Η μαύρη αλήθεια είναι ότι η τουριστική πολιτική της Καστοριάς έχει πλέον περάσει σε επίπεδα καθαρά σουρεαλιστικά. Μοιάζει κάπως με έναν πίνακα του Πικάσο που – ενώ οι τεχνοκριτικοί σε διαβεβαιώνουν ότι όντως κάτι απεικονίζει- εσύ κοιτάς και ξανακοιτάς και δυσκολεύεσαι πολύ να αντιληφθείς τις συντεταγμένες του θέματος…
Η τουριστική πολιτική της Καστοριάς έχει δυο πλευρές: Μία πολιτική και μία πραγματιστική. Από την μεν πολιτική της γωνία φαντάζει πραγματικά άψογη. Αφού προσφέρει βήμα σε ένα σωρό αισιόδοξους ανθρώπους οι οποίοι στήνονται μπροστά σε ένα μικρόφωνο και διηγούνται ιστορίες καλύτερες και από εκείνες που έλεγε ο βαρώνος Μυτχάουζεν.
Μας εξηγούν γιατί πρέπει να ευτυχούμε, πόσο υπέροχα πηγαίνουν τα τουριστικά μας πράματα και πόσο καλύτερα πρόκειται αυτά να εξελιχθούν στο άμεσο μέλλον. Από την πραγματιστική της πλευρά ωστόσο η εικόνα είναι πραγματικά ζοφερή.
Δυο διαπιστώσεις όλο κι όλο αρκούν να δείξουν το μέγεθος του προβλήματος: Μέσα σε μια δεκαετία, λέει η μελέτη Κούτουλα, το μερίδιο που κατέχει η δυτική Μακεδονία στο σύνολο των διανυκτερεύσεων στην Ελλάδα αντί να αυξηθεί, μειώθηκε.
Ηταν που ήταν χαμηλό, έγινε ακόμη χαμηλότερο. Από 0,6% που ήταν το 2009, πήγε στο 0,3% το 2019. Που σημαίνει ότι μάλλον κάτι κάνουμε ΠΟΛΥ λάθος σε αυτή την πλευρά της Ελλάδας.
Το δεύτερο στοιχείο είναι η σύγκριση της ονομαστικής αξίας των προγραμμάτων που θεωρητικά παίρνουμε και οι πραγματικές εκταμιεύσεις που επιτυγχάνουμε.
Η αναλογία εδώ πάει κάπου 20 προς 1. Ενώ θεωρητικά κλείνουμε προγράμματα αξίας πολλών εκατομμυρίων στην πραγματικότητα εκτελούμε προγράμματα λίγων ψωροχιλιάδων ευρώ. Αρα, και εδώ, επίσης κάτι κάνουμε ΠΟΛΥ λάθος… Εχοντας λοιπόν υπόψη τους αυτά τα δεδομένα, όλοι οι επιχειρηματίες τουρισμού της περιοχής, στέκουνε καδραρισμένοι στις πόρτες των επιχειρήσεων τους, κρατάνε μια μυγοσκοτώστρα στο χέρι και κυνηγάνε μύγες…. ‘Οσοι δε εξ αυτών τυγχάνει να έχουν θέα στην λίμνη, πίνουνε εσπρέσο και μιλάνε ιταλικά. Διότι, όπως ήρθε και τους εξήγησε λεπτομερώς ο υψηλός υπουργός, αυτά τα πράσινα νερά με την παχιά γλίτσα εμπρός τους δεν τα λένε Ορεστιάδα.
Τα λένε ‘Κόμο’! Η επίσκεψη του Κικίλια στην Καστοριά χαρακτηρίστηκε -και εδώ που τα λέμε, μάλλον ήταν- πολιτικά απολύτως επιτυχημένη! Και κόσμο είχε και φιλοθεάμον κοινό είχε, και προσφωνήσεις έγιναν, και αντιφωνήσεις, και βουλευτές, πολιτευτές, δήμαρχοι, δημοτικοσύμβουλοι και κομματάρχες παρέστησαν, και στον καθένα απ’ αυτούς δόθηκε η ευκαιρία να πει το μακρύ και το κοντό του και όλοι αναμεταξύ τους στο τέλος καταχειροκροτήθηκαν…. Ήταν πραγματικά ένα μεγαλείο. Τουριστικά όμως η επίσκεψη Κικίλια στην Καστοριά δεν έκανε παρά μια τρύπα στο νερό…. Συγγνώμη! Μια τρύπα στην λίμνη Κόμο! Γιατί το μόνο που άλλαξε σε χρονική φάση, από το πριν στο μετά της επίσκεψης του Υπουργού, ήταν το πρόσημο της τουριστικής μας μιζέριας. Πριν έρθει ο Κικίλιας ζούσαμε μια τουριστική μιζέρια σκέτη νέτη.
Μετά την επίσκεψη του αρχίσαμε να ζούμε μια τουριστική μιζέρια με «κορώνα»! Αισθανόμαστε ριζικά αναβαθμισμένοι.