Mελίχιος σεμνός και μετρημένος ο τοποτηρητής του επισκοπικού θρόνου Καστοριάς.  Ο Γρεβενών Δαυίδ.

Τον επισκεφθήκαμε με την ελπίδα να του πάρουμε μια συνέντευξη, όμως ευγενικά μας είπε .ότι δεν έχει παραχωρήσει  ποτέ συνέντευξη  σε ΜΜΕ . Παρ’ όλα αυτά μας φιλοξένησε για μια off the record συζήτηση. Φιλικότατος και φιλοσοφικότατος. Μας έκανε δε ιδιαίτερη εντύπωση μια του αποστροφή:

«Η Ζωή είναι συνέχεια και ο βίος σταθμός στην πορεία του καθενός»

Κουβέντα βαριά και αιχμηρή σαν εκείνες τις κουβέντες των μεγάλων γκουρού της Ανατολής που βυθίζονται βαθιά μέσα σου και τυραννούν τη σκέψη σου για μέρες ολόκληρες μέχρι κάπως να τις ερμηνεύσεις και να βρεις γι αυτές ένα αποδεκτό νόημα.

Τι να ‘θελε αλήθεια να πει με αυτήν ο άγιος γέροντας?

Δυο εκδοχές είναι οι πλέον κυρίαρχες!

Η μία είναι να μας παρέπεμψε στην αρχαία αριστοτελική διάκριση ανάμεσα στις έννοιες της ζωής/ζήσης και του βίου. Οπου η ζήση από την μια έχει μια καθαρά βιολογική σημασία και σαν τέτοια είναι κοινή ανάμεσα σε όλα τα εμβια όντα και στον βίο από την άλλη, ο οποίος έχει μια πιο πολιτισμική χροιά και είναι πιο προσωπική υπόθεση του καθενός. Σημασιοδοτεί αυτό που καταφέρνει ο καθένας από εμάς να κάνει με την ζωή του. Το σμίλευμα της ζωής από τον κάθε άνθρωπο…

Η άλλη εκδοχή μας κατευθύνει στην αντίστιξη κοινωνίας/ ατόμου.

Όπου η μεν έννοια της ζωής εκφράζει το ‘όλον’, την συνέχεια της ανθρωπότητας από την δημιουργία έως τα σήμερα, ο δε βίος εκφράζει την τμηματικότητα του χρόνου, το διάστημα συμμετοχής του καθενός μας μέσα σ’ όλο αυτό το συνεχές.

Μια ακολουθία αδιάκοπη – πιθανόν να εννοούσε ο άγιος Δαυίδ- είναι η Ζωή, μέσα στην οποία εμείς, ο καθένας από εμάς, δεν είναι παρά ένας επί μέρους σταθμός. Μια πολύ περιορισμένης χρονικής διάρκειας στάση.

Ένα είναι το σίγουρο οτι Θα ζητήσουμε εξάπαντος διευκρινήσεις στην επόμενη συνάντηση μας γιατί δεν μπορεί να μένουν αναπάντητα τέτοιας φύσης ερωτήματα!