Η χρονιά που φρέναρε τον κόσμο
• Ελάχιστα εικοσιτετράωρα απομένουν μέχρι να εκπνεύσει το 2020. Η πλέον πολύπαθη και ταλανιστική χρονιά του τελευταίου αιώνα και σίγουρα η χειρότερη του καπιταλισμού από την φεουδαρχία και εντεύθεν. Λίγα εικοσιτετράωρα ακόμη και μετά θα βγάλουμε το κόκκινο μολύβι μας και τραβήξουμε ένα μεγαλοπρεπές Χ σε όλα αυτά που βιώσαμε μέσα στις τελευταίες 365 μέρες. Βιώματα που, περισσότερο είχαν να κάνουν με συναισθήματα, παρά με πράξεις.
• Γιατί στ’ αλήθεια ο χρόνος αυτός πέρασε στην κυριολεξία άπρακτος. Κλειστήκαμε όλοι στα σπίτια μας και τον βλέπαμε να τρέχει και να εξαφανίζεται πίσω από την ασφάλεια των παραθύρων μας. Σταματήσαμε να δουλεύουμε, σταματήσαμε να παράγουμε, να βγάζουμε λεφτά και σιτιζόμασταν δαπάνες του Πρυτανείου -κατά πως θάλεγε κι ο Σωκράτης. Σταματήσαμε να βγαίνουμε, πάψαμε να συναντιόμαστε να χαιρετιόμαστε να συνδιασκεδάζουμε και να περνούμε με φίλους τον ελεύθερο μας χρόνο. Μετακινήσαμε έτσι ξαφνικά κι απότομα όλους μας τους συγγενείς, τους αγαπημένους, τους κολλητούς, τους φίλους και γνωστούς σε μια νεοσύντακτη λίστα επίφοβων όντων την οποία καταστρώσαμε άρον-άρον με άνωθεν οδηγίες. Αίφνης είδαμε να έρχονται τα πάνω- κάτω στις σχέσεις μας κι όλα τα προσφιλή μας πρόσωπα να γίνονται επικίνδυνα, να μετατρέπονται σε δούρειους ίππους που θα μπορούσαν δυνητικά να μας μολύνουν και να μας ξαποστείλουνε στις ΜΕΘ να πεθάνουμε εκεί ολομόναχοι και πανικόβλητοι δίχως να μπορούμε να πάρουμε μια κανονική ανάσα.
• Ποτέ καμία άλλη χρονιά στην ιστορία της ανθρωπότητας δεν υπήρξε πιο θυματοφόρα, πιο ύπουλη και τρομακτική. Θυματοφόρα αφού η Αμερική έφτασε ήδη να θρηνεί περίπου το ίδιο μέγεθος θανάτων που είχε στον β’ παγκόσμιο πόλεμο αλλά και πολλά ευρωπαικά κράτη φτάσανε να θάβουν εκατόμβες νεκρών σε απομακρυσμένα και ξεμοναχιασμένα, μιερά νεκροταφεία. Τρομακτική, αφού εκόντες-άκοντες καταλήξαμε να πληροφορούμαστε αδιαλείπτως με το ‘ν’ και με το ‘σ’ την μοίρα που καθημερινά ξετυλίγονταν μπροστά μας.
• Θέλοντας και μη, επί εικοσιτέσσερεις ώρες το εικοσιτετράωρο, τρακάραμε επάνω σε ένα σωρό δελτία ειδήσεων που ομοθυμαδόν με ομοβροντίες εκτοξεύανε κατά πάνω μας όλα μαζί από κοινού τα μέσα κι αφορούσαν το τι έγινε και το τι επρόκειτο να γίνει, το πόσο άσχημα εξελίσσονται τα πράγματα, το πόσοι τρώθηκαν και πόσοι πέσανε καθημερινά στην μάχη με τον αόρατο εχθρό.
• Σάμπως θέλει και πολύ προκειμένου να σαλέψει ο νους του ανθρώπου?
• Υπήρξαν πολλοί αναμεταξύ μας που δεν άντεξαν όλη αυτή την πίεση και πέρασαν -από αντίδραση- στον αντίποδα των εξιστορήσεων.
• ‘Μην ακούτε! Δεν υπάρχει ιός’, άρχισαν να λένε, ‘όλα είναι μυθεύματα, μια προσπάθεια των κυβερνήσεων να τρομάξουνε το πόπολο, να του σφίξουν τα λουριά. Μη μένετε μέσα’, συμβουλεύανε, ‘αντιδράστε, πολεμήστε την καταπίεση, βγείτε, συναντηθείτε, μη φοράτε μάσκες, μην δέχεστε μέτρα περιθωριοποίησης, μην πιστεύετε τους επιστήμονες!’
• Ηταν αυτές κραυγές ανθρώπων, κατά βάθος τρομοκρατημένων, που δεν γνωρίζανε άλλον τρόπο να καταπολεμήσουν όλο αυτό το κακό και όλη αυτή την ταραχή που μετέτρεπε σε κομφετί την ψυχολογική τους ισορροπία.
• Με αυτά και με κείνα βρέθηκε ωστόσο ο τρόπος να κυλήσουνε τα πράγματα, με ζόρια πολλά είναι η αλήθεια, και με ταλαιπωρία μεγάλη αλλά ανασύρθηκαν από κάπου βαθειά εντός μας ανοχές πρωτόγνωρες κι όπως όπως καταφέραμε να τα φέρουμε βόλτα.
• Με μεγάλους περιορισμούς των εξόδων μας στα απολύτως στοιχειώδη, με τον μηδενισμό κάθε πολυτελούς αγοράς, ίσα για τον άρτο ημών τον επιούσιο και τους λογαριασμούς των βασικών υπηρεσιών ξοδεύαμε τα ελάχιστα λεφτά που είχαμε περισσεύσει κι όλα τα κρατικά επιδόματα, όσο που φτάσαμε επιτέλους στο πολυπόθητο τέλος.
• Να δούμε αυτό το πολύευκτο εμβόλιο να παράγεται και να δούμε σιγά- σιγά να ορθώνεται εκείνο το τείχος ανοσίας που περιμέναμε απέναντι σε αυτό το διαβολικό αόρατο πραγματάκι που κατάφερε να γονατίσει ολόκληρη την ανθρωπότητα….
• Εντάξει, τελειώνει λοιπόν η χρονιά κι είμαστε ακόμη εδώ. Μας λένε Χ κι είμαστε ακόμη ζωντανοί, είμαστε ακόμα όρθιοι επάνω στην σκηνή, έτοιμοι να συνεχίσουμε τις ζωές μας από εκεί που μας τις είχανε διακόψει.
• Ναι, το 2021 περιμένουμε -και γνωρίζουμε- πως θα είναι σίγουρα μια καλή χρονιά! Δεν θα μπορούσε να είναι τίποτε διαφορετικό, έτσι και καθίσουμε ψύχραιμα και κάνουμε την σύγκριση με την προκάτοχη της.
Του Λεωνίδα Εκιντζόγλου