Τα σκοτεινά μονοπάτια του εγκλήματος γυρνάνε 24 χρόνια πίσω. Μία υπόθεση που σοκάρει. Ένα έγκλημα που διαπράχθηκε με πρωτοφανή αγριότητα για τα ελληνικά εγκληματολογικά χρονικά. Ένα έγκλημα που παραμένει ανεξιχνίαστο με πολλά σκοτεινά σημεία να μην έχουν φωτιστεί.
Η νεαρή φοιτήτρια στο Τμήμα Ιατρικής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας δολοφονήθηκε με 104 μαχαιριές εκ των οποίων οι περισσότερες στο μέρος της καρδιάς, ενώ παράλληλα η υπόθεση εξελίσσεται και σε ένα “δικαστικό θρίλερ”.
Ας ξετυλίξουμε το κουβάρι της Ιστορίας
Ήταν 1η Οκτωβρίου του 1997 όταν η Λάρισα “ξύπνησε” συγκλονισμένη από την είδηση ότι η φοιτήτρια Εύη Γατίδου βρέθηκε κατακρεουργημένη με 104 μαχαιριές στο διαμέρισμά της.
Από την Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου, οι γονείς της δεν είχαν καμία επικοινωνία μαζί της όμως δεν ανησύχησαν γιατί συνήθως μιλούσαν στο τηλέφωνο μέρα παρά ημέρα. Την Δευτέρα η άτυχη κοπέλα δεν εμφανίστηκε στο Πανεπιστήμιο της και η φίλη της ανησύχησε. Ήταν μία σημαντική μέρα και δεν μπορούσε να πιστέψει, ότι δεν θα ερχόταν γιατί θα έπαιρνε απουσία και θα έχανε το έτος. Οι γονείς της από την Δράμα άρχισαν να ανησυχούν, αλλά θεώρησαν ότι είναι κάπου με παρέα και θα έχει ξεχαστεί. Την Τρίτη η 21χρονη δεν είχε δώσει κανένα σημείο ζωής. Η καλύτερή της φίλη αποφάσισε να πάει στο διαμέρισμά της και να της χτυπήσει το κουδούνι, αλλά και πάλι καμία απάντηση. Της πέταξε κάτω από την πόρτα ένα σημείωμα που της ζητούσε να επικοινωνήσει μαζί της. Η ανησυχία των γονιών της άρχισε να μεγαλώνει. Επικοινώνησαν με όλους τους φίλους της και με την σπιτονοικοκυρά. Δεν την είχε δει κανείς…
Την επόμενη μέρα η μητέρα της Εύης ζητάει από την ιδιοκτήτρια του σπιτιού να ανοίξει την πόρτα με το δεύτερο κλειδί που είχε στην κατοχή της. Το κλειδί δεν μπαίνει στην πόρτα γιατί υπήρχε κλειδί από την μέσα πλευρά της κλειδαριάς. Όλων το μυαλό πάει στο κακό. Καλούν κλειδαρά, η πόρτα ανοίγει και οι φίλοι της μπαίνουν στο διαμέρισμα. Με κομμένη την ανάσα κατευθύνθηκαν προς το δωμάτιο. Αυτό που αντίκρισαν ξεπερνούσε κάθε λογική.
Το κατασφαγμένο κορμί της είχε βρεθεί στο κρεβάτι της, γυμνό από τη μέση και πάνω.
Σύμφωνα με τον ιατροδικαστή Δημήτρη Ψαρούλη που είχε κάνει τη νεκροψία – νεκροτομή της άτυχης φοιτήτριας, τα περισσότερα χτυπήματα – πάνω από 48 – σχημάτιζαν κύκλο γύρω από το καρδιά της.
Η κοπέλα σύμφωνα με το κατηγορητήριο, αιφνιδιάστηκε από τον δράστη. Η αστυνομία ανακρίνει από την πρώτη στιγμή έναν 43χρονο ως ύποπτο, όμως δεν διαπιστώνεται τίποτα εις βάρος του. Παραδέχεται ότι επιθυμούσε να παντρευτεί την Εύη, αλλά υπερασπίζεται την επιλογή του να μην έχει προγαμιαίες σχέσεις με καμία γυναίκα λόγω της πίστης του στο δόγμα των Ευαγγελικών. Πρωτοσέλιδα της εποχής γράφουν: “Αθώος ο άνθρωπος που φέρεται ότι σκότωσε με 104 μαχαιριές τη φοιτήτρια Ιατρικής.
