Τα σκοτεινά μονοπάτια του εγκλήματος γυρνάνε είκοσι δύο χρόνια πίσω και μεταφέρονται στη Ρόδο. Η κοινωνία σοκάρεται από την στυγερή δολοφονία του 53χρονου ανθυπαστυνόμου της ΕΛ.ΑΣ., Nίκου Τσίγκριλα.

Ας ξετυλίξουμε το κουβάρι της Ιστορίας

Ο έρωτας έχει υπάρξει σε πολλές περιπτώσεις εγκλημάτων η κινητήρια δύναμη που έφτασε κάποιον άνθρωπο στο έγκλημα. Πολλές φορές ο «ερωτευμένος» έγινε υποχείριο και εκτελεστικό όργανο , που έφτασε μέχρι το έγκλημα, για να «πείσει» το άλλο μισό για την αγάπη του. Κάτι ανάλογο συνέβη και στην υπόθεση της Δέσποινας Φ και του Γιάννη Κ στην Ρόδο. Μόνο που όταν ήρθε η ώρα της πληρωμής του λογαριασμού, ο έρωτας εξανεμίστηκε…

Ο 26χρονος Γιάννης Κ υπηρετούσε στις τάξεις των ενόπλων δυνάμεων με τον βαθμό του λοχία ΕΠΥ σε μονάδα στον Άνω Καλαμώνα Ρόδου. Είχε νοικιάσει τον όροφο κάτω ακριβώς από το σπίτι του 53χρονου ανθυπαστυνόμου Τσίγκριλα και της 36χρονης γυναίκας του Δέσποινας.

Ο Γιάννης άρχισε να δείχνει περισσότερη προσοχή στη σπιτονοικοκυρά του, και προφασιζόμενος διάφορες αφορμές αποζητούσε να βρίσκεται όλο και συχνότερα κοντά της. Η 36χρονη Δέσποινα, μητέρα τριών παιδιών ηλικίας 18, 17 και 7 ετών, βλέποντας το ενδιαφέρον του νεαρού στρατιωτικού κολακεύτηκε. Εξάλλου σε ποια γυναίκα δεν θα άρεσε να είναι το αντικείμενο πόθου ενός άντρα τουλάχιστον δέκα ετών μικρότερου, την στιγμή που ο άντρας της είναι τουλάχιστον 17 χρόνια μεγαλύτερος…

Το ζευγάρι δεν άρχισε να έρθει κοντά, ζώντας παραδομένο σε έναν παράνομο έρωτα. Η Δέσποινα, άρχισε σταδιακά να εκμυστηρεύεται στον Γιάννη ότι ο γάμος της, ήταν μία κόλαση επί της γης, όπου ο σύζυγος της την βίαζε και την χτυπούσε συνεχώς.

Ο 26χρονος, ζώντας τον «πρώτο έρωτα» του, τυφλωμένος, όταν γινόταν αναφορά στον σύζυγο της Δέσποινας γέμιζε οργή. Πρότεινε στην Δέσποινα να «παρατήσει» τον άντρα της και να φύγουν μαζί, όμως η Δέσποινα το απέκλεισε ως κάτι ανέφικτο. Λόγω του ότι ο άντρας της ήταν αστυνομικός, δεν θα την άφηνε να φύγει ποτέ, μέχρι που θα την «σκότωνε, αλλά δεν θα την άφηνε ποτέ ελεύθερη». Οι δύο εραστές δουλεύοντας σταδιακά το σενάριο απαλλαγής από τον σύζυγο, κατέληξαν στο ότι πρέπει να «φύγει από την μέση»…

«Τελείωσε»

Ο 53χρονος ανθυπαστυνόμος Νικόλαος Τσίγκριλας, συνήθιζε παίρνει τον γιό του και να περνάει κάθε απόγευμα τον ελεύθερο χρόνο του στο αγρόκτημά του, στο Παραδείσι Ρόδου. Ήταν κάτι σαν ψυχοθεραπεία, και συνάμα του γέμιζε τα απογεύματα. Το ίδιο έκανε και στις 8 Οκτωβρίου 2000, με την διαφορά ότι ο γιός του έμεινε στο σπίτι, δεν τον άφησε η γυναίκα του να τον πάρει μαζί του.

