεσης τοξικών υποπροιόντων και ένα σωρό τέτοιες σκουπιδο-επενδύσεις που οι άλλοι λαοί σε άλλες πιο πολιτισμένες περιοχές απεύχονται και δεν θέλουν να έχουν.

• Μερικές φορές οι τοπικοί πολιτευτές και οι ιδέες τοπικής ανάπτυξης όντως εκπλήσσουν!