Η Εύη Γατίδου γνώρισε τον 43χρονο σε Ευαγγελική εκκλησία. Ο 43χρόνος είχε ζητήσει την φοιτήτρια σε γάμο τρεις φορές, σύμφωνα με το κατηγορητήριο, αλλά η άτυχη κοπέλα είχε απορρίψει όλες τις προτάσεις.
Το Δικαστικό θρίλερ
Η υπόθεση μπήκε στο αρχείο στις 13 Οκτωβρίου 1999, αφού από την αστυνομική έρευνα δεν προέκυψε κατηγορία κατά οποιουδήποτε.
Τον Φεβρουάριο του 2001 ανώνυμη επιστολή που έφθασε στην Ασφάλεια Λάρισας κατονόμαζε συμφοιτητή της Εύης Γατίδου ως δολοφόνο της. Όπως διαπιστώθηκε στη συνέχεια, ο συγκεκριμένος δεν είχε καμία σχέση με την υπόθεση.
Ο φάκελος της υπόθεσης ανασύρθηκε από το αρχείο, έγινε τακτική ανάκριση και το 2003, με το βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Λάρισας, παραπέμφθηκε για πρώτη φορά σε δίκη ο 43χρονος κατηγορούμενος για τη δολοφονία.
Ο Ιατροδικαστής Δ. Ψαρούλης εκτίμησε ότι ο απώτερος χρόνος θανάτου ήταν το μεσημέρι της Κυριακής. Κατά τη διάρκεια της δίκης, όμως ο ιατροδικαστής κ. Ν. Καλογριάς με βάση τα δεδομένα της έκθεσης του κ. Ψαρούλη, αλλά και τα στοιχεία της ΕΜΥ για τις καιρικές συνθήκες εκείνων των ημερών- θερμοκρασία 26 βαθμών και υγρασία πάνω από 60% – εκτίμησε ότι ο απώτερος χρόνος θανάτου ήταν το μεσημέρι της Δευτέρας, δηλαδή, ένα 24ωρο πιο κοντά στην ανεύρεση του πτώματος.
Στη συνέχεια ασκήθηκε έφεση κατά του βουλεύματος και με άλλο βούλευμα, το 157/2004, το Συμβούλιο Εφετών Λάρισας παρέπεμψε οριστικά τον κατηγορούμενο σε δίκη. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο έγινε το 2005 στον Βόλο και το 7μελές ΜΟΔ Βόλου ομόφωνα καταδίκασε τον κατηγορούμενο και του επέβαλε ποινή ισόβιας κάθειρξης για τον φόνο της φοιτήτριας.
Τον Ιανουάριο του 2007 το 7μελες Μικτό Ορκωτό Εφετείο Λάρισας, τον αθώωσε ομόφωνα, ανατρέποντας πλήρως την πρωτοβάθμια απόφαση. Με άλλα λόγια το πρωτοβάθμιο δικαστήριο τον καταδίκασε ομόφωνα (7 ψήφοι) και το δευτεροβάθμιο τον αθώωσε (7 ψήφοι).
Στη συνέχεια, έγινε η πρώτη αναίρεση στον Άρειο Πάγο που έγινε δεκτή και τον Φεβρουάριο του 2010 το ΜΟΕ Λάρισας εξέδωσε και πάλι απόφαση αθωωτική, με 6 προς 1. Ακολούθησε νέα αίτηση αναίρεσης, από τον αντιεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, στις αρχές του φθινοπώρου του 2010, που έγινε και αυτή δέκτη τον επόμενο χρόνο. Το τέταρτο δικαστήριο έγινε στο ΜΟΕ Λάρισας τον Ιανουάριο του 2013 με την εκ νέου αθώωση του 43χρονου.
Τελικά, ο 43χρονος δικαιώθηκε με την υπ’ αριθμ. 1166/2014 αμετάκλητη απόφαση του Αρείου Πάγου και η υπόθεση μπαίνει οριστικά στο αρχείο.
Πηγές: ilarissa.gr