Το απόγευμα της 8ης Οκτωβρίου 2000 έφτασε στο κτήμα του ο Γιάννης Κ, ο νοικάρης του. O αστυνομικός ασχολείτο εκείνη τη στιγμή με διάφορες εργασίες, γυμνός από πάνω και με σορτσάκι από κάτω.

Αφού χαιρετήθηκαν και αντάλλαξαν μερικές κουβέντες περί ανέμων και υδάτων, ο ανθυπαστυνόμος τον ρώτησε ο Ν. Τσίγκριλας τι ήθελε εκεί. Ο 26χρονος λοχίας απάντησε πως ξεκίνησε «για κυνήγι», και πρότεινε στον ανθυπαστυνόμο να πάνε μαζί. Ανυποψίαστος απάντησε θετικά.

Ο 26χρονος επέστρεψε στο αυτοκίνητο και πήρε την καραμπίνα και ξεκίνησαν. Μπροστά ο ανθυπαστυνόμος, πίσω σε απόσταση ενός μέτρου ο 26χρονος λοχίας. Δεν έκαναν παρά λίγα βήματα όταν ο λοχίας σήκωσε το όπλο και έριξε μια βολή στην πλάτη του αστυνομικού. Αυτός κλονίσθηκε, γύρισε να δει από πού του ήρθε, είδε τον δράστη με προτεταμένη την καραμπίνα, άπλωσε το χέρι για να προφυλαχθεί, έπεσε όμως κάτω κι εκεί με απόλυτη ψυχραιμία, ο λοχίας τον πυροβόλησε δεύτερη φορά. Αφού διαπίστωσε ότι ο αστυνομικός ήταν νεκρός, έσπευσε να εξαφανισθεί.

Αυτοψία

Λίγες ώρες μετά το φονικό περαστικοί ανακάλυψαν το πτώμα του 53χρονου αστυνομικού και ειδοποίησαν την αστυνομία. Από την αυτοψία ο αρμόδιος Ιατροδικαστής διαπίστωσε πώς η πρώτη σφαίρα έκοψε τον αντίχειρα και μέρος της παλάμης, ενώ η δεύτερη σφαίρα διαπέρασε τον αστυνομικό στο ύψος του στήθους, προκαλώντας του ακαριαίο θάνατο.

Δίπλα στον νεκρό αστυνομικό εντοπίστηκαν δύο κάλυκες από κυνηγετικό όπλο, και ένα γεμάτο φυσίγγιο το οποίο είχε πέσει προφανώς από την τσέπη του δολοφόνου, χωρίς να το καταλάβει.

Οι έρευνες

Ανάμεσα στους συναδέλφους του θύματος, υπήρχαν κάποιοι που γνώριζαν ότι η σύζυγος του ανθυπαστυνόμου είχε εξωσυζυγικές σχέσεις με τον νοικάρη της, τον 26χρονο λοχία και εστιάστηκαν στο πρόσωπο του. Διαπιστώθηκε ότι την 9 Οκτωβρίου 2002 ο λοχίας έφυγε ακριβώς στις 15:05 από το στρατόπεδό του στον Άνω Kαλαμώνα, με αυτοκίνητο συναδέλφου του, μάρκας Lancia και γύρισε στο σπίτι του. Εκεί κοντά στο σπίτι συνάντησε τον ανθυπαστυνόμο τον οποίο και χαιρέτισε. Στην συνέχεια, στις 15:50 επέστρεψε στο στρατόπεδο και έφυγε πάλι.

Από τις έρευνες της Ασφάλειας προέκυψε πώς ο Γιάννης Κ δανείστηκε την μοιραία μέρα μία καραμπίνα από έναν φίλο του λέγοντάς του ψέματα, ότι προτίθεται να σκοτώσει «αδέσποτα σκυλιά». Πήρε μάλιστα από τον φίλο του και 6 φυσίγγια. Δύο εξ’ αυτών χρησιμοποίησε για να δοκιμάσει το όπλο.

