Το Πάσχα είναι η μεγαλύτερη γιορτή της Χριστιανοσύνης. Το χριστιανικό Πάσχα κατάγεται από το εβραϊκό. Οι Εβραίοι το Πάσχα γιόρταζαν την έξοδό τους από την Αίγυπτο. Η λέξη “Πάσχα” στ’ αραμαϊκά, σημαίνει “Πέρασμα”, όπως “Πεσάχ” στα εβραϊκά και “Πισάχ” στα αιγυπτιακά. Οι Χριστιανοί πήραν το Πάσχα από τους Εβραίους, αλλά του έδωσαν καινούργιο περιεχόμενο.
Όπως λέει το Ευαγγέλιο, ο Χριστός σταυρώθηκε κατά το Ιουδαϊκό Πάσχα. Η σύμπτωση δε αυτή, έγινε στην εκκλησιαστική μας ιστορία η βάση του χριστιανικού Πάσχα. Ο Ευαγγελιστής Λουκάς γράφει, πως όταν σταυρώθηκε ο Χριστός, “ήγγιζεν η εορτή των αζύμων, η λεγομένη Πάσχα”. Στις 13 του Νισάν, ο Θεάνθρωπος παρέθεσε στους μαθητές του τον Μυστικό Δείπνο και έτσι μας έδωσε τη βάση της μετάληψης, από όπου αναπτύχθηκε η Κυριακή Λειτουργία.
Και όλοι μας ξέρουμε ότι σε αυτή συμβολίζονται η Γέννηση, το Κήρυγμα, τα Πάθη και η Ανάσταση του Χριστού. Την άλλη μέρα, στις 14 του Νισάν, που θυσίαζαν οι Εβραίοι τα πρόβατα, έγινε η σύλληψη του Χριστού.
Ακριβώς δε αυτή η θυσία των προβάτων συμβολίζει τη θυσία του Ιησού “του αμνού του αίροντος τας αμαρτίας του κόσμου”. Σύμφωνα, λοιπόν, με αυτά, ο Ιησούς σταυρώθηκε την παραμονή του εβραϊκού Πάσχα και την επόμενη αναστήθηκε.
Με το Πάσχα γιορτάζουμε το πέρασμα του Θεανθρώπου από τη γήινη ζωή, τον μαρτυρικό θάνατο και την ένδοξη Ανάσταση.
Παρακάτω θα δούμε ένα απόσπασμα από το βιβλίο “Περί Προσευχής” και από τα λεγόμενα του Αγίου Παϊσίου για το Πάθος και τη θυσία του Χριστού.
“Προσκυνούμεν Σου τά πάθη, Χριστέ“
-Γέροντα, πώς θα αποκτήσω ευλάβεια στά πάθη του Χριστού;
-Κατ’ αρχάς να σκέφτεσαι την θυσία του Χριστού και την δική σου αχαριστία και αμαρτωλότητα. Ένα σχετικό πατερικό κείμενο θα σε βοηθήσει λίγο και αυτό. Αλλά αυτό που θα σε βοηθήσει περισσότερο, είναι το ίδιο το Πάθος, η θυσία του Κυρίου. Ο Χριστός δεν δίδαξε απλώς μερικά πράγματα, αλλά θυσιάστηκε για το ανθρώπινο γένος, βασανίστηκε, σταυρώθηκε, υπέμεινε τόσα.
-Ο σταυρικός θάνατος, Γέροντα, ήταν ατιμωτικός;
-Ναι, ο πιο ατιμωτικός. Είναι φοβερό! Όλοι οι Προφήτες να προφητεύουν για τον Χριστό, και τελικά οι Εβραίοι να Τον δέρνουν, να Τον φτύνουν, να Τον εμπαίζουν, να Τον σταυρώνουν! Όλα αυτά συγκλονίζουν τον άνθρωπο αν τα σκεφθεί. Ακόμη και στον πιο αδιάφορο, αν έχει λίγη καλή διάθεση και τα σκεφτεί, κινούν το ενδιαφέρον το πνευματικό.
“Αναστάσεως ημέρα”
– Γέροντα, κάποια παιδιά με ρώτησαν γιατί βάφουμε κόκκινα αυγά.
