• Στην αλλαγή κάθε χρόνου εμείς οι άνθρωποι συνηθίζουμε να δίνουμε αναμεταξύ μας κάποιες ευχές. Συνήθως γενικές. Ευχόμαστε για την νέα χρονιά που επέρχεται να έχουμε περισσότερη τύχη , καλύτερη υγεία, πα

• Η καταγωγή αυτού του εθίμου των ευχών χάνεται στις δέλτους της ιστορίας. Ισως το να ευχόμαστε να είναι ένα έθιμο εξίσου παλιό με την ίδια μας την ύπαρξη και στενά συνυφασμένο με την ίδια μας την φύση.

• Όμως! Το να ευχόμαστε είναι ένα πράγμα και το να βλέπουμε να επαληθεύονται οι ευχές μας, ένα άλλο. Σπανίως συμβαίνει αυτό το δεύτερο και -όταν συμβεί- το εξαγόμενο δεν είναι παρά ένα μικρό ποσοστό εξυπηρέτησης της συνολική ευχής.

• Με την υπόθεση του έτους ‘2020’, για παράδειγμα, την πατήσαμε. Το ξέραμε εξαρχής πως ήταν δίσεκτο έτος, γνωρίζαμε πως η φημολογία για τα δίσεκτα έτη δεν είναι γενικά καλή, αλλά…. το ότι θα βιώναμε μια ΤΟΣΟ ανάποδη χρονιά, αυτό δεν το είχαμε προιδεαστεί ούτε στα πιο τρελά μας όνειρα.

• Το 2020 ήταν απλά καταστροφικό. Το χειρότερο έτος που παρέλασε στην ανθρώπινη ιστορία από το 1940 και εντεύθεν.

• Ηταν μια χρονιά που έσβησε σχεδόν από τον χάρτη την ανθρώπινη οικονομία, που κλείδωσε, περίτρομη, ολόκληρη την ανθρωπότητα μέσα στα σπίτια/κλουβιά της, που διέλυσε τις ανθρώπινες σχέσεις, που ύψωσε τείχη ανάμεσα στους έρωτες, τις φιλίες και συγγένειες των ανθρώπων, που έφθειρε την υγεία εκατομμυρίων κι έστειλε στον τάφο χιλιάδες χιλιάδων.

• Όταν κάναμε τις ευχές καλόβολα εκεί πίσω την πρωτοχρονιά του 2020, δεν είχαμε την παραμικρή υποψία του τι μας επιφύλασσε το μέλλον, του τι ερχόταν σε πορεία σύγκρουσης κατά πάνω μας και πόσο καταλυτική θα ήταν εκείνη η χρονιά.

• Το 2020 ευτυχώς πια τελειώνει, όπου νάναι ξεψυχά και μας αφήνει μια παρακαταθήκη. Θα μπορούσε κανείς πως μας κάνει ένα δώρο λογικής. Να είμαστε εφεξής πιο συγκρατημένοι στους σχεδιασμούς και στις ελπίδες μας, κάπως πιο συμμαζεμένοι στα ‘θέλω’ μας και να αντιλαμβανόμαστε πως το ποτάμι δεν κατεβάζει κάθε μέρα ξύλα.

• Το 2020 απετέλεσε ένα έτος ποινή και τιμωρίας για το έγκλημα της οίησης μας. Γιατί έφερε αντιμέτωπους εμάς -τους πολυκύτταρους, πανέξυπνους, κυρίαρχους οργανισμούς του πλανήτη- με μια τοσοδούλικη ασήμαντη μορφή ζωής και μας οδήγησε σε ήττα.

• Εμείς οι homo sapiens, με τους τόνους επιστήμης και σοφίας μας, χάσαμε από ένα ανεγκέφαλο μόριο ζωής και χρειαστήκαμε όλη μας την συνέργεια, όλες μας τις δυνάμεις να ξαναφέρουμε μια κάποια ευστάθεια στις ζωές μας θρηνώντας ταυτόχρονα εκατόμβες νεκρών.

• Ας ελπίσουμε ότι σαν ανθρωπότητα αλλά και σαν άτομα το μάθαμε το μάθημα μας και πως ποτέ ξανά δεν θα βρεθούμε αντιμέτωποι με μια αναποδιά τέτοιου επιπέδου.

• Άλλο έτος σαν το 2020 να μη βρεθεί εμπρός μας!

• (Νάτην και πάλι η ευχή)