Στο αγρόκτημα του Tσιγκριλά έφθασε στις 16:40. Εκεί με πρόφαση το κυνήγι, μόλις απομακρύνθηκαν μερικά μέτρα από το κτήμα του αστυνομικού σήκωσε το όπλο και έριξε μια βολή στην πλάτη του. Όταν ο  αστυνομικός έπεσε κάτω, τον αποτελείωσε.

Μετά τον φόνο γύρισε στο στρατόπεδο, έκρυψε το όπλο σε έναν φοριαμό στο γραφείο του, πήγε στο γήπεδο του στρατοπέδου όπου έπαιξε μπάσκετ με έναν στρατιώτη και μετά πήγε στην εκκλησία του στρατοπέδου. Μετά από την συγκέντρωση όλων των στοιχείων, ο 26χρονος Γιάννης Κ προσήχθη στην Υποδιεύθυνση Ασφαλείας της Ρόδου.

«Πιέστηκα»

Αρχικά ο 26χρονος αρνήθηκε κάθε σχέση με το έγκλημα, όμως ακολούθησε πολύωρη ανάκριση, όπου κατά την διάρκεια της έπεσε σε αντιφάσεις και τελικά ομολόγησε ότι δολοφόνησε τον 53χρονο Ανθυπαστυνόμο. Ισχυρίστηκε πώς έφτασε στο έγκλημα επειδή η ερωμένη του, του είχε θέσει προθεσμία για να σκοτώσει τον άνδρα της. Η κατάθεση του οδήγησε στη προσαγωγή της 36χρονης, για ανάκριση.

Όταν προσήχθη στην Υποδιεύθυνση Ασφαλείας για ανάκριση η 36χρονη «πέτρα του σκανδάλου», ο καθ’ ομολογίαν δράστης έπεσε στα πόδια της και άρχισε να φωνάζει «Δέσποινα, σ’ αγαπώ…». Εκείνη τον έδιωξε φωνάζοντάς του «Φύγε από δω. Σκότωσες τον άνδρα μου…». Η 36χρονη στην κατάθεση της παραδέχθηκε ότι είχε ερωτικό δεσμό με τον δράστη, αλλά αρνήθηκε την οποιαδήποτε ανάμειξη στο έγκλημα.

Στον Ανακριτή

Ο 26χρονος λοχίας οδηγήθηκε στην εισαγγελία Ρόδου όπου του απαγγέλθηκε η κατηγορία της ανθρωποκτονίας από πρόθεση, παράνομη οπλοφορία, παράνομη οπλοχρησία και παραπέμφθηκε στον Ανακριτή για να απολογηθεί. Ο Γιάννης Κ. στην απολογία του παραδέχτηκε την πράξη του, λέγοντας ότι έφτασε στο έγκλημα εξαιτίας της πίεσης που δέχτηκε από την ερωμένη του. «Με πίεζε ψυχολογικά η Δέσποινα να σκοτώσω τον άνδρα της για να ζήσουμε μαζί. Μου είχε δώσει προθεσμία για να σκοτώσω τον άνδρα της, διαφορετικά θα με έδιωχνε».

Μάλιστα κατέθεσε πως πριν από μία εβδομάδα είχε ξεκινήσει και πάλι αποφασισμένος να πάει στο αγρόκτημα και να σκοτώσει τον αστυνομικό, αλλά την τελευταία στιγμή δείλιασε και έτσι ανέβηκε σε ένα βουνό και άρχισε να πυροβολεί στον αέρα για να εκτονωθεί.

Ο δήλωση του αυτή, οδήγησε στη σύλληψη της Δέσποινας Φ, συζύγου του ανθυπαστυνόμου, η οποία παραδέχθηκε την ερωτική σχέση με τον 26χρονο, αλλά αρνήθηκε πως τον έσπρωξε στο έγκλημα.

Η Δίκη

Στις 4 Νοεμβρίου 2002 ο Γιάννης Κ, και Δέσποινα Φ κάθισαν στο εδώλιο του κατηγορουμένου στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο της Ρόδου. Ο Γιάννης Κ για ανθρωποκτονία από πρόθεση, παράνομη οπλοφορία και οπλοχρησία και η Δέσποινα Φ ως ηθικός αυτουργός της δολοφονίας.

