• Απ΄ τα έθιμα των καστοριανών Απόκρεω, το πιο εντυπωσιακό μπορεί να είναι οι μπουμπούνες, αλλά το πιο συμμετοχικό είναι αναμφίβολα ο χάσκαρης.

• Τις μπουμπούνες στέκεις απλά, σε μια συνετή απόσταση, και τις θαυμάζεις, αλλά στον χάσκαρη θες δεν θες πλησιάζεις και συμμετέχεις.

• Είναι το πλέον κορωνο-απαγορεύσιμο έθιμο μας μιας και είναι το πιο κοινωνικό απ΄ όλα, αυτό που απαιτεί το μέγιστο σμίχτωμα και τον διαγκωνισμό των παρευρισκομένων προκειμένου να παιχτεί σωστά.

• Ο χάσκαρης –αυτό δα το ξέρουμε όλοι οι καστοριανοί- είναι κατάδικο μας έθιμο!!!

• Μπορεί και μη ξέρουμε από που μας προέκυψε, ποιος και σε ποια εποχή το σκέφτηκε και το πρωτοδοκίμασε, σίγουρα όμως αυτός που το ‘κανε ήταν καλαμπουρτζής μεγάλος όπως και σαδιστής ταυτόχρονα μεγάλος.

• Γιατί ο χάσκαρης είναι ένα παίγνιο παρέας, ένα δρώμενο ξεκαρδιστικό που δεν αφήνει κανέναν παραπονεμένο. Και ο χασκαρίζων παίζει και γελάει κι ο χασκαριζόμενος κι όλοι ολόγυρα ξεκαρδίζονται, μέχρι τουλάχιστον νάρθει η σειρά τους και να δοκιμάσουν την τυράγνια οι ίδιοι

• Για να παιχτεί ο χάσκαρης, ένας γερός σπάγκος δένεται σε ένα σπιτικό κλώστη (εδώ κι αν αποκαλύπτεται και η ενδο-οικιακή καταγωγή του εθίμου!! ) και στην άκρη αυτού του σπάγκου δένεται ένα καθαρισμένο, σφιχτοβρασμένο αυγό.

• Ο χασκαρίζων σημαδεύει το στόμα του παίκτη και με μια κίνηση εκκρεμές του το φέρνει ίσαμε τα χείλη για να το αρπάξει. Σιγά την δυσκολία, θα σκεφτεί κανείς. Ελα όμως που ένα σωρό πράγματα μπορεί να πάνε στραβά (και συνήθως πάνε). Πότε ο χασκαρίζων εμπαίζει επίτηδες τον ανοιχτοστομάτη, πότε το αυγό πάει και τρακάρει στην μασέλα, πότε τα χείλη δεν ανοίγουν αρκετά, πότε ο χάφτης βιάζεται και δαγκώνει αέρα, πότε κόβεται το αυγό στην μέση και πάει χώμα…. ένα σωρό παλαβά ενδεχόμενα συμβαίνουν και κάνουν την ομήγυρη να χτυπιέται χάμω από τα γέλια.

• Τον χάσκαρη τα παλιά τα χρόνια είναι αλήθεια πως τον παίζαμε αποκλειστικά οικογενειακά μέσα στις κατοικίες μας όταν συμαζώνοστουμουν από τις μπουμπούνες αλλά από τότε που ανέλαβαν οι σύλλογοι τα εθίματα μας και τα διεξήγαγαν στις πλατείες ξεπόρτισε κι αυτός ο άτιμος και έγινε ατραξιόν, τουριστική.

• Δεν είναι για φέτος σίγουρα το έθιμο αυτό, παρεκτός κι αν το ξαναπαίξουμε μπιζ μπιζέ εις τας κουζίνας μας…

• Του χρόνου όμως…… • Του χρόνου απανταχού σεργιανητές, κάντε όρεξη κι ελάτε πεινασμένοι.

• Με ένα αυγό θα σας το κλείσουμε το στόμα και ύστερις εις το μεγάλο μας το Πάσχα το Βυζαντινό εκεί, κατά την Παναγία μας την Μαυριώτισσα, μ’ ένα τσουγκρισμένο αυγό θα σας το ξανανοίξουμε!