Ο βυζαντινός ναός της Παναγίας Κουμπελίδικης (9ος αιών;). Η μορφή του αποτελεί το τοπόσημα της πόλης. |
Ο εικονιζόμενος Χριστός – Παλαιός των ημερών, ο αντί του Θεού Πατρός παρουσιαζόμενος, κρατάει στην αγκαλιά Του το δεύτερο Πρόσωπο του Τριαδικού Θεού, δηλαδή το Χριστό (περίπτωση διπλοεικόνισης του Χριστού). Ο Υιός του Θεού παριστάνεται σε προτομή, ως ώριμος άνδρας, με μαύρη κόμη και κοντό γένι (ηλικία τού Παντοκράτορα). Φοράει ανοιχτόχρωμο χιτώνα και βαθυγάλαζο ιμάτιο. Η κεφαλή Του περιβάλλεται από σταυροφόρο φωτοστέφανο.
Η θεματική εικόνιση της Αγίας Τριάδος. Η φωτογραφία ελήφθη απ’ το διαδίκτυο. |
Το παρουσιαζόμενο ανακράτημα της συμβολικής παράστασης του Αγίου Πνεύματος αποκλειστικά απ’ τον Χριστό – ώριμο άνδρα απασχόλησε αρκετούς βυζαντινολόγους, προκάλεσε πολλές επιστημονικές συζητήσεις και δέχτηκε ισάριθμες θεολογικές ερμηνείες. Ενδεικτικά αναφέρονται οι απόψεις των παρακάτω ερευνητών: Ο Π. Στεφάνου υποστηρίζει, ότι ο εμπνευστής – δημιουργός τής εν λόγω σύνθεσης εικόνισε τη συμβολική Περιστερά στα χέρια του Χριστού, και τον Χριστό στα χέρια του “Παλαιού των ημερών”, για να δηλώσει την “εκ Πατρός διά του Υιού εκπόρευσιν του Αγίου Πνεύματος”. ‘Αλλοι θεωρούν, ότι ο συγκεκριμένος εικονογραφικός τύπος εκφράζει τις Δυτικές δογματικές απόψεις περί της εκπορεύσεως του Αγίου Πνεύματος και εκ του Υιού. Ο Στ. Πελεκανίδης όμως, καθώς και ο H.Gerstinger διατυπώνουν τη σωστή γνώμη, ότι η εν λόγω παράσταση είναι απλώς μια ορθόδοξη εικόνιση της Αγίας Τριάδος, όπως το αναφέρει άλλωστε και η επ’ αυτής επιγραφή, και δεν αποτελεί έργο δηλωτικό της εκπόρευσης του Αγίου Πνεύματος σύμφωνα με το Δυτικό Δόγμα. Μάλιστα, κατά τον προμνημονευόμενο Gerstinger, ο τρόπος εικόνισης του τρίτου θεϊκού Προσώπου εντός του δευτέρου, και του δευτέρου εντός του πρώτου, εκφράζει το δόγμα της “Περιχώρησης”, δηλαδή την ενοίκηση εν αλλήλοις και την ταύτιση της ουσίας των τριών προσώπων του Θεού (το ομοούσιον), παράλληλα δε και τη διαφοροποίησή τους ως προς τις υποστάσεις.
Παλαιά και ωραία φωτογραφία της Παναγίας Κουμπελίδικης. |
Η πανέμορφη Καστοριά. |