Μετά την ανάγνωση του κατηγορητηρίου ερωτηθείς ο κατηγορούμενος παραδέχτηκε την πράξη, ενώ η συνεργός του, αρνήθηκε την οποιαδήποτε συμμετοχή, δηλώνοντας αθώα.

Στην δίκη παρουσιάστηκε ως μάρτυρας ένας κάτοικος Μαριτσών, υπάλληλος του αεροδρομίου, συνάδελφος της Δέσποινας Φ, ο οποίος είχε υποστηρίξει ότι του είχε προτείνει να του δώσει ένα εκατ. δρχ. για να σκοτώσει τον σύζυγό της. Ανέφερε πώς δεν την πήρε στα σοβαρά, καθώς νόμιζε ότι αστειευόταν, αλλά όταν έμαθε ότι δολοφονήθηκε ο ανθυπαστυνόμος, συνειδητοποίησε ότι η γυναίκα σοβαρολογούσε.

Η καταδίκη

Η κατηγορούμενη όπως και στην έναρξη της δίκης, έτσι και στην απολογία της, ισχυρίστηκε ότι ήταν αθώα. Διέψευσε τον μάρτυρα που κατέθεσε ότι του πρότεινε χρήματα για την δολοφονία του συζύγου της, όπως και διέψευσε ότι τον πλησίασε ποτέ. Παρ’ όλο που εργαζόταν στο αεροδρόμιο της Ρόδου και η ίδια, ανέφερε ότι δεν γνώριζε καν τον μάρτυρα. Υποστήριξε ότι έπεσε θύμα πλεκτάνης.

Ο κατηγορούμενος παραδέχτηκε την πράξη του, ζητώντας συγνώμη από τους συγγενείς του θύματος, και δήλωσε μετανοιωμένος. Όπως και στην κατάθεση του στην ανακρίτρια, δήλωσε ότι υπήρξε υποχείριο της Δέσποινας Φ, η οποία ήταν η πρώτη γυναίκα, που είχε στην ζωή του ερωτική σχέση, γεγονός που προκάλεσε αίσθηση και έκπληξη στο δικαστήριο.

Ο Εισαγγελέας της έδρας, στην αγόρευση του  πρότεινε την παραδειγματική τιμωρία των κατηγορουμένων χωρίς να τους αναγνωριστούν ελαφρυντικά . Οι δικαστές έκαναν δεκτή την εισήγηση του εισαγγελέα κηρύσσοντας τους δύο κατηγορουμένους ενόχους και τους επέβαλε την ποινή της ισόβιας κάθειρξης.

Αναίρεση

Ο Άρειος Πάγος προχώρησε σε αναίρεση της υπ’ αριθ. 41/2002 αποφάσεως του Μικτού Ορκωτού Εφετείου Δωδεκανήσου με την οποία είχε κριθεί ο Γιάννης Κ ένοχος, χωρίς να του αναγνωριστούν ελαφρυντικά. Το Ανώτατο Δικαστήριο αναίρεσε την καταδικαστική απόφαση για δικονομικούς λόγους και όχι για λόγους ουσίας.

Έκρινε ότι κακώς δέχθηκε το δικαστήριο να παραστεί στη δίκη ως πολιτικώς ενάγουσα η αδελφή του δολοφονηθέντος και διέταξε την επανάληψη της δίκης. Η νέα απόφαση του Αρείου Πάγου δεν είχε επεκτατικό αποτέλεσμα για την 48χρονη Δέσποινα Φ, συγκατηγορούμενη του, παρ’ όλο που ο δικηγόροι της επίσης είχαν υποβάλλει αίτηση αναίρεσης.

Αυτό είχε αρνητική επίπτωση για την καταδικασθείσα για ηθική αυτουργία, η οποία πλέον θα παρέμενε στη φυλακή για πολλά χρόνια.

Εφετείο

Στις 8 Ιανουαρίου 2007 η υπόθεση αναβίωσε για δεύτερη φορά στο  Μικτό Ορκωτό Εφετείο, όμως στο εδώλιο του κατηγορουμένου καθόταν μόνο ο Γιάννης Κ, λόγο απόρριψης της αίτησης της συγκατηγορούμενης του.

