Διότι καλά είναι να λιαζόμαστε στις ενθάδε καφετέριες και να λέμε τι καλά που θα ήταν αν κρατούσε η Καστοριά την νεολαία της κι αν όλος αυτός ο κόσμος που θέλει να δουλέψει εύρισκε δουλειά εδώ, στην γενέτειρα του, αλλά, από την στιγμή που αυτό δεν είναι εφικτό, όλος αυτός ο κόσμος δεν θα σταυρώσει βέβαια τα χέρια και θα περιμένει να πεθάνει. Θα κινηθεί, θα παλέψει, θα ψάξει να βρει εναλλακτικές λύσεις και τελικά –μοιραία- θα σηκωθεί να φύγει.
Αντί να φορέσουν τα μαγιό τους και να λιάζονται στις καστοριανές ακτές περιμένοντας πότε θα φτάσει ίσαμε εδώ το τουριστικό τσουνάμι, σηκώνονται, αδράζουν την εργατική ιστιοσανίδα τους και πάνε εκεί όπου το κύμα έχει ήδη φτάσει.
Θα μπορούσε άλλωστε να γίνει διαφορετικά? Όχι βέβαια!
Ο ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