Που ξεροσταλιάζουν στα γήπεδα.

Που ξοδεύουν περιουσίες για τα όνειρα των παιδιών τους.

Που αλλάζουν πόλεις, επαγγέλματα, ζωές για να είναι δίπλα τους, βράχοι και συμπαραστάτες.

Που κοιτάζουν τον εαυτό τους στον καθρέφτη σε μέρες δύσκολες, μέρες ήττας, μέρες απογοήτευσης, αναρωτώμενοι αν πράττουν σωστά.

Που χαίρονται και κλαίνε σιωπηλά για να μην ταράξουν την ψυχική ισορροπία των παιδιών – αθλητών πριν από τα τουρνουά.

Γονείς που αποτελούν τον κυματοθραύστη του θυμού των παιδιών – αθλητών μετά από ήττες, γονείς που αποτελούν τα φίλτρα που διυλίζουν την πίκρα και την απόγνωση των παιδιών τους προκειμένου αυτά να εκτονωθούν για να επανέλθουν σε ηρεμία.

Γονείς πρωταθλητές αφοσίωσης, γονείς πρωταθλητές πίστης, γονείς πρωταθλητές αντοχής.

Γονείς που για κάθε έναν από αυτούς που δικαιώνονται οι θυσίες του, υπάρχουν εκατοντάδες ή και χιλιάδες που δεν δικαιώνονται.

Και όμως… ακόμη και αν γύριζαν τον χρόνο πίσω, πάλι τις ίδιες επιλογές θα έκαναν για χάρη του ονείρου των παιδιών τους.