«Μακάρι να μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω, να είχα συνειδητοποιήσει το κακό που έκανα εκείνη τη δεδομένη στιγμή. Μακάρι να είχα άλλο μυαλό! Έχω μετανιώσει πικρά άσχετα αν δεν μπορώ να διορθώσω το λάθος μου πια! Ζω και θα ζω κάτω από το βάρος αυτής της πράξης!»

Με τις φράσεις αυτές ξεκίνησε την απολογία του ενώπιον του δικαστηρίου χθες ο 37χρονος πια Γ. Κατσούλης, τονίζοντας ότι «είχε μπει σε μία διαδικασία που δεν είχε ξαναζήσει και δεν έλεγχε ούτε τη ζωή του. «Ήμουν ένα άβουλο πλάσμα. Τώρα πια αντιλαμβάνομαι τι έγινε». Ο 37χρονος δράστης αναφέρθηκε στο πόσο είχε ερωτευθεί την 47χρονη  πλέον, σύζυγο του άτυχου αστυνομικού. Ο ίδιος είπε χαρακτηριστικά ότι ήταν «τόσο παθιασμένος μαζί της που από κάποιο σημείο και έπειτα ελεγχόταν πλήρως από εκείνην».

Σχετικά με το φονικό ο 37χρονος δήλωσε ότι «αρνιόταν συνεχώς να κάνει αυτό που η ερωμένη του ζητούσε, προκειμένου να κερδίσει χρόνο. Όμως τον απειλούσε ότι θα χωρίσουν. Εάν δεν μου το επέβαλε εκβιαστικά δεν θα το έκανα» είπε στην απολογία του. Ο ίδιος αναφέρθηκε μετά από ερωτήσεις του εισαγγελέα για τον τρόπο πίεσης που του ασκούσε η 47χρονη αλλά και στο ότι του είχε ζητήσει να κάψουν το πτώμα προκειμένου να φανεί ως ατύχημα.

Ολοκληρώνοντας τη απολογία του ο 37χρονος πρώην στρατιωτικός ζήτησε συγνώμη από την οικογένεια του άτυχου αστυνομικού προσθέτοντας ότι «δυστυχώς δεν μπορώ να τον φέρω πίσω».

Απόφαση

Ο Εισαγγελέας έδρας ζήτησε από το δικαστήριο να μην αναγνωρίσει κανένα ελαφρυντικό. Δικαστές και ένορκοι απέρριψαν τους ισχυρισμούς των συνηγόρων υπεράσπισης, και δεν αναγνώρισαν στον κατηγορούμενο το ελαφρυντικό του πρότερου έντιμου βίου.

Το Μικτό Ορκωτό Εφετείο Δωδεκανήσου, έκρινε τον Γιάννη Κ, ένοχο ανθρωποκτονίας από πρόθεση σε ήρεμη ψυχική κατάσταση, παράνομη οπλοφορία και οπλοχρησία, και του επέβαλε ξανά την ποινή της ισόβιας κάθειρξης.

Ανοιχτή Επιστολή της Δέσποινας Φ

Στις 17 Ιουνίου 2007 η Δέσποινα Φ έστειλε ανοιχτή επιστολή στην ιστοσελίδα «Ροδιακή» μέσα από τις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού, ζητώντας από την ελληνική δικαιοσύνη, να επανεξετάσει με πολύ προσοχή την περίπτωσή της.

«Εγώ δεν έβαψα τα χέρια μου με αίμα», υποστήριζε η καταδικασθείσα, αντίθετα είμαι το θύμα μιας υπόθεσης, που πρώτα απ’ όλα έχει θανατώσει εμένα την ίδια. Είμαι καταδικασμένη με ενδείξεις και όχι με αποδείξεις, σε ισόβια, σαν ηθική αυτουργός του συζύγου μου, σε δολοφονία που έγινε στις 9 Οκτωβρίου του 2000».

