Υπάρχουν νεώτερα από το μέτωπο των καυσίμων αλλά κανένα από αυτά δεν είναι θετικό. Υπό τις δεδομένες παραμετροποιήσεις διαμόρφωσης της τιμής της βενζίνης, οι τιμές εξακολουθούν να τραβάνε την ανηφόρα με τον ζουρνά και με κορναρίσματα. Οι οδηγοί καταφθάνουν στα πρατήρια έμφοβοι ως προς τα πόσα δεκαδικά προστίθενται την κάθε εβδομάδα που περνάει στο μετά την υποδιαστολή τμήμα της τιμής του λίτρου. Το να φουλάρει πια ένας οδηγός το ρεζερβουάρ του, αποτελεί ειδησεογραφικό γεγονός.

Αν βρεθεί άνθρωπος να το κάνει, έρχονται όλοι οι υπάλληλοι και το αφεντικό του πρατηρίου και βγαίνουν μαζί με τον οδηγό/Κροίσο ομαδική, αναμνηστική φωτογραφία, έτσι για νάχουν να θυμούνται αυτό το σπάνιο γεγονός… Έχουν αρχίσει μάλιστα να εκδηλώνονται και παραβατικές συμπεριφορές. Όπως αυτή που σημειώθηκε τις προάλλες στην Πυλαία Θεσσαλονίκης. Όπου ένας εικοσάχρονος οδηγός μετέβη σε εκεί υπάρχον πρατήριο, έβαλε βενζίνη αξίας 133 ευρώ κι αποχώρησε σαν κύριος, ξεχνώντας να πληρώσει.

Τον αναζητούν ο πρατηριούχος και όλη η αστυνομική δύναμη της πόλης… Οι περισσότεροι οδηγοί πάντως ακολουθούν την ποντιακή συνταγή του «εγω είκοσι έβαζα/ είκοσι βάζω». Καταφθάνουν με αναμμένο το λαμπάκι του άδειου ντεπόζιτου, βάζουν βενζίνη αξίας 20 ευρώ και αποχωρούν με το λαμπάκι ακόμα αναμμένο. Ο δείκτης στο κατράν ούτε καν κινείται…

Άξιο απορίας πάντως παραμένει η επισήμανση ότι -παρά την κατακόρυφη αύξηση των τιμών- η κυκλοφορία εντός και γύρω από τις πόλεις δεν μειώνεται στο παραμικρό. Παρά το γεγονός του ότι όλοι αγκομαχούν όταν βγάζουν τα πορτοφόλια τους να πληρώσουν τα καύσιμα, εντούτοις αρνούνται να εγκαταλείψουν τα αυτοκίνητα τους χάριν των ΜΜΕ. Εξακολουθούν να τα χρησιμοποιούν και να ανεβάζουν τους φόρτους κίνησης στο κέντρο στα ύψη, εξακολουθούν να προκαλούν μποτιλιαρίσματα και καθυστερήσεις. Πως και γιατί συμβαίνει αυτό κανένας συγκοινωνιολόγος δεν είναι σε θέση να εξηγήσει. Πιθανόν εδώ να χρειάζεται συνδρομή ειδικού ψυχολόγου που θα εξετάσει την άρρηκτη σχέση που διατηρεί ο έλλην με το όχημα του…