– Τα παιδιά να μην τα αφήνετε να σκαλώνουν σε κάτι τέτοια, γιατί τα ενδιαφέροντά τους θα στρέφονται συνέχεια εκεί και δεν θα πηγαίνουν σε κάτι βαθύτερο. Πέστε τους μόνον ότι το κόκκινο αυγό, όπως είναι στρογγυλό, συμβολίζει την γη που βάφτηκε με το Αίμα του Χριστού και λυτρώθηκε όλος ο κόσμος από την αμαρτία.
-Γέροντα, μου κάνει εντύπωση το θάρρος των Μυροφόρων.
– Οι Μυροφόρες είχαν μεγάλη εμπιστοσύνη στον Χριστό, είχαν πνευματική κατάσταση, και γι’ αυτό δεν υπολόγισαν τίποτε. Αν δεν είχαν πνευματική κατάσταση, θα έκαναν αυτό που έκαναν; Ξεκίνησαν χαράματα, ώρα που απαγορευόταν η κυκλοφορία, με αρώματα στα χέρια για τον Πανάγιο Τάφο του Χριστού, από αγάπη προς τον Χριστό. Γι’ αυτό και αξιώθηκαν να ακούσουν από τον Άγγελο το χαρμόσυνο μήνυμα της Αναστάσεως.
– Γέροντα, πώς θα μπορέσουμε να ζήσουμε την χαρά της Αναστάσεως;
– Να καλλιεργήσουμε το χαροποιόν πένθος, για να έρθει η πραγματική χαρά. Αν ζήσουμε με ευλάβεια και κατάνυξη την Μεγάλη Εβδομάδα, θα ζήσουμε με πνευματική αγαλλίαση και θεία ευφροσύνη την Αγία Ανάσταση.
-Είναι, Γέροντα, φυσικό να μη νιώθω πολλή χαρά το βράδυ της Αναστάσεως;
-Ναι, είναι φυσικό, γιατί όλη την Μεγάλη Εβδομάδα ζούσαμε τα λυπηρά γεγονότα του Πάθους και ιδιαίτερα την προηγούμενη μέρα, που ήταν η Μεγάλη Παρασκευή. Επειδή το συναίσθημα της λύπης είναι βαθύτερο από το συναίσθημα της χαράς, δεν μπορούμε σε μια ημέρα να ξεπεράσουμε αυτήν την ψυχική κατάσταση. Όχι ότι δεν χαίρεται η ψυχή την Ανάσταση, αλλά δεν χαίρεται τόσο, όσο το απαιτεί η λαμπρή αυτή η ημέρα. Σιγά-σιγά όμως, κατά την Διακαινήσιμο Εβδομάδα, που είναι σαν μια ημέρα πασχαλινή, φεύγει ο πόνος της Μεγάλης Εβδομάδος και η ψυχή γεμίζει από την αναστάσιμη χαρά. Την δεύτερη ημέρα του Πάσχα αρχίζει να καταλαβαίνει κανείς την Ανάσταση.
-Γιατί, Γέροντα, σε μερικά μοναστήρια κάνουν λιτανεία την δεύτερη ή την τρίτη ημέρα του Πάσχα;
-Για να σκορπίσουν την Πασχαλινή χαρά.
-Χτυπούν, Γέροντα, και τις καμπάνες;
-Την Διακαινήσιμο Εβδομάδα χτυπούν όλα μαζί καμπάνες, σήμαντρα, χειροσήμαντρα, και η καρδιά χτυπάει δυνατά ζώντας το “Αναστάσεως ημέρα”.
Εύχομαι να χαίρεσθε πάντοτε
με αγαλλίαση πνευματική,
με συνεχή πασχαλινή χαρά,
με εσωτερική γλυκειά αναστάτωση.
Καλό Πάσχα, καλή Ανάσταση και εύχομαι από καρδιάς το Φως της Ανάστασης να χαρίζει ελπίδα, αδελφοσύνη, αισιοδοξία και δύναμη!
Πηγές: eclass31.weebly.com
Απόσπασμα από το βιβλίο, Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου Λόγοι Περί Προσευχής Κεφάλαιο 1 Εκκλησιαστικές περίοδοι