Στην επιστολή της καταλόγισε αποκλειστικά την ευθύνη στο Γιάννη Κ, στον άνθρωπο που πυροβόλησε και εκτέλεσε εν ψυχρώ τον σύζυγό της, σημειώνοντας ότι το πρόβλημα δεν ήταν η ίδια ανάμεσά τους, αλλά λόγο άλλων συναλλαγών που είχαν (!) για το οποίο θέμα αυτό είχε ενημερώσει αρμοδίως.

Αρνήθηκε ότι είχε οποιαδήποτε ερωτική σχέση με τον καταδικασθέντα, αναφέροντας ότι την παρενοχλούσε. Παράλληλα ανέφερε ότι δέχθηκε εκβιασμούς από δύο άλλους αστυνομικούς της Ασφάλειας Ρόδου. Χαρακτήρισε απαράδεκτο το γεγονός ότι δεν άφησαν τα παιδιά της να καταθέσουν στο δικαστήριο.

Αγωγή Αποζημίωσης

Στις 3 Δεκεμβρίου 2009 συζητήθηκε ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ρόδου η αγωγή που κατέθεσαν οι 9 συγγενείς του δολοφονημένου 53χρονου ανθυπαστυνόμου Νίκου Τσιγκιρλά εναντίον της 43χρονης χήρας Δέσποινας Φ και του 32χρονου δράστη του αποτρόπαιου εγκλήματος Γιάννη Κ.

Εννέα συγγενείς (θείοι, ξαδέλφια και ανίψια) του θύματος διεκδικούσαν χρηματική αποζημίωση «ψυχικής οδύνης» ύψους 1.125.000 ευρώ από τους δύο δράστες, «για ηθικές βλάβες που υπέστησαν από την εγκληματική συμπεριφορά των δολοφόνων» σύμφωνα με το περιεχόμενο της υπόθεσης. Η αγωγή στρεφόταν και κατά του ελληνικού Δημοσίου, καθώς ο 32χρονος σήμερα φυσικός αυτουργός Γιάννης Κ ήταν δημόσιος υπάλληλος -υπηρετούσε ως λοχίας πενταετούς υποχρέωσης- και διέπραξε το έγκλημα ενώ βρισκόταν σε ώρα υπηρεσίας!

Οι δικηγόροι των καταδικασθέντων, με προτάσεις που είχαν καταθέσει, είχαν ζητήσει να μην γίνει δεκτή η αγωγή για όλους τους συγγενείς.

Η προσπάθεια των συγγενών απέδωσε καρπούς, και στις 19 Ιουνίου 2010 με την υπ΄αρίθμ. 194/2010 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ρόδου έγινε μερικώς δεκτή η αγωγή αποζημίωσης και επιδίκασε ποσό 50 χιλιάδων ευρώ για το κάθε ένα από τα τρία αδέλφια του άτυχου αστυνομικού, χρήματα τα οποία θα έπρεπε να πληρώσουν η Δέσποινα Φ και ο Γιάννης Κ. Το δικαστήριο απέρριψε την αγωγή ως προς το Ελληνικό Δημόσιο.

Αίτηση χάριτος

Το 2010 η Δέσποινα Φ προσέφυγε στο Συμβούλιο Χαρίτων του Υπουργείου Δικαιοσύνης ζητώντας να της δοθεί «χάρη», για την ποινή ισόβιας κάθειρξης που της είχε επιβληθεί πρωτόδικα.

Στην αίτηση επισημαίνονταν πως «δεν στοιχειοθετείται το αδίκημα της ηθικής αυτουργίας σε ανθρωποκτονία από πρόθεση όπως καταλογίζεται, καθώς από τα στοιχεία της δικογραφίας δεν προκύπτει κάτι τέτοιο, πέραν της κατάθεσης του συγκατηγορούμενου της Γ. Κ. η οποία δεν δύναται από μόνη της να στοιχειοθετήσει κατηγορία βάση του άρθρου 211Α του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.

