Ευτυχώς τα πράγματα εξελίχτηκαν ομαλά και όλες οι προσδοκίες ευοδώθηκαν. Το 42ο river party πέρασε πια και αυτό στην ιστορία και πέρασε σαν μία ακόμη πολύ επιτυχημένη διοργάνωση. Όσο και να πεις τα δυο χρόνια ακινησίας που προηγήθηκαν είχαν θέσει ορισμένα ερωτηματικά ως προς την κινητικότητα του νεανικού κοινού και την δυναμική των καλοκαιρινών φεστιβάλ, αλλά όλοι οι φόβοι αποδείχτηκαν αβάσιμοι. Ο κόσμος είχε πραγματική τεράστια επιθυμία να εκδράμει να ξεδώσει, να ακούσει τις αγαπημένες του φωνές, να έρθει σε επαφή με άλλους ανέμελους ανθρώπους και να περάσει τρεις-τέσσερεις βραδιές στην αγκαλιά της πιο όμορφης γωνιάς της ελληνικής υπαίθρου για αυτό και τίμησε με την παρουσία του την διοργάνωση με το παραπάνω. Γιατί το river party του Νεστορίου -πέρα από την ιστορική πρωτοκαθεδρία του θεσμού που κατέχει- πέρα από την αρτιότητα της διοργάνωσης και τον επαγγελματισμό που κάθε χρονιά επιδεικνύει στα θέματα της φιλοξεν
ίας και της διασκέδασης, κατέχει και ένα ακόμη μοναδικό σε σχέση με τους ανταγωνιστές του πλεονέκτημα: Διεξάγεται στο πιο παρθένο και στο πιο ανεπηρέαστο οικοσύστημα της χώρας. Μέσα στην δασόφυτη οροσειρά του Γράμμου.
Ακόμη και μια απλή βόλτα αν αποτολμήσουνε οι επισκέπτες του στα πέριξ, είναι σίγουρο ότι θα αποκομίσουν εικόνες που κανένα άλλο παρόμοιο festival δεν είναι σε θέση να τους εφοδιάσει. Το πρώτο river party του Νεστορίου ξεκίνησε απρόοπτα και αυθόρμητα όταν μια παρέα τηνέητζερς που είχαν επιστρέψει με τις οικογένειες τους για λίγο από το εξωτερικό προβληματίστηκαν ως προς τον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσαν να περάσουν όμορφα ένα αυγουστιάτικο βράδυ. Τα παιδιά κατεβήκαν στο ποτάμι, ανάψανε φωτιές, ανοίξανε τα ραδιόφωνα των αυτοκινήτων και το ρίξανε στον χορό. Το πρώτο river party εκείνου του μακρινού καλοκαιριού του 1978 είχε καθαρά παρεΐστικο χαρακτήρα.
Την επόμενη χρονιά οι νεολαίοι ξαναβρέθηκαν και επανέλαβαν το δρώμενο και την επόμενη το ίδιο, αλλά το 1981 τα ραδιόφωνα δεν άνοιξαν λόγω του πολύ έντονου πολιτικού κλίματος εκείνης της εποχής. Το 1982 κάποιοι έβαλαν τα πράγματα κάτω και είδαν ότι το πράγμα άξιζε να οργανωθεί καλύτερα ώστε να τραβήξει περισσότερο κόσμο. Κι έτσι στα χρόνια που ακολούθησαν πετραδάκι-πετραδάκι διευθετήθηκε το νομικό καθεστώς των ιδιοκτησιών σε εκείνο το σημείο, διαμορφώθηκαν οι χώροι , δόθηκε ρεύμα στην περιοχή και γεννήθηκε ο θεσμός του ελληνικού Woodstock. Ξεκίνησε μια φρέσκια κι αχτύπητη στην πρωτοτυπία της ιδέα η οποία αγκαλιάστηκε από τους νέους κάθε ηλικίας σε Ελλάδα και εξωτερικό. Το Νεστόριο πολιτογραφήθηκε ως ο απόλυτα in προορισμός του κατακαλόκαιρου και κράτησε τα σκήπτρα της φεστιβαλικής διασκέδασης για πολλά-πολλά χρόνια. Μετά ξεκίνησαν -όπως ήταν αναμενόμενο- και κάποιες απόπειρες μίμησης του στον Αρδα, στον Αχελώο, στο Βόιο και αλλού και το πράγμα άρχισε να στραβώνει αφού όλοι παντού αναρωτιόταν, αν μπορούσαν να μασουλήσουν και αυτοί λιγάκι από το χορτάρι της κατσίκας του γείτονα…
Ο πρώτος όμως παραμένει πρώτος όχι μόνον γιατί εξακολουθεί σε ό,τι κάνει να είναι πολύ καλός, αλλά και γιατί προσφέρει πράγματα που δεν είναι δυνατόν να αντιγραφούν. Όποιος πάει να κατασκηνώσει στο μεγάλο ξέφωτο του Αλιάκμονα πέρα από την γέφυρα των τριών ματιών και δει το αυγουστιάτικο φεγγάρι να χορεύει καντρίλιες με τα πεφταστέρια στον ανέφελο ουρανό, αντιλαμβάνεται αμέσως γιατί το river party του Νεστορίου δεν μπορεί στ αλήθεια να το συναγωνιστεί κανείς.