Τούτη η πόλη μας έχει μάθει πολλά…

Να διαστέλλει τίς κόρες των ματιών απ’ όπου να την κοιτάξεις, να σου χαράζει χαμόγελο χωρίς να το ξέρεις. Να χρωματίζει τον χρόνο με τίς εποχές και τα αρώματα τής και εσύ να χάνεσαι μέσα σ’αυτόν. Να σού δίνει χώρο να κρυφτείς στην καμπή της ιστορίας της , να σκαρφαλώσεις στην κορυφή της να βρείς τα ‘στέρι σού ,να κάτσεις στην γυρολιμια παρέα με το αυλάκι του φεγγαριού . Να ακούσεις ήχους μόνο μια φορά πού τους φυλάει για σένα , να αποζητάς το χάραμα να δείς τον ήλιο να την χαϊδεύει για να την ξυπνήσει…. Άλλο να πεθαίνεις για αυτήν και άλλο αυτη να σέ πεθαίνει.