Όλα αυτά σύμφωνα με το νομικό της Δέσποινας Φ οδηγούσαν στο συμπέρασμα πως «και αληθών υποτιθέμενων αληθινών περιστατικών όπως εξέθεσε στο Εφετείο ο καταδικασθείς, δεν στοιχειοθετούν ευθύνη για ηθική αυτουργία αλλά για απλή συνέργεια στην ανθρωποκτονία, πράξη που προβλέπει εγκλεισμό από 5- 20 χρόνια σε σωφρονιστικό ίδρυμα».

Σύμφωνα με τη νομοθεσία, επί της υπόθεσης γνωμοδοτεί το Συμβούλιο της Επικρατείας και στη συνέχεια η γνωμοδότηση αυτή αποστέλλεται από το Υπουργείο Δικαιοσύνης στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο οποίος είναι αυτός που θα λάμβανε την όποια απόφαση.

Στον Άρειο Πάγο

Στις 20 Μαΐου 2011 το Στ’ Τμήμα του Αρείου Πάγου με βούλευμα που εξέδωσε, έκρινε ότι η απόφαση 3/2007 του Μικτού Ορκωτού Εφετείου Δωδεκανήσου με την οποία επιβλήθηκε στον Γιάννη Κ ποινή ισόβιας κάθειρξης ήταν εσφαλμένη για τυπικούς λόγους, διότι δεν πρόκυπτε από το διατακτικό ποιος ήταν ο πολιτικώς ενάγων!

Η απόφαση ήταν ίδια με την προηγούμενη απόφαση αναίρεσης που είχε εκδώσει, για το δικαστήριο της 4 Νοεμβρίου 2002 και για την οποία είχε γίνει και πάλι αναίρεση από τον Άρειο Πάγο για δικονομικούς λόγους.

Ως βάση της απόφασης αναίρεσης ήταν ότι το δικαστήριο λανθασμένα δέχτηκε να παραστεί στην δίκη ως πολιτικώς ενάγουσα η αδελφή του δολοφονηθέντος και διέταξε την επανάληψη της δίκης.

Πάντως ούτε η τελευταία αναίρεση είχε επεκτατικό αποτέλεσμα για την Δέσποινα Φ, που σημαίνει ότι και πάλι, στο εδώλιο του δικαστηρίου θα καθόταν μόνος του ο Γιάννης Κ, χωρίς τη συγκατηγορούμενή του.

Επιστροφή στο Εφετείο

Στις 7 Ιουνίου 2011 ο πρώην στρατιωτικός Γιάννης Κ κάθισε για τρίτη φορά στο εδώλιο του Μικτού Ορκωτού Εφετείου Δωδεκανήσου ελπίζοντας να καταφέρει να «σπάσει» τα ισόβια που του είχε επιβάλλει το Μικτό Ορκωτό Εφετείο Δωδεκανήσου το 2007.

Η εκδίκαση της υπόθεσης ξεκίνησε νωρίς χθες το πρωί και παρουσία δεκάδων αστυνομικών, καθώς η ατμόσφαιρα ήταν ιδιαιτέρως τεταμένη. Μάλιστα δεν έλειψαν και τα μικροεπεισόδια από τη πλευρά των συγγενών του θύματος, όταν στο χώρο εμφανίστηκε να καταθέσει ως μάρτυρας η Δέσποινα Φ.

Κατά την ακροαματική διαδικασία από τους συνηγόρους του 33χρονου, επιχειρήθηκε να πεισθεί το δικαστήριο ώστε να γίνουν δεκτά τα ελαφρυντικά του πρότερου έντιμου βίου, του μειωμένου καταλογισμού (ως προς το ψυχικό μέρος), της ειλικρινούς μεταμέλειας κ.α.

Επίσης τονίστηκε ιδιαιτέρως το μεγάλος πάθος και η αδυναμία λόγω της αγάπης που έτρεφε ο 33χρονος για την συγκατηγορούμενη  του, σύζυγο του αστυνομικού, η οποία ήταν η πρώτη γυναίκα στη ζωή του με την οποία είχε σεξουαλική σχέση αλλά και δεσμό.

Απολογία

Ζητώντας δημόσια συγνώμη από τους συγγενείς του θύματος, «μέσα από τη καρδιά του» όπως χαρακτηριστικά είπε, ξεκίνησε την απολογία του ο 33χρονος κατηγορούμενος, ο οποίος καθ` όλη τη διάρκεια της δίκης είχε σκυμμένο το κεφάλι και χαμηλωμένα τα μάτια.

Ο ίδιος αφού δήλωσε ότι προέρχεται από φτωχή αγροτική οικογένεια της Κρήτης, αναφέρθηκε στην απόφασή του να καταταγεί στο στρατό (πενταετούς θητείας) προκειμένου να φύγει από τον τόπο διαμονής του. Έτσι πήγε αρχικά στη Καλαμάτα και εν συνεχεία στο νησί, όπου και ενοικίασε το πρώτο σπίτι όπου διέμενε από τη μητέρα της Δέσποινας Φ.

Έτσι γνωρίστηκε με την σύζυγο του θύματος αλλά και τον αστυνομικό. Ο 33χρονος επεσήμανε επίσης ότι η Δέσποινα Φ ήταν αυτή που του ζήτησε να έχουν δεσμό και κατά συνέπεια ερωτικές σχέσεις, αλλά και πως (όσο απίστευτο και αν ακούγεται όπως είπε) πριν από αυτήν δεν υπήρξε άλλη γυναίκα στη ζωή του.

«Την αγάπησα και την νοιαζόμουν» είπε. Με την πάροδο του χρόνου, η Δέσποινα Φ του δήλωνε ότι ο άνδρας της, της συμπεριφέρονταν βίαια και του ζητούσε να βρουν τρόπο να είναι συνεχώς μαζί. Η ίδια δε, κατά τον 33χρονο ήταν αυτή που του πρότεινε να «τον βγάλουν από τη μέση». «Ήμουν τυφλωμένος. Θα μπορούσα ακόμη και να κάνω κακό στον εαυτό μου για να περνάει αυτή καλά» δήλωσε στην απολογία του ο κατηγορούμενος.

Πρόσθεσε ωστόσο ότι επιχείρησε μία φορά να διακόψει μαζί της, όμως εκείνη αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει με αποτέλεσμα αυτός και πάλι να γυρίσει κοντά της. Ο 33χρονος τόνισε επίσης τις συνεχείς πιέσεις που δεχόταν από τη σύζυγο του θύματος, η οποία συχνά του έλεγε «αυτή είναι η αγάπη σου» και άλλα τέτοια ενώ του είχε θέσει και χρονικό όριο, έως τις 10 Οκτωβρίου 2000, οπότε και έπρεπε να είχε ολοκληρώσει αυτό που του ζήτησε να κάνει.

Αναφέρθηκε και στην προσπάθεια που έκανε μία εβδομάδα πριν το φόνο, για να σκοτώσει τον 53χρονο αστυνομικό, ενώ με μάτια βουρκωμένα περιέγραψε λεπτό προς λεπτό την σκηνή της δολοφονίας. Κλείνοντας την απολογία του επανέλαβε προς το δικαστήριο ότι «έχει μετανιώσει ειλικρινά».

Απόφαση

Ο Εισαγγελέας έδρας ζήτησε στην αγόρευση του, την ενοχή του 33χρονου κατά το κατηγορητήριο και χωρίς κανένα ελαφρυντικό. Εφέτες και ένορκοι έκαναν δεκτή τη πρόταση του κ. εισαγγελέα και απέρριψαν τους αυτοτελείς ισχυρισμούς των συνηγόρων υπεράσπισης, σχεδόν ομόφωνα καθώς μόνο ένα άτομο μειοψήφησε ως προς το ελαφρυντικό του πρότερου έντιμου βίου.

Ο Γιάννης Κ, για μία ακόμη φορά κρίθηκε ένοχος ανθρωποκτονίας από πρόθεση σε ήρεμη ψυχική κατάσταση, παράνομη οπλοφορία και οπλοχρησία, του 53χρονου ανθυπαστυνόμου, Nίκου Tσίγκριλα.

Για Τρίτη φορά το Μικτό Ορκωτό Εφετείο Δωδεκανήσου, επέβαλε στον κατηγορούμενο την ποινή της ισόβιας κάθειρξης.

 

ΠΗΓΗ  crimi.gr